Η κοινωνία και οι ανάγκες της αλλάζουν με γοργούς ρυθμούς

Οι πρόσφατες εκλογές μας έχουν οδηγήσει σε πολλά και διαφορετικά συμπεράσματα, ωστόσο  μας γέννησαν και σειρά από ερωτήματα. Ερωτήματα σχετικά με την ψήφο των νεότερων ηλικιακά ομάδων, το εύρος της νίκης της ΝΔ κι αντίστοιχα της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμα και την άνοδο της ακροδεξιάς που εκφράστηκε από πολλά, μικρά κόμματα.

Η ΝΔ πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη της στην μεταπολίτευση, με εξαίρεση τα χρόνια 1974 και 1977 όπου τότε το διακύβευμα ήταν βέβαια εντελώς διαφορετικό, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μία πανωλεθρία, με πορεία αντιστρόφως ανάλογη με εκείνη που ξεκίνησε πριν από μία δεκαετία. Το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ φαίνεται να ανακάμπτει αργά και σταθερά, το ποσοστό του ακόμα δεν μπορεί να κοντράρει τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο «χτίζει» ένα μομέντουμ που αν το αξιοποιήσει σωστά, θα μπορούσε να το οδηγήσει σε καλύτερες πολιτικά και εκλογικά μέρες.

Μέσα από το κόμμα Νίκη, τμήμα της ελληνικής Εκκλησίας βρήκε τον πολιτικό της εκπρόσωπο και εκφραστή στη νέα Βουλή, απόρροια και των ανακατατάξεων που έφερε η πανδημία, ο εμβολιασμός και η συνωμοσιολογία σε κόλπους της κοινωνίας, το κόμμα των Σπαρτιατών γοήτευσε τα εθνικιστικά αντανακλαστικά ενός σημαντικού μέρους του εκλογικού σώματος και πολλών άστεγων πολιτικά Χρυσαυγιτών, ενώ η Πλεύση Ελευθερίας, και κυρίως πρόεδρος του κόμματος φαίνεται να παίρνει το αίμα της πίσω από εκείνες τις αλησμόνητες μέρες του 2015 που ακολούθησαν το δημοψήφισμα και την ψήφιση του τρίτου μνημονίου.

Έχουμε εισέλθει σε μία φάση έντονου πολιτικού κατακερματισμού από τον οποίο διασώζεται άνετα προς το παρόν η ΝΔ, ωστόσο και το κυβερνών κόμμα θα αρχίσει σταδιακά να δέχεται σκληρή πίεση από τα δεξιά της -όχι από τα αριστερά της, όπως ίσως θα αναμέναμε- γι’αυτό και γίνονται κάποιες καλά μελετημένες προσθήκες στα χαρτοφυλάκια, όπως εκείνο του υπουργείου…Οικογένειας, ώστε να συγκρατηθούν διαρροές προς τα δεξιότερα και να μην δούμε ακόμη πιο εκτρωματικές καταστάσεις στις αυτοδιοικητικές εκλογές και, κυρίως, στις ευρωεκλογές του 2024.

Η κοινωνία μας αλλάζει, δεν ικανοποιείται πλέον από όρους του παρελθόντος και ερμηνείες του σήμερα με εργαλεία του χθες. Αυτό αφορά όλα τα κόμματα, ακόμα και το κυβερνών κόμμα. Η κοινωνία αλλάζει και σταδιακά μεταλλάσσεται σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι που δεν είναι εύκολα ερμηνεύσιμο, ωστόσο ακολουθεί μία τάση που αναπτύσσεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και στις ΗΠΑ. Η κρίση του 2010 έφερε δομικές αλλαγές σε αντιλήψεις και προσλήψεις της πραγματικότητας, με τέτοιο τρόπο που σήμερα, με κλεισμένη μία και πλέον δεκαετία μεγάλων κι ανυπέρβλητων πολλές φορές δυσκολιών, η «χώνεψη» της όλης κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας αναδιατάσσει τις προτεραιότητες των ανθρώπων, κυρίως των νεότερων συμπολιτών μας. Δύσκολα εντοπίζονται διέξοδοι ή ικανοποιητικές εναλλακτικές απέναντι στο σημερινό, κραταιό μοντέλου του καπιταλισμού των βαθιών ανισοτήτων και η κατανάλωση ιδεών και προτάσεων γίνεται με τρόπο πιο γρήγορο, πιο επιδερμικό, πιο άμεσο, χωρίς πολλές φιοριτούρες, χωρίς μεγάλη περίσκεψη και «δούλεμα» προσωπικό και ιδεολογικό.

Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας ζητάει ένα καλύτερο αύριο και όσο δεν το βρίσκει, τόσο θα δοκιμάζει νέες «συνταγές» για να καταφέρει να φτάσει το στόχο της. Στην πορεία αυτή, θα γίνονται ενδεχομένως επιλογές επικίνδυνες, άκρως συντηρητικές, που μας γυρίζουν πίσω πολλές φορές, ωστόσο τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να ανακόψει την πορεία αυτή, τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να αλλάξει χωρίς οδύνες, χωρίς ματαιώσεις, χωρίς κυνήγι, χωρίς λάθη, ακόμα και λάθη των οποίων τις συνέπειες ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε τώρα.

Στην πορεία αυτή συμμετέχουμε όλοι και ο καθένας ξεχωριστά με τον τρόπο του. Σε αυτή την πορεία πρέπει να συμμετέχει και ο πολιτικός κόσμος, ο δημοκρατικός πολιτικός χώρος που πρέπει να διασφαλίσει τις ελάχιστες εγγυήσεις για την ειρήνη και την ασφάλεια των πολιτών, όσο οι πολίτες πειραματίζονται, δοκιμάζουν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους.

Όσες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις κατανοήσουν το πνεύμα της εποχής, της ζυμώσεις που συντελούνται σε όλα τα επίπεδα, θα βγουν κερδισμένες και θα καταφέρουν να δομήσουν την νέα πραγματικότητα, τις νέες τάσεις για τα επόμενα πολλά χρόνια, ανεξαρτήτως του ιδεολογικού προσανατολισμού που έχουν και των αξιών που πρεσβεύουν. Είμαστε μέσα σε μία εποχή ρευστότητας κι όλα μπορούν να αλλάξουν γρήγορα, απότομα, προς τη θετική ή την αρνητική κατεύθυνση.