Χάθηκε η μπάλα: Ο πρωθυπουργός βλέπει τα πάντα από το πρίσμα της επικοινωνίας, όχι της πολιτικής

Στο επιτελείο του πρωθυπουργού έχουν φτάσει τα πρώτα μηνύματα από τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις που διενεργούνται. Οι δημοσκοπήσεις αυτές καταγράφουν μεγάλη δυσαρέσκεια από το κοινωνικό σώμα, ωστόσο αν αξιολογήσουμε τις κινήσεις του κ. Μητσοτάκη αυτές τις ημέρες, δεν μπορούμε να πούμε ότι διακρίνουμε κάποια ανησυχία ή προβληματισμό.

Η είσοδος του κ. Στυλιανίδη στο κυβερνητικό σχήμα στη θέση του παραιτηθέντος Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη αλλά και οι “νουθεσίες” προς τον Βασίλη Κικίλια αποτελούν δύο πολιτικά γεγονότα που δείχνουν αφενός τη αδιαφορία του κ. Μητσοτάκη να τοποθετήσει σε υπουργικές θέσεις πρόσωπα με τις κατάλληλες προδιαγραφές, αφετέρου καταδεικνύουν μία προφανή έλλειψη επιλογών σε πρόσωπα που δεν έχουν υποστεί τη λεγόμενη “πολιτική φθορά”.

Για ένα κόμμα και έναν μηχανισμό που συγκέντρωσε το 41% στις εκλογές πριν λίγους μήνες, η έλλειψη rotation είναι σοκαριστική, με τον πρωθυπουργό να συνεχίζει να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα της κυβέρνησης ως επικοινωνιακό και όχι ως πολιτικό. Το αντίθετο ακριβώς όμως συμβαίνει κι αν η επικοινωνιακή επιτυχία στην προηγούμενη τετραετία, όπως αποτυπώθηκε στην κάλπη, έδωσε διέξοδο στα τραγικά διαχειριστικά λάθη, δεν σημαίνει ότι και σε αυτή την κυβερνητική θητεία θα συμβεί το ίδιο. 

Δύο χρόνια έπειτα από δύο μεγάλες καταστροφές που δεν αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς, επαληθεύεται στην πράξη ότι τίποτα από ό,τι είχε εξαγγελθεί δεν έχει γίνει, δεν έχει προχωρήσει. Η χώρα είναι συνολικά ανοχύρωτη, από τα στρατόπεδά της, μέχρι τα βουνά της και τις πόλεις της, η περίφημη αναβάθμιση του 112 δεν προχώρησε, ούτε όμως και η απόκτηση “έξυπνων” συστημάτων εναέριας παρακολούθησης και θερμικών καμερών που εντοπίζουν τον καπνό. 

Η μουρμούρα στα κοινοβουλευτικά έδρανα της ΝΔ έχει αρχίσει και φουντώνει, ωστόσο αρκετοί εκτιμούν ότι ελλείψει ισχυρού αντιπολιτευτικού λόγου, ο πρωθυπουργός θα συνεχίσει να κινείται απερίσκεπτα και το επόμενο διάστημα. Η ανακοίνωση έκτακτων μέτρων οικονομικής ενίσχυσης από το βήμα της φετινής ΔΕΘ και η προώθηση του αφηγήματος ότι “η ΕΕ είναι πάντα δίπλα μας” δεν αρκούν πλέον για να πείσουν το ακροατήριο. Τόσο το κομματικό, όσο και το κοινωνικό.