Στη χθεσινή του έκθεση για το πρώτο τρίμηνο του 2020, το Γραφείο Προϋπολογισμου της Βουλής τονίζει πως ήδη καταγράφονται στην οικονομία οι πρώτες επιπτώσεις από την πανδημία του κορονοϊού, υπογραμμίζοντας ότι οι βαθύτερες συνέπειες θα εκδηλωθούν στη διάρκεια του τρέχοντος τριμήνου.
Το κόστος των κυβερνητικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας αναμένεται να αυξήσει το δημόσιο χρέος και να δημιουργήσει επιπρόσθετες χρηματοδοτικές ανάγκες για την ελληνική οικονομία, οδηγώντας στην υιοθέτηση μέτρων λιτότητας, με περικοπές μισθών και συντάξεων.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο κρίσιμος θα είναι ο ρόλος και η πολιτική της ΕΕ και της Ευρωζώνης, κατά πόσο δηλαδή θα επιλεγεί ένα νέο μονοπάτι λιτότητας, ειδικά για τις πιο αδύναμες και ευάλωτες οικονομίες, όπως η ελληνική. Το πιο απαισιόδοξο σενάριο της έκθεσης του Γραφείου Προϋπολογισμου της Βουλής μιλά για εκτίναξη του δημοσίου χρέους στο 192.7% και της ανεργίας στο 31.2%.
Ήδη ο κ. Σταϊκούρας έχει προειδοποιήσει για αύξηση της ανεργίας, περικοπές και συρρίκνωση του εισοδήματος των πολιτών, προλειαίνοντας τον απόλυτο Αρμαγεδώνα, με χθεσινή του δήλωση στο τηλεοπτικό σταθμό OPEN.
Προκύπτουν όμως για την κυβέρνηση δύο βασικά ερωτήματα: Πρώτον, το μονοπάτι της λιτότητας είναι η μόνη επιλογή που έχει μπροστά της; Δεν διαθέτει δηλαδή κανένα άλλο εργαλείο πολιτικής και πλάνο στρατηγικής που να οδηγήσει σε δημοσιονομική ισορροπία με ομαλό τρόπο για την πλειοψηφία των κοινωνικών ομάδων, για τα ευάλωτα στρώματα, τη μεσαία τάξη και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες;
Δεύτερον, παρατηρείται μια μοιρολατρική προσέγγιση από πλευράς του οικονομικού επιτελείου για τις συνέπειες της ύφεσης, ότι προέκυψε από κάποιες ανώτερες δυνάμεις που δεν μπορεί να τις διαχειριστεί η πολιτική ηγεσία. Αυτό αποτυπώνεται στις δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης, μια προεξόφληση της ήττας απέναντι στις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της κρίσης. Μήπως η κυβέρνηση ψάχνει τρόπο να ξεφύγει των ευθυνών της και να κατηγορήσει την ΕΕ ή «το καπιταλιστικό σύστημα», που θα έλεγε και ο κ. Θεοδωρικάκος, για την αδυναμία συγκράτησης των συνεπειών του κορονοϊού;
Και στα δύο ερωτήματα η κοινωνία αναμένει πειστικές απαντήσεις.
