«Το μίσος φέρνει μίσος»: Παλαιστίνιοι μιλούν στη Rosa για τον πόλεμο με το Ισραήλ

Τις πρώτες πρωινές ώρες του περασμένου Σαββάτου, δεκάδες ρουκέτες που εκτοξεύτηκαν από τη Γάζα και την ένοπλη οργάνωση Χαμάς έπληξαν κοντινές ισραηλινές πόλεις, σκοτώνοντας εκατοντάδες αμάχους. Ήταν μία πρωτοφανής για τα δεδομένα της ισραηλινο-παλαιστινιακής διαμάχης επίθεση, με μαχητές της Χαμάς να απαγάγουν πάνω από 150 ανθρώπους, σύμφωνα με πληροφορίες.

Ήταν μια μαζική επιχείρηση την οποία η Χαμάς βάπτισε «Θύελλα Αλ Άκσα», με τον Saleh al-Arouri, εκ των ηγετών της παλαιστινιακής οργάνωσης, να τονίζει ότι «Σήμερα ο λαός ανακτά την επανάστασή του». Το Ισραήλ κήρυξε αμέσως κατάσταση πολέμου, εξαπολύοντας αεροπορικές επιθέσεις στη Γάζα ως αντίποινα, σκοτώνοντας εκατοντάδες άμαχους Παλαιστίνιους. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου υποσχέθηκε να «πάρει ισχυρή εκδίκηση» εναντίον των Παλαιστινίων, αποκαλώντας τη Γάζα «πόλη του κακού», δεσμευόμενος να τη μετατρέψει σε «πόλη ερειπίων». Με τη σειρά του, ο υπουργός Άμυνας Yoav Gallant ενέκρινε την κινητοποίηση 300.000 εφέδρων και έθεσε σε επιφυλακή τις χερσαίες ένοπλες δυνάμεις της χώρας προετοιμάζοντας εισβολή στη Γάζα.

Οι τραγικές σκηνές που εκτυλίσσονται στη Γάζα και το Ισραήλ είναι μια ανατριχιαστική υπενθύμιση ότι η κατοχή και η καταπίεση αποτελούν εργαλεία πυροδότησης μίας σύγκρουσης. Όπως, αντίστοιχα, είναι μία υπενθύμιση ότι η διαχείριση μίας τέτοιας σύγκρουσης, μίας τέτοιας σχέσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστίνιων, που έχει βασιστεί και καλλιεργηθεί από τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες πάνω στο ατελείωτο μίσος και την οργή, θα οδηγεί σε διαρκώς νέους κύκλους βίας και πολέμων με θύματα πάντοτε τις κοινωνίες και τους ανθρώπους.

Μέσα στο σκοτάδι των βομβαρδισμών και των εκατέρωθεν απωλειών, μιλήσαμε στο rosa.gr με τέσσερις Παλαιστίνιους πρόσφυγες για την κατάσταση στη Γάζα: Με την Ράνα που βρίσκεται με τα δύο παιδιά της στο Αμμάν της Ιορδανίας, με τον Μοχάμαντ που ζει στο Παρίσι, τον Ισάμ και την Ιμάν που ζουν στο Λονδίνο. Πολλά κοινά βιώματα, πολλές κοινές εμπειρίες, με την κοινή διαπίστωση ότι τα τραύματα είναι πολύ βαθιά και ότι η λύση δεν είναι η βία και το μίσος.

Η διαρκής επανάληψη του ίδιου δράματος

Τον περασμένο Αύγουστο, η Λωρίδα της Γάζας σφυροκοπήθηκε ανελέητα από τις ισραηλινές δυνάμεις για σχεδόν τρεις ημέρες. Τα στοιχεία του παλαιστινιακού Υπουργείου Υγείας τότε ανέφεραν ότι περισσότεροι από 300 Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν και τουλάχιστον 44 σκοτώθηκαν, 15 εκ των οποίων ήταν παιδιά. «Για τους Παλαιστίνιους στη Γάζα, ήταν ένα ακόμη κεφάλαιο στην κατοχή, τα βασανιστήρια και την αγωνία, όλα πλέον βιώματα που περνούν από γενιά σε γενιά, που αποτελούν καθημερινότητα στη ζωή μας», θα πει στo rosa.gr η Ράνα Έιντ, μητέρα δύο αγοριών 13 και 15 ετών που ζει από πέρυσι στο Αμμάν της Ιορδανίας.

«Μιζέρια και πόνο νιώθουμε, με τη ορολογία του πολέμου και του θανάτου να έχει μπει στο μυαλό των παιδιών μου από πολύ μικρή ηλικία. Από νωρίς τα παιδιά άρχισαν να κάνουν ερωτήσεις για τα αεροπλάνα, για τις βόμβες και τις εκρήξεις που άκουγαν. Κανένα παιδί δεν πρέπει ποτέ να το ζήσει αυτό», μας λέει η Ράνα. Τα παιδιά της, έφηβοι τώρα και οι δύο, προσπαθούν να εγκλιματιστούν στη νέα τους πόλη και χώρα, βρισκόμενοι σε ένα περιβάλλον με πολλούς Παλαιστινίους πρόσφυγες που έχουν φτάσει στην πρωτεύουσα της Ιορδανίας σε διαφορετικές περιόδους. Γνώρισαν μέχρι τώρα μια ζωή που χαρακτηρίζεται από διαρκή βαρβαρότητα και φόβο. Και επίσης από σκέψεις για εκδίκηση. «Ναι, έχει περάσει από το μυαλό τους και μου το έχουν πει. Τους λέω με κάθε ευκαιρία ότι το μίσος φέρνει μίσος και η βία φέρνει μόνο βία. Καλύτερα να μην γυρίσετε στην Παλαιστίνη, δεν θα βρείτε προκοπή, τους λέω. Αλλά να μιλάτε γι΄αυτή, για το δράμα που βιώνουν οι συμπατριώτες σας. Όχι όμως βία, όχι τρομοκρατία, όχι όπλα για να βρείτε το δίκιο σας», προσθέτει.

Το Ισραήλ έχει προχωρήσει σε τέσσερις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Γάζα από το 2008, αφήνοντας πίσω περισσότερους από 4.000 νεκρούς Παλαιστίνιους. «Αν και επιτεύχθηκε εκεχειρία μετά από εκείνη την επίθεση το καλοκαίρι, όπως φαίνεται αυτό απλώς σηματοδότησε ένα προσωρινό ‘πάγωμα’ της αδιάκοπης, συστηματικής βίας και της συλλογικής τιμωρίας. Και οι συνέπειες είναι ιδιαίτερα οδυνηρές για τον νεαρό πληθυσμό της περιοχής», προσθέτει στο rosa.gr ο Ισάμ Κούρντι, 30 ετών, ο οποίος έχει μετακομίσει με την οικογένειά του στο Λονδίνο εδώ και δύο χρόνια. «Ειλικρινά, σε κάθε επίθεση και βομβαρδισμό που δεχόμασταν πιστεύαμε στο σπίτι ότι δεν θα επιβιώναμε. Κάθε φορά γινόταν όλο και πιο δύσκολο και πιο τρομακτικό από την προηγούμενη φορά. Εκείνες τις ημέρες που δεν βγαίναμε από το σπίτι αρρωσταίναμε ψυχικά και σωματικά, παθαίναμε κρίσεις πανικού δεν μπορούσαμε να φάμε, δεν μπορούσαμε να κινηθούμε, δεν ξέραμε τι να κάνουμε πέρα από το προσευχόμαστε να μην σκάσει η βόμβα στο σπίτι μας», προσθέτει ο Ισάμ.

«Όχι, δεν θα γυρίσω πίσω στην Παλαιστίνη. Να κάνω τι;»

«Αυτό που είναι τόσο σπαρακτικό στη Γάζα είναι ότι κυριολεκτικά ο καθένας μπορεί να είναι θύμα ανά πάσα στιγμή. Κανείς δεν είναι ασφαλής. Δεν υπάρχουν καταφύγια, δεν υπάρχουν προειδοποιητικές, σειρήνες, τίποτα. Τώρα που έχει διακοπεί και το νερό και το ηλεκτρικό, οι συμπατριώτες μου, η οικογένεια και οι φίλοι μου θα ζήσουν ακόμη μία περίοδο τρόμου. Η προσφυγιά είναι η μόνη λύση, ειδικά όσο οι πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν στην Παλαιστίνη αδιαφορούν επί της ουσίας για τον λαό, χρησιμοποιώντας τον κατά του Ισραήλ», υπογραμμίζει στο rosa.gr ο Μοχάμαντ Αντουάν, 29 ετών, που ζει και εργάζεται στο Παρίσι. «Δεν μπορώ να αρχίσω να εξηγώ τον ψυχικό αντίκτυπο που έχει όλη αυτή η κατάσταση στους ανθρώπους. Εγώ προσωπικά κάνω ψυχοθεραπεία τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με έναν ψυχίατρο Παλαιστιακής καταγωγής εδώ στο Παρίσι. Ο ίδιος έχει βιώσει πολύ χειρότερα από μένα, αλλά με έχει αναλάβει για να με βοηθήσει. Στη Γάζα οι άνθρωποι δεν έχουν καμία στήριξη από τις αρχές», σημειώνει.

Η Ιμάν Ματάρ, 27 ετών, από την γειτονιά της Al Rimal στη Γάζα, φοιτήτρια ιατρικής στο Λονδίνο, μας λέει ότι όλοι τους αποκαλούν ήρωες. «Τα χρόνια που βρίσκομαι εδώ (σ.σ. Λονδίνο) όλοι μας αποκαλούν μαχητές ή ήρωες, αλλά δεν θέλω αυτές τις ταμπέλες. Θέλω και θέλουμε απλώς μια κανονική ζωή, χωρίς να έχουμε διαρκώς τα τραύματα του πολέμου και του αποκλεισμού να μας βασανίζουν το μυαλό και τη ζωή. Στη Γάζα δεν υπάρχει φυσιολογική ζωή και τα διεθνή ΜΜΕ δεν το αναδεικνύουν καθόλου. Μόνο όταν πέφτουν βόμβες ή πεθαίνουν άνθρωποι ασχολούνται μαζί μας», υπογραμμίζει στο rosa.gr. «Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε εντελώς απομονωμένοι από άλλους ανθρώπους, από άλλους πολιτισμούς κι άλλες γλώσσες και κανείς δεν έχει ιδέα πόσο μοναχική είναι η ζωή ή πόσο σκληρό είναι να ξέρεις ότι σου έκλεψαν την ελευθερία σου. Τόσες πολλές γενιές λαχταρούν να ζήσουν τις απλές χαρές που έρχονται τόσο εύκολα στον έξω κόσμο – πηγαίνοντας στο μουσείο ή στον κινηματογράφο, για παράδειγμα», προσθέτει.

«Όταν είσαι στη Γάζα δεν ζεις, επιβιώνεις μόνο και έχω συνειδητοποιήσει ότι η διεθνής κοινότητα έχει απλώς ομαλοποιήσει τα δεινά και τον πόνο μας. Έχει ομαλοποιήσει, κανονικοποιήσει αν θες, τον αποκλεισμό και το αδιέξοδο. Θεωρείται κάτι συνηθισμένο να μας δολοφονούν και να χύνεται αίμα Παλαιστινίων. Αυτός είναι και ένας λόγος που άρχισα να ζωγραφίζω γιατί μου επιτρέπει να εκφράζομαι σιωπηλά και ελεύθερα, χωρίς να χρειάζονται λέξεις και προτάσεις», συμπληρώνει η Ιμάν, που δεν σκέφτεται να γυρίσει πίσω.

«Όχι δεν θα γυρίσω πίσω. Να κάνω τι; Να έχω τους ίδιους ηγέτες που δεν ασχολούνται με εμάς; Που μας έχουν ως σάκο του μποξ; Με τη διεθνή κοινότητα να κλείνει να μάτια και τους ηγέτες του Ισραήλ να μας ρίχνουν βόμβες; Όχι, να μου λείπει. Θα κάνω ό,τι μπορώ εδώ στο Λονδίνο, από το εξωτερικό, να φέρω τους δικούς μου στη Αγγλία, να έχουμε ένα καλύτερο και κυρίως ασφαλέστερο μέλλον, να μπορώ να λέω ελεύθερα αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη και ποιοι ευθύνονται για ό,τι συμβαίνει», τονίζει η Ιμάν.