Η ΠτΔ έχει επιλέξει πλευρά κι αυτή δεν είναι με την κοινωνία

Τουαλέτες, εντυπωσιακές κάθοδοι στην μαρμάρινη σκάλα προς τον κήπο του προεδρικού μεγάρου, σχόλια για τη σαγιονάρα και το σορτσάκι, χαμόγελα πολλά, με την ΠτΔ κυρία Σακελλαροπούλου να εκφωνεί έναν λόγο με πολλά κι ενδιαφέροντα στοιχεία.

Μίλησε για πολλά η ΠτΔ: για την πολιτειακή μας οργάνωση, για την Τουρκία, για την Κύπρο, για τη ρωσική εισβολή. Όλα ωραία, με τοποθετήσεις θεωρητικά εύστοχες. Όταν όμως έφτασε στο ζήτημα των «εχθρών της σύγχρονης δημοκρατίας», εκεί σαν να χάλασε το γλυκό, σαν να ακούσαμε ατάκες και τσιτάτα από ομιλίες του πρωθυπουργού στη Βουλή, σαν κάποιο…ρακούν να μπήκε και να πήρε το σώμα της ομιλίας της, αντικαθιστώντας το με άλλο.

Μίλησε για «λαϊκισμό που ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες», ξεχνώντας να αναφερθεί στα αίτια του λαϊκισμού, των αντιφάσεων και των ανισοτήτων.

Μίλησε για τις «βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας», αλλά όσα τόνισε στη συνέχεια για το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» φαίνεται ότι περισσότερο απηχούν τις «αρχές της (νέο)φιλελεύθερης δημοκρατίας» και του ακραίου, οπισθοδρομικού κρατισμού, εκείνη την ιδιοκτησιακή αντίληψη της σημερινής πολιτικής ηγεσίας για το κράτος.

Μίλησε για τους δικαστές που «απολαμβάνουν τις εγγυήσεις του λειτουργήματός τους», αλλά ξέχασε να ξεκαθαρίσει εάν δικαιολογεί το «λειτούργημά τους» η αποφυλάκιση του καταδικασθέντα παιδοβιαστή Δημήτρη Λιγνάδη και η αδικαιολόγητη κράτηση του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.

Μίλησε για το «διχαστικό λόγο που δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας», αλλά ξέχασε να αναφερθεί στις εμπρηστικές δηλώσεις πολιτικών του «διαμετρήματος» του Άδωνι Γεωργιάδη όλα αυτά τα χρόνια ή για τη σθεναρή στήριξη ακροδεξιών θέσεων και ιδεών εντός του κυβερνητικού κόμματος από τον πρωθυπουργό και στελέχη του.

Μίλησε, ακόμα, για «προληπτική δράση στην προστασία του περιβάλλοντος», αλλά δεν βρήκε δύο λόγια να πει για την ελλιπή προετοιμασία απέναντι στις πυρκαγιές εδώ και δεκαετίες, ούτε για τις ελλείψεις σε πυροσβέστες και εξοπλισμό.

Μίλησε για «ανεκτικότητα και συμπερίληψη», αλλά ξέχασε ότι «άδειασε» τον διασώστη Ιάσωνα Αποστολόπουλο και δεν τον βράβευσε για το πολύτιμο έργο του στο προσφυγικό λόγω κυβερνητικών πιέσεων.

Έχουμε πολλά ακόμα να πούμε, αλλά σταματάμε εδώ. Είμαι βέβαιος ότι η ευφυΐα της ΠτΔ της επιτρέπει να αντιλαμβάνεται τι απέφυγε να δηλώσει, σε τι συνειδητά επέλεξε να αναφερθεί και με ποιο τρόπο. Όλοι γνωρίζουμε τα όρια δράσης κι ελευθερίας του θεσμού, όπως επίσης όλοι γνωρίζουμε ότι θα μπορούσε να πει και να κάνει πολλά περισσότερα σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Οι πράξεις και παραλείψεις της μιλούν από μόνες τους.