Ο Λεξ δεν είναι για κομματική εκμετάλλευση
Ο Θεσσαλονικιός καλλιτέχνης εκφράζει πλατιά κοινωνικά στρώματα, νεολαία και ανθρώπους που βιωματικά ταυτίζονται με τα τραγούδια και τους στίχους του. Είναι πάνω και πέρα από κόμματα.
Οι δύο τελευταίες συναυλίες του Λεξ προκάλεσαν το ενδιαφέρον των παραδοσιακών ΜΜΕ, που άρχισαν να ρωτάνε, πολλές φορές υποτιμητικά και με ισχυρή δόση ειρωνείας «ποιος είναι ο Λεξ». Κανάλια και δημοσιογράφοι που γνωρίζουν απ’έξω κι ανακατωτά κάθε λεπτομέρεια από παίκτες που συμμετέχουν σε reality ή μιλούν με εμβρίθεια για την κηδεία της Ελισάβετ και το βασιλικό πρωτόκολλο, αναρωτιούνται «ποιος είναι ο Λεξ».
Ο Λεξ είναι ένας από εμάς, ένας καλλιτέχνης που μεγάλωσε μουσικά μέσα στην πολυετή οικονομική και θεσμική κρίση της χώρας, μέσα και λίγο πριν τα μνημόνια, όταν η ψεύτικη ευδαιμονία κατακρημνιζόταν, όταν οι μεγαλόσχημοι και οι πολιτικοί αγύρτες φόρτωναν στις πλάτες της κοινωνίας τα αμαρτήματά τους. Για κάποιους στην αντιπολίτευση, οι στίχοι του Λεξ μπορούν να αποτελέσουν ένα χρήσιμο «όπλο» στην ρητορική τους φαρέτρα ελλείψει δικών τους εμπνεύσεων ή λόγω της πολιτικής και ιδεολογικής τους πενίας.
Το «φαινόμενο Λεξ», όπως το ονομάζουν κάποιοι, δεν δημιουργήθηκε όμως από κάποιον αντιπολιτευτικό οίστρο, ούτε στρέφεται αποκλειστικά κατά ενός κόμματος, του κυβερνώντος κόμματος. Εκφράζει κι αναδεικνύει ένα σύστημα σαθρό, ένα σύστημα ακραίας εκμετάλλευσης των ανθρώπων, που μέσα από την καθημερινότητα δίνουν τις μικρές και μεγάλες μάχες τους, που προσπαθούν να επιβιώσουν και να αποτινάξουν τα δεσμά τους. Να προχωρήσουν μπροστά, να νιώσουν ελεύθεροι, να ζήσουν ελεύθερα και να επιλέξουν τη ζωή που θέλουν. Οι κοινοί κώδικες επικοινωνίας που αναπτύσσονται μεταξύ των ανθρώπων που βρίσκονται στις συναυλίες του, που ακούν τη μουσική του, αλλά και οι κοινές παραστάσεις, εμπειρίες και διεκδικήσεις, αποτελούν τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη του καλλιτέχνη, αλλά κι άλλων καλλιτεχνών που μιλούν τη γλώσσα μας, τη γλώσσα των πολλών.
Όποιος επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί πολιτικά ή να εξαργυρώσει κομματικά αυτό που συμβαίνει, αυτό που βιώνουν οι σημερινοί 20ρηδες, 30αρηδες και αρκετοί early 40αρηδες, θα βρει τοίχο. Καλύτερα να ακούσουν τους στίχους, να αφουγκραστούν τι ακριβώς συμβαίνει, και θα καταλάβουν ότι εδώ δεν υπάρχουν κομματικά τείχη, μονάχα βιώματα και ταυτότητες, πολλές, σκληρές και διαφορετικές ταυτότητες.
