Για πόσο ακόμη καιρό η κυβέρνηση θα παίζει μπάλα χωρίς αντίπαλο;
Η απουσία υπολογίσιμου αντιπάλου απέναντι στην κυβέρνηση δημιουργεί ένα νέο πολιτικό πλαίσιο που κάνει τους πολίτες πολύ πιο απαιτητικούς. Το αν αυτό θα κάνει το πολιτικό και κομματικό μας σύστημα συνολικά πιο ώριμο, μακριά από το εύκολο μονοπάτι του λαϊκισμού, είναι ένα μεγάλο στοίχημα για όλους.
Δύο μήνες έκλεισαν μετά την κάλπη της 25ης Ιουνίου και όπως φαίνεται, εν αναμονή μάλιστα και των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου, διανύουμε μία μεταβατική περίοδο. Κι αυτό αφορά περισσότερο τα τρία μεγαλύτερα κόμματα.
Η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αυτή τη στιγμή δεδομένη και μπορεί να εδραιωθεί και το επόμενο διάστημα, ειδικά αν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν καταφέρουν να αναπτύξουν ισχυρή αντιπολίτευση, αν δεν καταγράψουν ικανοποιητική απόδοση σε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και, φυσικά, αν δεν εισάγουν νέα στοιχεία στο δημόσιο διάλογο. Το agenda setting ανήκει απόλυτα στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, απόρροια του εκλογικού θριάμβου, αλλά και της αποτελεσματικής επικοινωνιακής στρατηγικής που έχει ακολουθηθεί μέχρι τώρα.
Οι δύο αυτοί μήνες όμως, μαζί με το μεταβατικό στοιχείο, αναδεικνύουν και μία σειρά προβλημάτων στην άσκηση της διακυβέρνησης από τη ΝΔ. Στο βάθος της προηγούμενης τετραετίας υπήρξαν πολλά λάθη από την κυβέρνηση, τραγικά και εγκληματικά πολλές φορές, με κορυφαίο την τραγωδία των Τεμπών. Ο στόχος για ένα σύγχρονο κι αποτελεσματικό κράτος δεν ήρθε ποτέ, παρά τις δεδομένες βελτιώσεις σε τμήμα της ψηφιοποίησης και της επικοινωνίας των πολιτών με τις δημόσιες υπηρεσίες, και συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο κι αυτό το διάστημα των δύο μηνών. Το φιάσκο της ΕΛ.ΑΣ στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν ένα τραγικό παράδειγμα για το πού μπορεί να οδηγήσει η αδυναμία του κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα αναδείχθηκε μία ακόμη αδιανόητη κρατική ανεπάρκεια στη Νέα Αγχίαλο, όπου βρίσκονταν αποθηκευμένα πυρομαχικά και εκρηκτικές ύλες.
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι παίζει μπάλα μόνη της, χωρίς αντίπαλο, ωστόσο αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ στον ίδιο τον πρωθυπουργό και στο προφίλ του «εκσυγχρονιστή» που μεθοδικά έχει χτίσει αυτά τα χρόνια, ασχέτως αν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επανέλθουν δυναμικά στο προσκήνιο.
Προς το παρόν, τα δύο κόμματα δίνουν μάχη χαρακωμάτων για το ποιος θα κερδίσει την πρωτοκαθεδρία στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, ενώ την ίδια στιγμή τα προβλήματα που έχει ο τόπος είναι πολλά και οι εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις φαίνεται να μην έρχονται. Η έλλειψη ισχυρής αντιπολίτευσης κάνει κακό και στα ίδια τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και στην κυβέρνηση, καθώς το εύρος της νίκης των εκλογών αναπόφευκτα έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη για τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη. Λάθη και παραλείψεις που επαναλαμβάνονται, δεν συγχωρούνται και δεν θα συγχωρούνται πλέον το ίδιο εύκολα από την κοινωνία, που από τον επόμενο κιόλας μήνα θα βρεθεί και πάλι, με ακόμη πιο έντονο τρόπο, αντιμέτωπη με τα ίδια, χρόνια προβλήματα, κυρίως δε με το ενεργειακό κόστος, τον πληθωρισμό και την ακρίβεια.
