Οι κοινωνίες ενώπιον μιας ακόμη παγκόσμιας κρίσης με ανυπολόγιστες συνέπειες
Οι μεγάλες κρίσεις φέρνουν πολιτικές αλλαγές, κάτι που αναμένεται να συμβεί και στη χώρα μας με την κυβέρνηση Μητσοτάκη που αποδυναμώνεται συνεχώς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να χάνει ερείσματα μέχρι και στον στενό του περιβάλλον.
Όλες οι κρίσεις καταλήγουν σε επίλυση. Το πιο τραγικό είναι ότι και οι περίοδοι μακράς ειρήνης καταλήγουν σε κρίσεις, πολλές φορές εμπόλεμες. Και στις δύο περιπτώσεις χαμένοι είναι οι λαοί, οι κοινωνίες, το μέλλον των νεότερων γενιών.
Η Ευρώπη, θύμα της ενεργειακής κρίσης, δεν έχει ακόμη διαμορφώσει ένα πλάνο για απεξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια. Η Αμερική προσφέρεται να πολλαπλασιάσει την παροχή υγροποιημένου φυσικού αερίου, η Σαουδική Αραβία μπορεί να εξαναγκαστεί να διπλασιάσει την παραγωγή της, το Ιράν και η Βενεζουέλα μπορούν να διασφαλίσουν τις απαιτούμενες ποσότητες αν αρθούν οι κυρώσεις που τους έχουν επιβληθεί, ενώ τα κοιτάσματα στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο καθίστανται εκμεταλλεύσιμα. Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν είναι άμεσα πραγματοποιήσιμο και θα είναι ακόμη πιο δύσκολη η επίλυση της ενεργειακής εξίσωσης όσο η ΕΕ δεν αναπτύσσει ενιαία στρατηγική για την ενέργεια και κάθε πολιτική ηγεσία στα κράτη-μέλη επιλέγει να προχωρά σε νευρικές κινήσεις για να ικανοποιήσει το εσωτερικό, εκλογικό ακροατήριο.
Όσον αφορά την Ουκρανία, οι επιπτώσεις από τη ρωσική εισβολή και την ενεργειακή κρίση θα είναι από ολέθριες μέχρι καταστροφικές. Διεθνείς οργανισμοί προβλέπουν συρρίκνωση της ουκρανικής οικονομίας μέχρι και 50% για το 2022, χωρίς ακόμη να έχει τελειώσει ο πόλεμος. Η ρωσική οικονομία επίσης θα πληρώσει ακριβά το τίμημα του πολέμου όχι μόνο την εισβολή, αλλά και τις κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί. Οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για ύφεση το 2022 που θα κυμανθεί μεταξύ 10% και 15% και μπορεί να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο ανάλογα με τη διάρκεια του πολέμου. Το Κρεμλίνο στρέφεται στο Πεκίνο και η οικονομική τους συνεργασία στοχεύει στην υπονόμευση της ισχύος των κυρώσεων ΕΕ και ΗΠΑ, αλλά και στην ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ τους, τις κινεζικές επενδύσεις στον τομέα των πρώτων υλών, καθώς και τη συνεργασία σε τεχνολογικούς τομείς όπου η Κίνα έχει πλέον αποκτήσει κυρίαρχη θέση παγκοσμίως.
Η μεγάλη ενεργειακή κρίση – που δεν ξεκίνησε με τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά οξύνθηκε εν μέσω του πολέμου – είναι μία κρίση που ενισχύει την αβεβαιότητα, αποσυντονίζει εθνικούς και οικογενειακούς προϋπολογισμούς και φέρνει τους υπευθύνους χάραξης πολιτικής ενώπιον κρίσιμων αποφάσεων. Στη χώρα μας η πολιτική ηγεσία έχει αποδειχτεί για ακόμη μία φορά κατώτερη των περιστάσεων, με πρόχειρες εκτιμήσεις και άνευρες πρωτοβουλίες που αντί να μειώσουν τις συνέπειες, οξύνουν τα προβλήματα και φέρνουν προ αδιεξόδου τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Οι μεγάλες κρίσεις φέρνουν πολιτικές αλλαγές, κάτι που αναμένεται να συμβεί και στη χώρα μας με την κυβέρνηση Μητσοτάκη που αποδυναμώνεται συνεχώς και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να χάνει ερείσματα μέχρι και στον στενό του περιβάλλον.
