Ο κ. Μητσοτάκης έχει πλήρη άγνοια της εκπαιδευτικής πραγματικότητας στη χώρα

Η σημερινή τοποθέτηση του πρωθυπουργού στη Βουλή στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπ. Παιδείας έδειξε κάτι θλιβερό: Ότι δεν έχει καμία απολύτως αίσθηση της κατάστασης που επικρατεί στη δημόσια εκπαίδευση και των συνέπειες από τις πολιτικές της κας Κεραμέως στο δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο.

Είναι ωραίος ο τίτλος περί «αναβάθμισης του σχολείου και ενδυνάμωσης των εκπαιδευτικών», ωστόσο όσα ακούσαμε και μάθαμε σήμερα δεν ανταποκρίνονται ούτε κατ’ελάχιστο στην πραγματικότητα. Ο κ. Μητσοτάκης αρκέστηκε σε τσιτάτα στο μεγαλύτερο μέρος της τοποθέτησής του, χωρίς να καταφέρνει να μιλήσει για την ουσία. Αγνοεί πλήρως τις αγωνίες και ανησυχίες εκπαιδευτικών, μαθητών και γονεών, αδιαφορεί για τις σκληρή πραγματικότητα και τις δραματικές προοπτικές που διαμορφώνουν οι πολιτικές της κυβέρνησης για χιλιάδες παιδιά. Αδιαφορεί για το μέλλον της νεολαίας, εάν θα καταφέρει να έχει ευκαιρίες για ένα καλύτερο αύριο και εάν θα ανταπεξέλθουν οι γονείς στις δαπάνες που απαιτούνται για την υποστήριξη ενός συστήματος που προωθεί την ιδιωτική εκπαίδευση εις βάρος του δημόσιου σχολείου.

Στο ζήτημα της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, για το οποίο ο κ. πρωθυπουργός θα όφειλε τουλάχιστον να αναφερθεί ενδελεχώς και να αναπτύξει κάθε πτυχή του, επέλεξε να μην απαντήσει, να μην εξηγήσει το σκεπτικό πίσω από την απόφαση να αφήσει εκτός πανεπιστημίων δεκάδες χιλιάδες παιδιά. Καταλαβαίνουμε ότι το έκανε για να τροφοδοτήσει με πελατεία τα ιδιωτικά κολέγια, αλλά δεν είχε καν την παρρησία να το παραδεχθεί, πετώντας την μπάλα στην κερκίδα. Κλασσικός, δηλαδή, Κυριάκος Μητσοτάκης, απροετοίμαστος, πρόχειρος, χωρίς να είναι ποτέ ειλικρινής, «λίγος» πολιτικά για τις μεγάλες ανάγκες και τα προβλήματα του τόπου.

Πολλές φορές, ωστόσο, σκέφτομαι ότι ζητάμε πολλά από τον πρωθυπουργό. Ζητάμε να κατανοήσει τη σημασία της δημόσιας εκπαίδευσης στην εξέλιξη της κοινωνίας. Ζητάμε να μελετήσει εις βάθος τα προβλήματα και να δώσει βιώσιμες λύσεις, που θα έχουν καθολικό χαρακτήρα και εφαρμογή για την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Ζητάμε να προβεί σε πολιτικές πράξεις που πάνε το κοινωνικό σύνολο μπροστά και δεν αναπαράγουν ανισότητες και αδιέξοδα. Είμαστε όμως σίγουροι από ποιον ζητάμε να κάνει κάτι τέτοιο; Περιμένουμε, πράγματι, από το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο να κοιτάξει τη μεγάλη εικόνα («the big picture», που λένε και στο Κολάμπια); Να καταλάβει τι προκλήσεις και καθημερινά προβλήματα αντιμετωπίζει ο νέος στο Περιστέρι, ο γονιός στην Καλαμάτα, ο δάσκαλος στη Νάξο; Περιμένουμε να δώσει λύσεις στα μεγάλα θέματα της εκπαίδευσης αυτός ο πολιτικός, που δεν έχει νιώσει ούτε στο ελάχιστο τι σημαίνει να μοχθείς για να βγάλεις το σχολείο και να μπεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο;

Νομίζω ότι έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τον κ. Μητσοτάκη. Εάν χρειάζεται να έχουμε μεγάλες απαιτήσεις, αυτές πρέπει να τις έχουμε από τον εαυτό μας. Τι θέλουμε για εμάς, για τα παιδιά μας και τον τόπο μας και ποιος/α πολιτικός, ποιος πολιτικός σχηματισμός και ποιο σύνολο ανθρώπων μπορεί να μας το προσφέρει και να το καταφέρουμε μαζί του.

Ο κ. Μητσοτάκης σίγουρα δεν είναι αυτός ο πολιτικός.