Ο Σάκης και το «σύστημα» που τον στηρίζει

Είναι εύκολο, άκοπο και προσφέρει και μια διέξοδο να λέμε ότι ο Σάκης Ρούβας «καλύτερα να μην μιλάει». Αντίθετα, πρέπει να έχει την ευθύνη των λόγων του, να μην χρειάζεται τον Ψινάκη δίπλα του για να αρθρώσει μια λέξη και, κυρίως, να δέχεται κριτική, όσο σκληρή κι εάν αυτή είναι.

Διαβάζουμε αυτές τις δύο μέρες για παλαιότερες συνεντεύξεις του Ρουβά, ειδικά το πρώτο διάστημα που χαμογελούσε διαρκώς. Ακόμα θυμόμαστε τα «Σάκηηηη!», τα χορευτικά του, τις ομορφιές του, τα όλα του. Ο ίδιος ομολογουμένως έκανε μια προσπάθεια να γίνει αρεστός και με τα λόγια και τις ιδέες του, όχι μόνο με τη σκηνική του παρουσία. Δεν τα κατάφερε όμως για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι γιατί φαίνεται ότι πάντοτε βρισκόταν στη σκιά μεγαλόσχημων που τον αξιοποιούσαν σαν διακοσμητικό στοιχείο. Κι ίδιος, βέβαια, δεν προσπάθησε να κάνει τίποτα για να το αντιμετωπίσει ή να το αποτρέψει.

Τα όσα είπε αναφορικά με τον Λιγνάδη δεν τιμούν τον ίδιο, δεν τιμούν όμως και το «σύστημα» που τον κανακεύει επί χρόνια και τον προωθεί. Είναι προσβλητικά τα όσα είπε πρωτίστως για τα θύματα του Λιγνάδη και του κάθε Λιγνάδη. Είναι προσβλητικά για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη και είναι βέβαιο, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο Σάκης ήξερε τι έλεγε. Ήρθε και ο ίδιος να το παίξει «μπροστάτζος» μιας κατάστασης, μιας οργανωμένης επιχείρησης «ξεπλύματος» του Λιγνάδη. Είναι συνειδητή η επιλογή του να πει αυτά που είπε, όπως είναι συνειδητή επιλογή του καθενός να πράττει ό,τι πράττει. Βγήκαν να τον στηρίξουν άνθρωποι που μάλλον δεν θα το περίμενες, όπως ο Απόστολος Δοξιάδης, αποδεικνύοντας ότι στους άλλοτε κραταιούς κοσμικούς κύκλους της Αθήνας των nineties, η ιντελιγκέντσια ήταν κατ’επίφαση ιντελιγκέντσια. Περισσότερο πλυντήριο συνειδήσεων φαίνεται ότι ήταν, κάτι που το διακρίνουμε σήμερα με καθαρό βλέμα μετά την μεγάλη καταστροφή της οικονομικής και θεσμικής κρίσης που έπληξε τον τόπο και θάμπωσε ανεπανόρθωτα την στιλπνάδα της «φούσκας» της μεγαλοαστικής τάξης και της ελίτ στη χώρα μας.

Ο Σάκης Ρουβάς βρήκε μπροστά να πει όσα σκέφτεται και με όσα ταυτίζεται το «σύστημα» που τον στηρίζει και τον αναδεικνύει. Ένα σύστημα νοσηρών ιδεών, τσαλαπατημένων αξιών, βαθιά εδραιωμένων στερεότυπων που λυμαίνονται τον πυρήνα της καλλιτεχνικής και πολιτικής ζωής του τόπου. Ένα σύστημα που σήμερα χωλαίνει να κρατηθεί ακόμα στον αφρό.

Τα μηνύματα της σήψης είναι πολλά και πλέον δεν διαφεύγουν από το μάτι ακόμα και του ελάχιστα υποψιασμένου οι περίεργες διαδρομές προσώπων στο απαξιωμένο star system μας. Ο Σάκης είναι μόνο ένας κρίκος αυτής της νοσηρής αλυσίδας.