Το ζήσαμε κι αυτό: Στίχους από τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου απήγγειλε ο Μητσοτάκης (Video)

Να μονοπωλήσει το μιντιακό ενδιαφέρον με κάθε αφορμή εκτός φυσικά από την εφαρμογή πολιτικών που θα ενίσχυαν ουσιαστικά τους πολίτες ή θα τους προστάτευαν απέναντι στην καλπάζουσα ακρίβεια, έχει αποφασίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μετά τις συμβουλές στους νέους να βλέπουν τη ζωή ολιστικά και να μην σκέφτονται τα χρήματα, που έχει ξεσηκώσει σφοδρές αντιδράσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να απασχολήσει και για την ομιλία του στο Boston College.

O Πρωθυπουργός απευθύνθηκε στους αποφοίτους του Boston College με ένα στίχο που έχει τραγουδήσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (Στίχοι: Αντρέας Πανταζής Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης): «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα», το οποίο έχει βαθιά πολιτικό στίχο.

«Ένας διάσημος Έλληνας ροκ σταρ της γενιάς μου, τραγούδησε έναν στίχο που πάντα με με άγγιζε. «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα». Μην αφήσετε αυτό να συμβεί στη γενιά σας» σημείωσε.

Μάλιστα ο πρωθυπουργός έκανε μια ακόμα μουσική αναφορά. Κλείνοντας την ομιλία του χρησιμοποίησε ένα στίχο από ένα τραγούδι των Beatles, τους οποίους χαρακτήρισε μεγάλους «φιλόσοφους» της νιότης του. «Και στο τέλος, η αγάπη που παίρνεις είναι τόση όση και η αγάπη που δίνεις» είπε, απευθυνόμενος στους νεαρούς αποφοίτους του Boston College.

Οι στίχοι του κομματιού:

Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας
που περιμένει τις ανασκαφές…
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά…
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι
ένας κουρασμένος σκοπός, χωρίς προοπτική…

ένα από τα φώτα, για να κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει…
Έτσι που τα σίδερα του κλουβιού
να χαθούν για μια στιγμή, μέσα στο σκοτάδι…

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…

Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις
τσέπες ξηλωμένες απ’ τα κέρματα
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία

Το κορμί μου μελανιασμένο
μες το κρύο σαν λάθος
που δεν το παραδέχεται κανένας
γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…

με έπιπλα λουστραρισμένα
Και μάρμαρα λευκά
μια γυαλάδα που στραβώνει
και δε σ’ αφήνει χώρο να σταθείς
και μόνο εγώ απ’ όλα εκεί μέσα σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο
Σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί
εκτός από εμένα, που σε κρύπτη μυστική
ψάχνω ακόμη να σε βρω να με αναστήσεις

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…

Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις…
Γέρασα μ’ ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη…
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ’ ανοίγουν και με κλείνουν…
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα…
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…

Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου
και με δυο γυμνά καλώδια για χέρια
αγκαλιάζω τα ψηλά σου volt για στερνή φορά

Καλλιτέχνης: Παπακωνσταντίνου Βασίλης
Άλμπουμ: Φοβάμαι
Συνθέτης: Ζουγανέλης Γιάννης
Στιχουργός: Πανταζής Ανδρέας