Ενεργειακή κρίση: Τα ολέθρια λάθη και την ανεπάρκεια της ΕΕ πληρώνουν οι πολίτες

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αποφάσισε να διακόψει την παροχή φυσικού αερίου προς κάθε χώρα της Ευρώπης που που δεν θα πληρώνει σε ρούβλια, ξεκινώντας με τις Πολωνία και Βουλγαρία. Μια κίνηση την οποία είχε ανακοινώσει το Κρεμλίνο και τώρα υλοποιεί. Μια εξέλιξη που αλλάζει τα δεδομένα για ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικονομία και φυσικά για τη χώρα μας.

Πρώτη έσυρε το χορό η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) επιβάλλοντας κυρώσεις στη Ρωσία λόγω της στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία. Τώρα το Κρεμλίνο απαντά για να προστατέψει όπως μπορεί τη ρωσική οικονομία. Αναμενόμενη αντίδραση, δυστυχώς όμως αναμενόμενη και η αντίδραση της ΕΕ που για ακόμη μια φορά δείχνει απροετοίμαστη, χωρίς πλάνο για να στηρίξει πολίτες και επιχειρήσεις στα κράτη-μέλη. Η Ρωσία βρίσκεται εκτός διεθνών συναλλαγών λόγω κυρώσεων, εξαιρετικά πιεσμένη οικονομικά, και πιέζει με κάθε τρόπο ως κύριος προμηθευτής φυσικού αερίου των ευρωπαϊκών κρατών. Η ΕΕ από την άλλη πως κατάφερε πάλι να εγκλωβιστεί; Πως κατάφερε να φέρει και πάλι την μπάλα στο γήπεδο του αντιπάλου, ενώ υποτίθεται ότι ήταν από καιρό προετοιμασμένη – ήδη από το περασμένο φθινόπωρο – για την ενεργειακή κρίση και τις συνέπειές της;

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση της ενεργειακής κρίσης, βαθύτερη και πιο σύνθετη. Με τις ευρωπαϊκές ηγεσίες να καθυστερούν επιδεικτικά να βρουν βιώσιμες λύσεις και εναλλακτικές, να θωρακίσουν την ευρωπαϊκές κοινωνίες και τις εθνικές οικονομίες που βρίσκονται αντιμέτωπες με νέο κύκλο ύφεσης και οικονομικής κρίσης. Είναι δεδομένο ότι η Μόσχα εκβιάζει, όμως πέρα από αυτή τη συνειδητοποίηση, δεν απαιτούνται κάποια μέτρα από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες; Η ισπανική και πορτογαλική κυβέρνηση έκαναν χθες ένα σημαντικό βήμα για τη μείωση του ενεργειακού κόστους, πρωτοβουλία που θα έπρεπε να ακολουθήσουν και να στηρίξουν όλα τα κράτη-μέλη. Γιατί ωστόσο δεν το έκαναν; Γιατί απουσίαζε για ακόμη μια φορά το τόσο αναγκαίο πνεύμα σύμπνοιας; Από τη στιγμή που η απεξάρτηση της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια είναι δύσκολη προοπτικά και σίγουρα δεν είναι άμεσα δυνατή, γιατί τόσους μήνες δεν έχει εκπονηθεί ένα ρεαλιστικό πλάνο απεξάρτησης; Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, με την ΕΕ και την Κομισιόν να μιλούν πολύ και να πράττουν ελάχιστα.  

Ποια πληρώνει τις συνέπειες αυτής της κρίσης; Ποια επωμίζεται το κόστος της ενεργειακής ανεπάρκειας; Ποια νιώθει ανασφάλεια μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις. Μα φυσικά η ευρωπαϊκή κοινωνία, οι πολίτες στα κράτη-μέλη της ΕΕ που βλέπουν τις πολιτικές ηγεσίες να είναι διαρκώς κατώτερες των περιστάσεων.