Μία μεγάλη αγκαλιά για τον Κούρο μας

Ναι, μας γέμισε μεγάλη χαρά η χθεσινή είδηση για τον 19χρονο Ιρανό από τη Λέσβο που διέπρεψε στις πανελλήνιες. Όχι γιατί διέπρεψε, αλλά γιατί βλέποντάς τον μπροστά στην κάμερα ξεχάσαμε σύνορα, θάλασσες, τείχη και στερεότυπα.

Πολλά στερεότυπα που πλαισιώνουν την καθημερινότητά μας με φόβο, οργή και διχασμό. Πολλά στερεότυπα που πρέπει όλοι μας να τα πετάμε στο καλάθι τον αχρήστων. Ο Κούρος είναι ένα φιλομαθές μυαλό που αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία, από τους δασκάλους και τους ανθρώπους μαζί με τους οποίους μεγάλωσε, μαζί με όσους τον πίστεψαν. Είναι ένα φιλομαθές μυαλό όπως τόσα άλλα μυαλά προσφύγων και μεταναστών που έρχονται μέσα από χίλια βάσανα και στερήσεις στη χώρα μας για να βρουν ένα ασφαλές λιμάνι. Είμαστε σταυροδρόμι πολιτισμών κι εθνών και πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που διασταυρώνονται στη γη μας άνθρωποι από άλλες θρησκείες, άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς, με άλλο χρώμα δέρματος, με άλλες παραστάσεις κι αναφορές, άλλα ήθη κι έθιμα. Πραγματικά πρέπει να νιώθουμε τυχεροί που βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο της γης.

Ο Κούρος αποτελεί ένα παράδειγμα επιτυχούς ενσωμάτωσης στην κοινωνία μας, από τα λίγα που μαθαίνουμε κι έρχονται στη δημοσιότητα. Αυτό το παράδειγμα πρέπει να πολλαπλασιαστεί, να πολλαπλασιαστούν οι άνθρωποι που έρχονται στην πατρίδα μας και ριζώνουν, που ξεκινούν μέσα από πολλές δυσκολίες να φτιάχνουν τη ζωή τους. Ο Κούρος μπορεί να γίνει μπόλι αλλαγών στην νοοτροπία των πιο στενόμυαλων συμπολιτών μας που βλέπουν παντού «εχθρούς του έθνους», παντού «απειλές», φοβούμενοι τον ίσκιο τους.

Η Πολιτεία πρέπει να καταβάλει προσπάθειες και να ενισχύει κάθε νέο παιδί, κάθε Κούρο που έρχεται στην πατρίδα μας. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει για να σβήσει από τη μνήμη όλων των προσφυγόπουλων και μεταναστών τον πόνο για όσα άφησαν πίσω τους και να τους δώσει ορίζοντα ελπίδας και ονείρων.