Καν’το όπως ο Αντόνιο Κόστα
Η νίκη του Πορτογάλου σοσιαλιστή, και μάλιστα με τον τρόπο που έγινε, αποτελεί απόδειξη ότι η κυβερνώσα Αριστερά μπορεί να τα καταφέρει μέσα από τη σωστή διαχείριση, το προοδευτικό κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα, με ρεαλισμό, όχι με οργή.
Την Περασμένη Κυριακή ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα κατήγαγε μια μεγάλη νίκη στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Παρότι οι δημοσκοπήσεις τον έφερναν να βρίσκεται στήθος με στήθος με τη δεξιά αντιπολίτευση, ο Αντόνιο Κόστα διέψευσε τις προβλέψεις, με το κόμμα του να βελτιώνει τις επιδόσεις του σε σχέση με το 2019. Οι σοσιαλιστές εξασφάλισαν τη νίκη και την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, έχοντας ελευθερία κινήσεων στην άσκηση διακυβέρνησης.
Η νίκη του Κόστα και μάλιστα με αυτό τον τρόπο αποτελεί απόδειξη ότι η κυβερνώσα Αριστερά μπορεί να τα καταφέρει μέσα από τη σωστή διαχείριση, το προοδευτικό κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα, ακόμα και μέσα στην πανδημία και σε πρωτόγνωρες συνθήκες για όλη την ανθρωπότητα. Η Πορτογαλία από τον Νοέμβριο του 2015 και μετά έχει σημειώσει πολλές «ευρωπαϊκές επιτυχίες», δείχνοντας το δρόμο σε πολλές ευρωπαϊκές ηγεσίες της Αριστεράς για το πως μπορεί «να γίνει η δουλειά». Το εκλογικό σώμα της χώρας αναγνώρισε τη μεγάλη, συνεπή και αποτελεσματική προσπάθεια που έχει γίνει από τις κυβερνήσεις Κόστα, με συμμετοχή του Μπλόκου της Αριστεράς και των Κομμουνιστών, όπως επίσης αναγνώρισε – και τιμώρησε – το στρατηγικό λάθος των δύο τελευταίων να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια του πρωθυπουργού, εκτιμώντας ότι έτσι θα ενισχύονταν εκλογικά.
Σε μια Ευρώπη που από τη μία έχει μια σκληρή και νεοφιλελεύθερη δεξιά που φλερτάρει ανοιχτά πλέον με την ακροδεξιά και από την άλλη μια αριστερά και σοσιαλδημοκρατία που δεν μπορούν να διεκδικήσουν εκλογικές νίκες αλλά κυρίως να παρουσιάσουν μια διαφορετική πειστική, εναλλακτική πολιτική πρόταση, οι σοσιαλιστές επί ηγεσίας Αντόνιο Κόστα παραμένουν «εξαίρεση». Πως η κληρονομιά του Πορτογάλου πρωθυπουργού θα περάσει και σε άλλα συγγενικά κόμματα στην υπόλοιπη Ευρώπη; Πως θα μάθουν οι φίλιες πολιτικές δυνάμεις από το παράδειγμα της Πορτογαλίας, τι συνέβη εκεί την τελευταία 7ετία και πως κατάφεραν οι σοσιαλιστές σε μια Ευρώπη κατάμαυρη ιδεολογικά και εγκλωβισμένη πολιτικά, να χαράξουν καινούργιους δρόμος με επίκεντρο την κοινωνική πλειοψηφία, χωρίς εκπτώσεις ούτε στον ορθολογισμό, αλλά ούτε και στην αλληλεγγύη;
Η νίκη του Κόστα ήταν τόσο μεγάλη που ο επικεφαλής της δεξιάς Ρούι Ρίο υπέβαλε άμεσα την παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος το ίδιο βράδυ. Είχε, δηλαδή, την πολιτική ευθιξία να σεβαστεί το εκλογικό αποτέλεσμα και κυρίως να αναγνωρίσει την ήττα του και τη λάθος στρατηγική του. Οι επικεφαλής του Μπλόκο της Αριστεράς και των Κομμουνιστών δεν έχουν προχωρήσει ακόμα σε κάποια ενέργεια αναγνώρισης των λαθών τους και πιθανότατα να μην το κάνουν ή να αργήσουν πολύ να το κάνουν, πλήττοντας κι άλλο την αξιοπιστία τους, «γατζωμένοι» σε θέσεις ευθύνης που αποδείχθηκε ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν.
Ο Αντόνιο Κόστα παρέλαβε μια χώρα χρεοκοπημένη και κατάφερε να την κάνει να σταθεί ξανά στα πόδια της. Κατάφερε να μιλάνε με σεβασμό για το πρόσωπό του και το έργο του, να μην ειρωνεύονται τις ινδικές του ρίζες και το χρώμα του. Κατάφερε να πείσει την νεοφιλελεύθερο «ιερατείο» των Βρυξελλών ότι η Πορτογαλία θα ξεπεράσει την κρίση, χωρίς σκληρές περικοπές και επώδυνη λιτότητα. Τόνωσε το εθνικό σύστημα υγείας, έκανε προσλήψεις στο δημόσιο, ενίσχυσε συνολικά τις δημόσιες υπηρεσίες και τις επενδύσεις, προσελκύοντας κεφάλαια και προσφέροντας κίνητρα σε επενδυτές όχι για ληστρικές και ζημιογόνες εξαγορές δημόσιων οργανισμών, αλλά για σοβαρές επενδύσεις που αφήνουν ισχυρό κοινωνικό και αναπτυξιακό αποτύπωμα. Η «Ελλάδα νούμερο δύο» του 2015 ξέφυγε τελείως από τους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και από το 2019 έχει σταθερά πλεονασματικούς προϋπολογισμούς.
Ο Αντόνιο Κόστα έχει αποδειχθεί επίσης δεινός διαπραγματευτής. Το 2015, πατώντας πάνω σε μία εκλογική ήττα, κατάφερε να σχηματίσει μια κυβέρνηση, φέρνοντας για πρώτη φορά τους κομμουνιστές στην εξουσία. Το 2021 επανεθνικοποίησε την αεροπορική εταιρεία Tap λόγω των μεγάλων ζημιών που κατέγραφε εν μέσω πανδημίας, διασφαλίζοντας θέσεις εργασίας, όχι διασφαλίζοντας τα κέρδη των ιδιοκτητών. Μείωσε σημαντικά την ανεργία, από το 18% την κατέβασε στο 8%, ενίσχυσε των κατώτατο μισθό, έθεσε εκ νέου σε λειτουργία το κράτος πρόνοιας και προχωρά σε μέτρα καταπολέμησης της εργασιακής φτώχειας μέσα από τη σταθερή μείωση της φορολογίας και τη συγκράτηση της ακρίβειας. Η πορτογαλική οικονομία συνεχίζει να έχει σημαντικά προβλήματα, ωστόσο βελτιώνεται σταδιακά και σταθερά. Το Νοέμβριο του 2015, όταν εξελέγη πρωθυπουργός ο Αντόνιο Κόστα, ο κατώτατος μισθός στην Πορτογαλία ήταν 589 ευρώ, ενώ το 2022 διαμορφώνεται πλέον στα 822 ευρώ, καταγράφοντας συνολική αύξηση 39,5% σε 7 χρόνια.
Την περασμένη Κυριακή οι Πορτογάλοι αποφάσισαν να στηρίξουν μαζικά το όραμα και την αποτελεσματικότητα που μπορεί να φέρει η κυβερνώσα Αριστερά. Είπαν όχι στην οργή, αλλά ναι στο εφικτό. Τα μαθήματα από την Πορτογαλία είναι πολλά και πυκνά, αρκεί ωστόσο να θέλει να τα μάθει κανείς.
