Ουκρανία: Προετοιμασία για πόλεμο μακράς διάρκειας

Μετά την επίσκεψη Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον, την πολιτική και στρατιωτική στήριξη και τα εξοπλιστικά, οι δηλώσεις του Ρώσου προέδρου σε επίπεδο ρητορικής φαίνεται να συναγωνίζονται τα μηνύματα αποφασιστικότητας του Αμερικανού προέδρου. Στο βάθος των εκατέρωθεν, βέβαια, δηλώσεων βρίσκεται μία πραγματικότητα: Οι πόλεμοι λήγουν με διαπραγματεύσεις.

Ωστόσο για να προκύψουν διαπραγματεύσεις θα πρέπει μία από τις δύο πλευρές να είναι περισσότερο ισχυρή, να έχει επικρατήσει στα περισσότερα μέτωπα και να είναι ικανή να θέσει όρους για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία, καμία πλευρά δεν είναι ούτε νικήτρια, ούτε ηττημένη, κατά συνέπεια είναι εξαιρετικά δύσκολο – αν όχι απίθανο – να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις.

Όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, οι κινήσεις όλων των πλευρών, διαμορφώνουν μία κατάσταση από την οποία δεν θα είναι εύκολο να τερματιστεί σύντομα ο πόλεμος, με τους δύο λαούς, Ουκρανούς και Ρώσους, να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μία κορυφαία γεωπολιτική σύγκρουση.

Τα κίνητρα που θα μπορούσαν να ωθήσουν Ουάσιγκτον και Μόσχα να αναζητήσουν συμβιβασμό στην Ουκρανία θα αναζητηθούν στις αντοχές των δύο δυνάμεων σε μια επ’ αόριστον παράταση της σύρραξης. Την ίδια στιγμή, τόσο οι τοπικές κοινωνίες, όσο και η παγκόσμια οικονομία στενάζει, με τις συνέπειες του πολέμου να μην υποχωρούν, εξέλιξη που μπορεί να βάλει βαθιά την ΕΕ σε μία ύφεση μακράς διαρκείας.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, η ΕΕ ξεκινά και πάλι να μετρά «πρωτογενή πλεονάσματα», ενώ η ενεργειακή κρίση βαθαίνει. Όσο για την Ελλάδα, η θέση της χώρας μας είναι ακόμη πιο προβληματική, δεδομένης και της αδύναμης οικονομίας μας, όσο και των αναποτελεσματικών πολιτικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη που αντί να δίνουν λύσεις, μας φέρνουν εγγύτερα σε μία κατάσταση που αρχίζει να μοιάζει με τις απαρχές της κρίσης του 2008.