Μία νέα παγκόσμια ύφεση είναι προ των πυλών αλλά στην Ελλάδα είμαστε «χαλαροί»

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) απηύθυνε σαφή προειδοποίηση ότι είναι υπερβολικά νωρίς να ισχυριστούμε ότι έχουν ξεπεραστεί όλοι οι κίνδυνοι από την πρόσφατη, μίνι τραπεζική κρίση στις ΗΠΑ, σημειώνοντας ότι οι τραπεζικοί κλυδωνισμοί θα αποτελέσουν «τροχοπέδη για την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας».

Ναι, ειδικά στην Ελλάδα, κάθε φορά που ακούμε ή διαβάζουμε για προβλέψεις του ΔΝΤ σκοτεινιάζει το μυαλό μας -και λογικό είναι-, με τις συνέπειες της βαθιάς οικονομικής κρίσης που χτύπησε τη χώρα μας να είναι ακόμη εδώ, παρούσες, με τις πληγές να μην έχουν επουλωθεί, αλλά να παραμένουν πάντα ανοιχτές και να διαμορφώνουν έναν νέο σκηνικό με βασικό χαρακτηριστικό τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού.

Κι αν για την αδύναμη και εύθραυστη ελληνική οικονομία γνωρίζουμε καλά ότι ο δρόμος μπροστά μας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, ασχέτως αν οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων κάνουν πως δεν βλέπουν τι υπάρχει στον ορίζοντα, οικονομολόγοι από όλο το ιδεολογικό φάσμα εκφράζουν την ανησυχία τους για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι τράπεζες συνεχίζουν να βρίσκονται σε πιο επισφαλή κατάσταση, με το δανεισμό να περιορίζεται διεθνώς, το εύρος μεγέθυνσης να είναι περιορισμένο, με ΔΝΤ και Παγκόσμιο Τράπεζα να βλέπουν ασθενική μεγέθυνση 0,4% στις ΗΠΑ και 1% μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2023, έναντι 3,5% το 2022.

Η παγκόσμια οικονομία φαίνεται να εισέρχεται συγχρονισμένα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, με το παγκόσμιο γεωπολιτικό σκηνικό να είναι βαρύ, τον πόλεμο στην Ουκρανία να συνεχίζεται και τις συνέπειές του σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό επίπεδο να ενισχύονται, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την Κομισιόν να αδυνατούν να χαράξουν ενιαία πολιτική, τον γεωπολιτικό κατακερματισμό με νέες σφαίρες επιρροής να βαθαίνει, εμποδίζοντας το διεθνή συντονισμό. Ο πληθωρισμός συνεχίζει επίμονα να αποδυναμώνει τα εισοδήματα, τη στιγμή που οι κερδοσκοπικές τάσεις καλπάζουν, οδηγώντας σε διεύρυνση των ανισοτήτων, προλειάνοντας το έδαφος για ύφεση και προκαλώντας ρωγμές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Ποιοι χάνουν μέσα σε αυτό το σκηνικό; Τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, οι γυναίκες και οι νεότερες ηλικιακές ομάδες. Στην Ελλάδα, ωστόσο, όλα τα παραπάνω φαίνεται να έχουν πιάσει ελάχιστο χώρο στο δημόσιο διάλογο, με τα δύο μεγάλα κόμματα να έχουν εγκλωβιστεί σε μία μικροπολιτική αντιπαράθεση και να μην φωτίζουν όπως θα έπρεπε τα κρίσιμα και επίδικα της εποχής. Όσο σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ και της Ευρωζώνης ζωηρεύει ο διάλογος για το μέλλον της οικονομίας, και φυσικά για τις συνέπειες της οικονομικής ρευστότητας στις κοινωνίες, εδώ συνεχίζουμε να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος, απομακρυνόμενοι όλο και περισσότερο από τα μεγάλα, παγκόσμια debate για την επόμενη μέρα και τις προκλήσεις σε κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο.