Ο πρωθυπουργός δεν έχει άλλο δρόμο πέρα από εκείνο της παραίτησης

Η φθορά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού είναι μεγάλη. Ελάχιστοι πλέον μπορούν να πεισθούν ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν γνώριζε, ειδικά από τη στιγμή που ο πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ λογοδοτούσε απευθείας στον ίδιο δια της πλαγίας οδού.  O πρωθυπουργός τον επέλεξε και τον τοποθέτησε εκεί υπερπηδώντας κάθε εμπόδιο νόμου, βάζονταςστην ΕΥΠ τον δικό του άνθρωπο για να κάνει τη δική του δουλειά. Και την έκανε.

Ωστόσο, η πίεση που ασκείται τον πρωθυπουργό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως η αξιωματική αντιπολίτευση θα ενισχυθεί και δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι θα κατευθυνθούν προς αυτή. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από καταγγελτικό λόγο, χρειάζεται μια ολοκληρωμένη στρατηγική αποδόμησης εντός κι εκτός του κοινοβουλίου, γιατί το σκάνδαλο αφορά πρωτίστως τον ίδιο τον πρωθυπουργό, όχι συνολικά την κυβέρνηση και το έργο της, όποιο κι αν είναι αυτό.

Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να μείνει στην ιστορία ως ο «πρωθυπουργός των υποκλοπών», εκείνος που έστησε ένα σκοτεινό παρακράτος. Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πιέσουν για την παραίτησή του και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από άλλο πρόσωπο που θα λάβει την έγκριση της Βουλής και θα συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντα μέχρι το τέλος της κοινοβουλευτικής θητείας ή την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Αυτό είναι το μείζον τώρα, όσο η εξεταστική επιτροπή θα προχωρά στη διερεύνηση του σκανδάλου. Οι βαθιές θεσμικές «σκιές» πρέπει να εξαφανιστούν και να επανέλθει η μίνιμουμ θεσμική ομαλότητα, καθώς όσα έχουμε μπροστά μας το φθινόπωρο στο οικονομικό και ενεργειακό επίπεδο είναι κρίσιμα και απαιτούν τη μέγιστη δυνατή πρόνοια από κυβέρνηση και αντιπολίτευση.