Πως θα κάνουμε διακοπές με τέτοιους μισθούς και τέτοια ακρίβεια;

Τα μνημόνια έχουν αφήσει πίσω τους συνέπειες βαριές και ασήκωτες για ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Πάνω από δώδεκα χρόνια μέσα σε μία αγορά εργασίας σε κατάσταση ζούγκλας, πενιχρούς μισθούς, διαλυμένες εργασιακές σχέσεις και μία αέναη μάχη για την κατάκτηση της ελάχιστης αξιοπρέπειας.

Μέσα σε μία οικονομία παγιδευμένη στο σπιράλ της ύφεσης, οι διακοπές έγιναν όνειρο άπιαστο για πολλούς. Ακόμα και εκείνοι που είχαν εξοχικά δεν κατάφεραν να χαρούν μέρες ξεγνοιασιάς, με την τσέπη τους άδεια, τις υποχρεώσεις πολλές και τις δόσεις των δανείων να μην έχουν τέλος. Ειδικά για όσους μένουν στα αστικά κέντρα, στο κέντρο της Αθήνας, με τις υψηλές θερμοκρασίες και το ατελείωτο τσιμέντο, το ελάχιστο πράσινο που συνεχώς λιγοστεύει, η κατάσταση δεν παλεύεται. Πόσοι θα καταφέρουν να αποδράσουν, να πάρουν μία ανάσα, να κάνουν ένα μπάνιο και να χαλαρώσουν για λίγο από τον αγώνα των υποχρεώσεων; Πόσοι θα καταφέρουν να αποδράσουν, όταν μετρούν και το τελευταίο ευρώ για να βγει ίσα ίσα ο μήνας;

Οι διακοπές είναι μία κατάκτηση των παλαιότερων γενιών, αποτέλεσμα αγώνων και προσπαθειών του εργατικού κινήματος. Είναι μία κατάκτηση της εργατικής τάξης κι αναγνωρίζονται από το άρθρο 24 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. «Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο και ιδιαίτερα σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές», αναφέρεται στο συγκεκριμένο άρθρο. Παρότι οι διακοπές είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, πόσοι το ασκούν και, μάλιστα, πόσοι το ασκούν σε συνθήκες ανθρώπινες κι αξιοπρεπείς;

Οι διακοπές, ειδικά τα δέκα χρόνια, έχουν γίνει ένα ιδιαίτερα ακριβό εμπόρευμα, σε μία χώρα μάλιστα σαν την Ελλάδα που οι πολιτικές ηγεσίες έχουν μάθει να «ξεπουλάνε» τα λιμάνια, τις μαρίνες και τα αεροδρόμια, να μην τα αξιοποιούν και να μην τα αναβαθμίζουν για να τα απολαμβάνει η κοινωνία, οι πολίτες, αλλά να βάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν σχεδόν σαν σκλάβοι για να βγάλει η χώρα τις υπέρογκες δανειακές της υποχρεώσεις – υποχρεώσεις που προκλήθηκαν από την εκτεταμένη κακοδιαχείριση και διαφθορά κυβερνήσεων επί δεκαετίες.

Το ελληνικό καλοκαίρι, όπως το γνωρίσαμε μικρότεροι, φαίνεται να πεθαίνει και πλέον θα το αναπολούμε ή θα το βλέπουμε σε παλιές καρτ ποστάλ. Ο τόπος μας τείνει να γίνει αφιλόξενος για τους ντόπιους και να δέχεται μόνο τουρίστες που είτε αντέχει η τσέπη τους, είτε έρχονται μία βόλτα στη χώρα μας και βλέπουν μόνο τη μία όψη του νομίσματος. Μία όψη που σίγουρα δεν είναι η αληθινή, άσχετα αν για κάποιες μέρες αστράφτει.