Τι έχει να παρουσιάσει η κυβέρνηση στον τομέα της οικονομίας;

Την απάντηση την γνωρίζει η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα την δώσουμε εμείς. Αυτό που βιώνουμε καθημερινά στην τσέπη μας, στο κόστος ζωής, στο ενεργειακό κόστος και το κόστος στέγασης, στην ακρίβεια, σε όλα. Το επίπεδο διαβίωσης και η ποιότητα της ζωής μας έχει καταβαραθρωθεί τα τελευταία χρόνια, ήδη από την εποχή των μνημονίων και της πτώχευσης, ωστόσο όσο προχωρούν τα χρόνια η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη.

Ο πρωθυπουργός μπροστά στα συσσωρευμένα αδιέξοδα που ο ίδιος δημιούργησε, από ό,τι φαίνεται αποφασίζει να «δραπετεύσει» με εκλογές. Τα παρατάει δηλαδή και βάζει πάνω από όλα το μικροκομματικό όφελος αντί να στρωθεί στη δουλειά και να φέρει αποτελέσματα, όπως φέρνουν οι ομόλογοί του στην ΕΕ. Γύρω του υπάρχουν επιτυχημένα παραδείγματα, όπως ο Πέδρο Σάντσεθ ή ο Αντόνιο Κόστα, που στηρίζουν τις κοινωνίες τους με πράξεις κι όχι με λόγια. Η Ισπανία μείωσε το ΦΠΑ στο ηλεκτρικό από 10 στο 5%, δίνοντας «ανάσα» στους πολίτες, χτυπώντας παράλληλα την κερδοσκοπία. Αντίστοιχες ενέργειες δεν μπορεί δηλαδή να κάνει ο κ. Μητσοτάκης; Και το ερώτημα είναι γιατί δεν μπορεί, ποιος τον κρατά; Γιατί το πολιτικό όφελος που θα έχει είναι δεδομένο.

Τις προηγούμενες εβδομάδες το οικονομικό επιτελείο έκανε «σημαία» την ανάπτυξη 7% στο πρώτο τρίμηνο του έτους και την επικείμενη έξοδο από την ενισχυμένη εποπτεία της ελληνικής οικονομίας από την Κομισιόν. Στο μεν πρώτο, κανείς εκτός από την κυβέρνηση δεν έχει πανηγυρίσει, πολύ απλά γιατί αυτή η ανάπτυξη είναι «κούφια» και δεν ανταποκρίνεται στα πραγματικά μεγέθη και τις δυσκολίες της οικονομίας. Στο δε δεύτερο, η έξοδος ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη και συμφωνημένη από το 2018, ωστόσο τίποτα δεν προεξοφλεί ότι η οικονομία δεν θα ξαναμπεί σε ανάλογο καθεστώς, ειδικά με την πορεία και τις πολιτικές που ακολουθούνται αυτά τα τρία χρόνια. Δεν έβγαλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη τη χώρα από την εποπτεία, αλλά σίγουρα η κυβέρνηση Σαμαρά στην οποία συμμετείχε ο νυν πρωθυπουργός «συνέβαλε» στο να μπει βαθιά στη χρεοκοπία.

Δαπάνες κοινωνικής πολιτικής – Σε πολύ χαμηλή θέση η Ελλάδα

Το ΑΕΠ καταβαραθρώθηκε αυτά τα χρόνια, με την ανάκαμψη να φαίνεται μακρινό όνειρο

Το ΔΝΤ εκτιμά ότι η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί τουλάχιστον 10 χρόνια για να επανέλθει στα προ-COVID επίπεδα, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να συνεχίζει να αυξάνει τις εξοπλιστικές δαπάνες, να μειώνει τις κοινωνικές δαπάνες και τις δαπάνες για δημόσια παιδεία και υγεία, διαμορφώνοντας ένα υβρίδιο κράτους με δυσανάλογα υψηλό κόστος για τις ένοπλες δυνάμεις και τις δυνάμεις της τάξης σε σύγκριση με τους υπόλοιπους τομείς. Το που οδηγεί αυτό κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει, ωστόσο είναι σίγουρο ότι ούτε βιώσιμη ανάπτυξη μπορούμε να έχουμε έτσι, ούτε να καταπολεμηθεί το brain drain, ούτε βέβαια να βελτιώσουμε τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ. Είμαστε ουραγοί όχι μόνο σε επίπεδο δεικτών, αλλά και σε επίπεδο νοοτροπίας – κι αυτό ίσως είναι περισσότερο ανησυχητικό συνολικά για την κοινωνία και το μέλλον του τόπου.