Οικονομία: Στα χαρτιά πάμε καλά, η κοινωνία όμως συνεχίζει να στενάζει

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση μιλούν τακτικά για την επενδυτική βαθμίδα και τα δεδομένα που καταγράφουν τη θετική πορεία των δεικτών. Ναι, σε επίπεδο δεικτών, σε επίπεδο ονομαστικής οικονομίας οι στόχοι πιάνονται, δημοσιεύσεις στο εξωτερικό κάνουν λόγο για μια Ελλάδα που είναι ελκυστική σε επενδυτές κι αποτελεί προορισμό ψηφιακών νομάδων. Το κλίμα που καλλιεργείται είναι θετικό για την οικονομία, η οποία φαίνεται να διατηρεί υψηλές αναπτυξιακές προσδοκίες λόγω, κυρίως, της αναμονής για την εισροή κεφαλαίων τα επόμενα χρόνια από το Ταμείο Ανάκαμψης και τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης για τις επενδύσεις στη χώρα το επόμενο διάστημα.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι εκείνη που δίνουν οι επικεφαλής των ελληνικών τραπεζών, που πρόσφατα σε δηλώσεις τους σε συνέδριο του Οικονομικού Ταχυδρόμου, διατύπωσαν κομψά και προσεκτικά τον προβληματισμό τους για το γεγονός ότι δεν πέφτει δανεικό χρήμα στην αγορά, ότι δεν κινείται ικανοποιητικά η οικονομία και ότι βρισκόμαστε ακόμα να διαχειριζόμαστε τις συνέπειες τις πολυετούς οικονομικής κρίσης.

Την ίδια στιγμή, πηγαίνοντας μέσα στον πυρήνα της κοινωνίας, η αλήθεια είναι ότι ένα μέσο ζευγάρι που ζει στο νοίκι -και δεν έχει «μαύρα» ή στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον- ζορίζεται να βγάλει τον μήνα. Είναι λες και μία ολόκληρη χώρα βρίσκεται σε καθεστώς ομηρίας, κολλημένη στην ίδια κατάσταση ανασφάλειας χωρίς ιδιαίτερες προοπτικές, ενώ παράλληλα βλέπει γύρω της ασύδοτους κερδοσκόπους που σπεκουλάρουν πάνω στο κύμα της ακρίβειας. Η ακρίβεια, το κόστος ζωής για να μιλήσουμε ευρύτερα, είναι ένα πεδίο που η κυβέρνηση δεν έχει απάντηση μέχρι τώρα, ενώ πρακτικά διαθέτει στη φαρέτρα της ένα σύνολο πολιτικών επιλογών και εργαλείων για να στηρίξει τους πολίτες – όχι μέσω επιδομάτων, όχι μέσω pass κάθε είδους που δεν δίνουν μακροπρόθεσμη λύση στο πρόβλημα.

Όσα ωραία και αισιόδοξα κι αν ακούσαμε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2024, η πραγματικότητα στο σπίτι μας, στη δουλειά μας, στην τσέπη μας, λέει άλλα. Και όσοι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες επιχειρούν και προσπαθούν να στήσουν στη χώρα μια κατάσταση χωρίς πλάτες, χωρίς δανεισμό, με καθαρά χέρια, μόνο με τις δυνάμεις τους, τις γνώσεις τους, την προσπάθεια και το μεράκι τους δεινοπαθούν και φαίνεται σαν να χτίζουν σε σαθρά θεμέλια.

Από τη μία έχουμε λοιπόν μια Ελλάδα των αριθμών, μια Ελλάδα φωτεινή με προοπτικές, κι από την άλλη μια Ελλάδα γκρίζα και σκοτεινή. Οι έρευνες κοινής γνώμης, όσο και η “δημοσκόπηση” του καθενός από εμάς, στο οικογενειακό και στο φιλικό περιβάλλον, δεν γεννά μεγάλη αισιοδοξία.

Που πηγαίνουμε τελικά; Υπάρχει κάποιο πλάνο που να αφορά συλλογικά την κοινωνία; Κι αν ναι, γιατί δεν το βλέπουμε επιτέλους στην πράξη; Οι αριθμοί φαίνεται να ευημερούν, αλλά η κοινωνία, οι μικροί και οι μεσαίοι, συνεχίζουν να στενάζουν.