Μάχη ακραίου κέντρου και ακροδεξιάς στον β’ γύρο των γαλλικών εκλογών
Το πολιτικό δίλημμα όπως διαμορφώνεται σήμερα στη Γαλλία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και αποτυπώνει τη διολίσθηση ενός πολύ μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος προς αυταρχικές πολιτικές.
Αν το μέλλον της Ευρώπης είναι ένα δίλημμα ανάμεσα στο ακραίο κέντρο και την άκρα δεξιά, τότε αυτό αποτυπώθηκε στο χθεσινό πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών. Μακρόν και Λεπέν πέρασαν στο δεύτερο γύρο, με τον υποψήφιο της αριστεράς Ζαν-Λυκ Μελανσόν να προσπαθεί να τους διεμβολίσει, καταγράφοντας ένα σημαντικά υψηλό ποσοστό.
Το πολιτικό δίλημμα όπως διαμορφώνεται σήμερα στη Γαλλία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και αποτυπώνει τη διολίσθηση ενός πολύ μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος προς αυταρχικές πολιτικές, προς πολιτικές πουν δεν έχουν στο επίκεντρο την ενίσχυση της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής και την ενίσχυση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Ο Μακρόν ήδη από τους πρώτους μήνες της προηγούμενης πλέον προεδρικής του θητείας έδειξε ότι δεν αποτελεί εκείνο τον πολιτικό που θα έστρεφε την Γαλλία προς προοδευτικές πολιτικές μετά το καταστροφικό πέρασμα του κατ’ευφημισμόν σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ, αντίθετα συνέβαλε με το λόγο, τις πράξεις και τις παραλείψεις του στην ενίσχυση ενός αμφιλεγόμενου μοντέλου άσκησης της διακυβέρνησης που συμπυκνώνεται στα εξής τρίπτυχο: αστυνομική βία, υπερσυγκέντρωση εξουσίας στο Ελιζέ και σταθερή αποδόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Από την άλλη πλευρά έχουμε τη Λεπέν, για την οποία δεν έχουμε να πούμε πολλά πέρα από ήδη γνωστά, πλην του γεγονότος ότι την τελευταία πενταετία ο λόγος της λειάνθηκε και σε κάποιο βαθμό κανονικοποιήθηκε ως αποτέλεσμα τόσο του χειρισμού της ίδιας και του επιτελείου της, όσο κυρίως των ΜΜΕ.
Η παραδοσιακή γαλλική δεξιά έρχεται τρίτη και καταϊδρωμένη πίσω από την ακροδεξιά της Λεπέν και του Ζεμούρ, ενώ οι σοσιαλιστές καταβαραθρωθήκαν, καταγράφοντας το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα στην ιστορία τους. Ο Μελανσόν θα μπορούσε να έχει καλύτερη απόδοση και να περάσει στο δεύτερο γύρο, ωστόσο οι εσωτερικές συγκρούσεις στην αριστερά για ακόμη μια φορά εμπόδισαν μια τέτοια εξέλιξη. Βέβαια αξίζει να σημειώσουμε ότι το πολιτικό παιχνίδι δεν έχει ακόμη τελειώσει, καθώς στις βουλευτικές εκλογές που έπονται η αριστερά έχει μια σπουδαία ευκαιρία να διαμορφώσει νέους συσχετισμούς, να έχει μια δυναμική παρουσία και να αποτελέσει ανάχωμα σε πολιτικές κοινωνικές ισοπέδωσης που αναμένεται να προωθηθούν τα επόμενα χρόνια. Η παρακαταθήκη, δηλαδή, του υψηλού ποσοστού του Μελανσόν στις προεδρικές εκλογές δεν πρέπει να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων, αντίθετα να αξιοποιηθεί δημιουργικά και αποτελεσματικά, και να αποτυπωθεί στο νέα γαλλική Βουλή.
Συνολικά, το νέο πολιτικό τοπίο στη Γαλλία δείχνει ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά και στην χώρα και στην Ευρώπη, διαφορετικά θα δούμε -για ακόμη μια φορά τα τελευταία χρόνια- ενίσχυση του ρεύματος τόσο του ακραίου κέντρου όσο και της ακροδεξιάς και σε άλλα κράτη-μέλη.
Όσον αφορά, τέλος, τους όψιμους προβληματισμούς και τις ανησυχίες πολλών από το κυβερνών κόμμα στην Ελλάδα για την απόδοση της Λεπέν, ας μην ξεχνούν ότι η ίδια η ΝΔ φιλοξενεί εδώ και πολλά χρόνια στους κόλπους της θιασώτες ακραίων ιδεών και αντιλήψεων, και μάλιστα τρεις από αυτούς κατέχουν και υπουργικό πόστο. Στο σπίτι του κρεμασμένου, λένε, δεν μιλάνε για σχοινί.
