ΕΛΣΤΑΤ: Ένας στους τέσσερις σε κίνδυνο φτώχειας
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ 2.658.400 άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ 2.658.400 άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό.
Μόνο η θεσμική μας συμμετοχή στην ΕΕ να μας προστατεύει από τον χαρακτηρισμό “failed state”.
Πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο είναι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Βέλγιο, Σουηδία, Γερμανία, Φινλανδία, Μάλτα και Γαλλία.
Δεν μας είπε κάτι που δεν γνωρίζαμε, απλά επαληθεύει ότι το μέλλον δεν είναι τόσο ευοίωνο όσο παρουσιάζεται από την κυβέρνηση.
Αυτό τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Στέφανος Κασσελάκης κατά τη συνάντησή του με το προεδρείο της ΓΣΕΕ.
Η ατζέντα του Νταβός, παρότι σύγχρονη και πολλές φορές ενδεδυμένη με έντονο κοινωνικό πρόσημο, μοιάζει πλέον αμφιλεγόμενη σε ορισμένους κύκλους και σε ορισμένα σημεία.
Οικονομία ισχυρή δεν έχουμε, σύγχρονο κράτος δεν έχουμε, ισχυρή δημόσια εκπαίδευση δεν έχουμε, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν ολοκληρωμένα. Τι τελικά έχουμε ως χώρα;
Η γενιά των 25αρηδων και 30αρηδων δεν είναι μια χαμένη γενιά, όπως την αποκαλούν υποτιμητικά πολλοί. Είναι μια γενιά που από μικρή ηλικία βρέθηκε αντιμέτωπη με σκληρές αλήθειες. Αυτή η γενιά αξίζει πολύ καλύτερα και είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρει.
Ο άλλοτε πανίσχυρος Γερμανός ΥΠΟΙΚ αποτέλεσε μονάχα το κερασάκι στην τούρτα μιας σειράς πολιτικών επιλογών, έναν κρίκο στην αλυσίδα ενός οικονομικού συστήματος που μεριμνά αποκλειστικά για τα νούμερα και τα κέρδη.
Όσα ωραία και αισιόδοξα κι αν ακούσαμε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2024, η πραγματικότητα στο σπίτι μας, στη δουλειά μας, στην τσέπη μας, λέει άλλα.
Δεν υπάρχει χαμένη γενιά, υπάρχει η γενιά που μάχεται και προσπαθεί να αναπτυχθεί μέσα σε μεγάλα εμπόδια και συνεχείς κρίσεις.
Η αλυσίδα είναι μεγάλη και τα βήματα που πρέπει να γίνουν είναι πάρα πολλά, σε βαθμό που έχει χαθεί η ελπίδα. Χωρίς ελπίδα δεν προχωράει καμία κοινωνία, όχι μόνο η ελληνική.
Η επενδυτική βαθμίδα είναι κενό γράμμα, καθώς σοβαροί επενδυτές και οι αγορές γνωρίζουν ότι η χώρα μας δεν είναι δημοφιλής επενδυτικός προορισμός.
Το υπουργείο Οικονομικών του φιλελεύθερου υπουργού, Κρίστιαν Λίντνερ, επέβαλε σε όλα τα υπουργεία πάγωμα των νέων δαπανών, πλην εκείνων που ήδη υλοποιούνται.
Ο κ. Μητσοτάκης μοιάζει να αρνείται να δει το πρόβλημα, με τα αρμόδια πολιτικά στελέχη να μην παίρνουν γενναίες, σοβαρές αποφάσεις.
Αυτό που συμβαίνει από το 2019 στο πολιτικό σκηνικό της χώρας δεν αντανακλά μία εικόνα υγείας και ευμάρειας, ούτε μία εικόνα ασφάλειας και σιγουριάς. Το αντίθετο θα λέγαμε.
Παρά τις φυσικές καταστροφές και τους υψηλούς δείκτες ανισοτήτων, η κυβέρνηση επιστρέφει στην κοινωνία λιγότερα από όσα και τα περιθώρια του προϋπολογισμού δικαιολογούν.
Βρισκόμαστε βαθιά χωμένοι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και φτωχοποίησης και το πολιτικό σύστημα σφυρίζει αδιάφορα.
Μαζί με την απώλεια της ανθρώπινης ζωής, των ζώων και των εκτάσεων, και τη συνακόλουθη οικονομική κρίση, υπάρχει και μία παράλληλη κρίση που μπορεί να πλήξει σοβαρά την περιοχή της επόμενες μέρες: η υγειονομική κρίση. Εκεί η κυβέρνηση έχει πλάνο;
Διαβάζουμε ότι πρέπει να “σοβαρευτούμε”, να “σπάσει αβγά η κυβέρνηση”. Σωστά όλα αυτά, αλλά αν δεν υπάρχει ένας οργανωμένος κρατικός μηχανισμός και μία ηγεσία που να θέλει και να μπορεί να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, τίποτα δεν θα γίνει.