Για ποια επιστροφή στην «κανονικότητα» μιλά ο κ. Μητσοτάκης;
Τα δεδομένα και η συλλογική εμπειρία που έχουμε ως κοινωνία είναι οδηγός μας για τη συνέχεια. Είναι ο «πλούτος» που πρέπει να προστατέψουμε, εκεί που θα στραφούμε για τις αποφάσεις που θα πάρουμε τις κρίσιμες ώρες.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να διαμορφώσει μια εικόνα τεχνητού ενθουσιασμού και αισιοδοξίας, γνωρίζοντας ότι η ψυχολογία είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες τόνωσης της επιχειρηματικής και καταναλωτικής κίνησης. «Βγαίνουμε από το lockdown» είναι το μήνυμα κι αυτό από μόνο του υποτίθεται πως αποτελεί πανάκεια στα προβλήματα που έχει προκαλέσει η πανδημία, αλλά και οι καταστροφικές επιλογές της κυβέρνησης.
Κλείνουν ξενοδοχειακές μονάδες, ο τουρισμός παραπατά
Με το «άνοιγμα» του τουρισμού φάνηκαν απότομα οι πρώτες συνέπειες της πολύμηνης καθίζησης και της έλλειψης κυβερνητικής στήριξης. Εικοσιοκτώ (28) ξενοδοχεία αξίας 56 εκατ. ευρώ βγαίνουν στο «σφυρί». Από τα Ιωάννινα μέχρι την Κασσάνδρα Χαλκιδικής κι από την Καλαμάτα μέχρι τη Σκιάθο και τη Ρόδο εκποιούνται μεγάλες και μικρότερες ξενοδοχειακές μονάδες. Ο νέος πτωχευτικός κώδικας μπαίνει σε εφαρμογή, οι πλειστηριασμοί απελευθερώνονται στις 14 Μαΐου, με αναλυτές της αγοράς να μιλούν για «τσουνάμι χρεοκοπίας» από πολλές περισσότερες μονάδες σε όλη την επικράτεια. Παράλληλα, σύμφωνα με τουριστικά γραφεία, οι ακυρώσεις σε κρατήσεις αυξάνονται λόγω της κακής υγειονομικής εικόνας της χώρας και της αργής διαδικασίας εμβολιασμού.
Η Ελλάδα, έπειτα 6 μήνες σκληρού lockdown, πετυχαίνει το εξής παράδοξο και πρωτοφανές, να είναι η χώρα με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά θανάτων σε σχέση με τα κρούσματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ είναι μόλις στην 26η θέση στην ΕΕ σε εμβολιασμό πληθυσμού μιας δόσης και στη 19η θέση σε πλήρη εμβολιασμό. Έχει ένα από τα χαμηλότερα αποθέματα εμβολίων (μόλις 1,5 εκατ.) στην ΕΕ, βρισκόμενη μόνο πάνω από την Βουλγαρία, διατηρώντας επίσης κι ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμών ακόμα και στην ηλικιακή κατηγορία άνω των 80 ετών. Το «τείχος ανοσίας» στη χώρα μας δεν προβλέπεται να επιτευχθεί τουλάχιστον πριν το τέλος του καλοκαιριού, με τις πολλές μεταλλάξεις να προβληματίζουν τους λοιμωξιολόγους.
Σαν να μην έφτανε αυτό, πολλά ευρωπαϊκά ειδησεογραφικά δίκτυα στηλιτεύουν την εικόνα της Ακρόπολης, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μνημεία παγκοσμίως και μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, την οποία η αρμόδια υπουργός κα Μενδώνη αποφάσισε να τσιμεντώσει για ίδιους σκοπούς.
Σκοτάδι στα εργασιακά, έλλειψη ρευστότητας στις επιχειρήσεις
Στα εργασιακά, η ευρωπαϊκή και διεθνής ατζέντα μπαίνει σε άλλα μονοπάτια, με στόχο να απαντηθούν νέες συλλογικές διεκδικήσεις και μια νέα πραγματικότητα που προκάλεσε η πανδημία, αλλά στην Ελλάδα φαίνεται ότι χάνουμε πάλι το τρένο και κινούμαστε προς τα πίσω. Τελευταίο «θύμα» του στρουθοκαμηλισμού της κυβέρνησης είναι η κατάργηση του 8ωρου και η δημιουργία ενός εργασιακού περιβάλλοντος με πολύ ελαστικά δικαιώματα, με στόχο τους χαμηλότερους μισθούς στην ΕΕ και το μικρότερο δυνατό κόστος επένδυσης για τους υποψήφιους επενδυτές. Ένα εργασιακό περιβάλλον χωρίς ωράριο και χωρίς ευτυχία για τους εργαζόμενους, ατελείωτο στρες κι αδιέξοδα για όσους επιχειρούν.
Η κυβέρνηση υπόσχεται επίσης «υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης» χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει ούτε να πείσει για αυτό. Για ποια ανάπτυξη μιλάμε, όταν ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών κονδυλίων κατευθύνεται σε ένα σύστημα ημετέρων της κυβέρνησης κι όταν η μεγάλη πλειοψηφία των ατομικών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων -που αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά της εθνικής οικονομίας- δεν μπορούν να λάβουν χρηματοδότηση από τις τράπεζες; Για ποια ανάπτυξη μιλάμε όταν οι μισθοί πέφτουν, όταν δεν δίνονται χρήματα στην έρευνα, όταν το «διδακτορικό» δείχνει τεμπελιά» κατά τον οικονομικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού κ. Πατέλη, όταν ακόμα και στον τομέα του τουρισμού, των υπηρεσιών και της ψηφιοποίησης δεν προχωρά τίποτα κι έχουμε μόνο παχιά λόγια από κυβερνητικούς αξιωματούχους;
Οι αντιστάσεις και η συλλογική εμπειρία της κοινωνίας
Η κοινωνία μας έχει αποκτήσει μια σημαντική εμπειρία όλη την προηγούμενη δεκαετία σχετικά με πολλές διαστάσεις της οικονομικής κρίσης, με τα μνημόνια να αφήνουν πίσω τους βαθιές κι αγιάτρευτες πληγές, αλλά και σημαντικό απόθεμα εμπειρίας. Μπορούμε, νομίζω, να αξιολογήσουμε πλέον κάποιες κινήσεις κι επιλογές της κυβέρνησης από εδώ και πέρα με βλέμμα καθαρό: Αν σταθούμε και κοιταχτούμε μπροστά στον καθρέφτη, τι θα δούμε; Μια πολιτική ηγεσία που θα φέρει βιώσιμη ανάπτυξη στη χώρα; Που θα απαντήσει στις ανησυχίες των πολιτών; Που θα καταφέρει να κάνει την Ελλάδα μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα σε όλα τα επίπεδα; Που θα καταπολεμήσει ή θα αναπαράξει οπισθοδρομικές αντιλήψεις και στερεότυπα; Ή μια πολιτική ηγεσία που θα κοιτάξει πως να φάει με 100 χρυσά κουτάλια ό,τι εισρεύσει ως δανεικό χρήμα και μικροεπενδύσεις; Που θα γκρεμίσει ό,τι καλό έχει μείνει στο τόπο σε επίπεδο παραγωγής, ιδεών και κοινωνικών δυνάμεων και θα μας οδηγήσει σε μια κατάσταση σαν εκείνη των μνημονίων; Για ποιο λόγο να είμαστε αισιόδοξοι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη μας οδηγεί στο σωστό μονοπάτι; Τι έχει καταφέρει μέχρι τώρα για την πιστέψουμε; Τι στοιχεία έχουμε για αυτό;
Τα δεδομένα και η συλλογική εμπειρία που έχουμε ως κοινωνία είναι οδηγός μας για τη συνέχεια. Είναι ο «πλούτος» μας για τη συνέχεια, για τις αποφάσεις που θα πάρουμε τις κρίσιμες ώρες.
