Ναι στην ισότητα στο γάμο για όλους 

Έφτασε η ώρα για μια σημαντική, σημαντικότατη μεταρρύθμιση που θα έπρεπε να είχε προχωρήσει πολλά χρόνια πριν. Μένουν κι άλλα θέματα, όπως έχουμε γράψει και πρόσφατα, για να κλείσει ολοκληρωμένα το ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών, όσα έχουν να κάνουν με την υιοθεσία, την τεκνοθεσία τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα για να λογίζονται στη θεωρία αλλά κυρίως στην πράξη ισότιμα με τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Αυτό το ένα θέμα. Το άλλο, είναι ο ρόλος της Εκκλησίας και κυρίως οι θέσεις του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, ο οποίος φαίνεται να πατάει σε δύο βάρκες. Από τη μία πλευρά, ζητάει ονομαστική ψηφοφορία για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών, θέτοντας ερωτηματικά για τους λόγους που ζητάει κάτι τέτοιο. Για ποιο λόγο μπορεί να το κάνει; Για να πει στους βουλευτές που θα ψηφίσουν θετικά ότι τους παρακολουθεί και η Εκκλησία, ειδικά οι μητροπολίτες της περιφέρειάς τους; Θα μπορούσε να είναι αυτό, θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο, όμως σε κάθε περίπτωση μόνο σε περίεργες σκέψεις μας βάζει η τοποθέτηση του αρχιεπισκόπου.

Από την άλλη πλευρά, προσπαθώντας να μην έρθει σε ευθεία ρήξη με την κυβέρνηση, αλλά παράλληλα ικανοποιήσει και τους «σκληρούς» στον κλήρο και το ποίμνιο, ο αρχιεπίσκοπος τόνισε αρχικά ότι η Εκκλησία δεν εμπλέκεται στα του κράτους και των νόμων. Η αρχική αντίδραση της Ιεράς Συνόδου ήταν ήπια, στη συνέχεια φούντωσε, έπειτα κάλμαρε και πάλι μέχρι να ανεβάσει εκ νέου τους τόνους με την σχετική εγκύκλιο προς τους ναούς, χωρίς όμως και πάλι να καλέσει σε συλλαλητήρια. Μέσα σε όλη αυτή την πορεία, είχαμε και την τοποθέτηση του Ιερώνυμου – μια προοδευτική τοποθέτηση θα έλεγε κανείς – για το θέμα της βάφτισης ων παιδιών που αποκτούν τα ομόφυλα ζευγάρια, όπου δήλωσε ότι η Εκκλησία θα τα περιμένει να ενηλικιωθούν για να αποφασίσουν τα ίδια την ένταξή τους στο σώμα της Εκκλησίας. Πολλοί ιεράρχες έσπευσαν να κατηγορήσουν τον αρχιεπίσκοπο γι’αυτή τη δήλωση, θυμίζοντας ότι η μη βάφτιση θεωρείται αμαρτία που βαραίνει τους γονείς και το ίδιο το τέκνο στους κόλπους της ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας.

Μετά από όλα αυτά, έρχεται η δήλωση για την ονομαστική ψηφοφορία, όπως ζήτησαν η Νίκη και οι Σπαρτιάτες. Είναι σαφές ότι ο αρχιεπίσκοπος προσπαθεί να ισορροπήσει σε δύο βάρκες, όντας σε κάθε περίπτωση δεινός διαπραγματευτής υπέρ των συμφερόντων της Εκκλησίας, όπως έχει φανεί πολλάκις και στο παρελθόν, ωστόσο μένει να φανεί τι θα συμβεί από εδώ και πέρα. Κοντός ψαλμός αλληλούια, που λένε. Ο ίδιος έχει βρει τον τρόπο να επιβιώνει και παράλληλα να διατηρεί τη δημοφιλία του στον κλήρο και την κοινωνία. Θα βγει αλώβητος και μετά από αυτή την πολιτική μεταρρύθμιση;

ΥΓ. Πέραν των παραπάνω, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε και τη στάση των βουλευτών των κομμάτων στο ζήτημα της ονομαστικής ψηφοφορίας. Από τη ΝΔ πρώτα και κύρια και έπειτα από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, πως θα κινηθούν οι ηγεσίες τους, τι αποφάσεις θα ληφθούν. Κοντός ψαλμός αλληλούια, και σε αυτή την περίπτωση.