Πόσο θα επηρεάσουν τα «αυτογκόλ» της τελευταίας στιγμής το εκλογικό αποτέλεσμα;
Θα επιλέξουμε πού θα δώσουμε τη ψήφο μας, στρατηγικά και μη, σκεπτόμενοι όχι μόνο τι έχουμε περάσει αυτά τα χρόνια, αλλά και τι φοβόμαστε να περάσουμε τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ποιοι εκτιμάμε ότι μπορούν και ποιοι ότι δεν μπορούν να αναλάβουν τα ηνία του τόπου, ποιους δεν θέλουμε περισσότερο από κάποιους άλλους ή ποιους θέλουμε λίγο παραπάνω από κάποιους άλλους να μας εκπροσωπήσουν.
Οι εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών είχαν θεωρηθεί ως ένας από τους λόγους για τους οποίους ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος στις εθνικές εκλογές του 2019 είχε γυρίσει την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, τουλάχιστον, εκτιμούν ότι ισχύει στην Κουμουνδούρου, ανεξαρτήτως αν υπήρχαν κι άλλα ζητήματα που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της ΝΔ, δίνοντάς της μία ευρεία νίκη.
Έτσι λοιπόν, μία δήλωση του Γιώργου Κατρούγκαλου σχετικά με τις ασφαλιστικές κρατήσεις και το νομοσχέδιο που έφερε τη δική του υπογραφή, ήταν αρκετό για να τον θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός ψηφοδελτίων, ασχέτως αν ο ίδιος παραμένει στο ψηφοδέλτιο του βόρειου τομέα Αθηνών καθώς δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα απόσυρση υποψηφιότητας πριν την κάλπη. Προφανώς κι έχει προκληθεί αναστάτωση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τις εσωτερικές γκρίνιες να είναι πολλές, το μπέρδεμα στις τάσεις να είναι μεγάλο και τη συναισθηματική φόρτιση των ψηφοφόρων του κόμματος ακόμη μεγαλύτερη.
Σίγουρα οι παραπάνω εξελίξεις προκαλούν συζητήσεις και γεμίζουν δελτία ειδήσεων και σάιτ με άφθονο παραπολιτικό υλικό, ωστόσο πόσο μπορούν να επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα στην κάλπη; Θα μάθουμε σύντομα, σε δύο 24ωρα για την ακρίβεια, αλλά σε κάθε περίπτωση ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος, το τμήμα δηλαδή που δεν μετακινείται μεταξύ των διαφορετικών δεξαμενών κομμάτων, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα επηρεαστεί. Όσοι έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν ΝΔ, θα ψηφίσουν ΝΔ, όσοι έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και ούτω καθεξής. Τι θα γίνει όμως με τους υπόλοιπους ψηφοφόρους, που οι δημοσκοπήσεις τους θέλουν αγκυροβολημένους μέχρι και την τελευταία στιγμή στο σώμα των αναποφάσιστων; Προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν; Αν δεν στηρίξουν τα μικρότερα κόμματα ή δεν κατευθυνθούν προς την αποχή, ποια από τα δύο μεγάλα κόμματα θα στηρίξουν;
«Στόχος δικός μας είναι αυτούς τους ανθρώπους που θα ψήφιζαν τη Χρυσή Αυγή, να τους πάρουμε, να τους κερδίσουμε από τις γραμμές της ακροδεξιάς και από τις γραμμές της αντιδημοκρατικής ιδεολογίας και στάσης και να τους εξηγήσουμε ότι δεν είναι αντισυστημικό πράγμα να ψηφίζεις Χρυσή Αυγή», τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας, σε μία δήλωση που συζητήθηκε πολύ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει «άνοιγμα» προς τους ψηφοφόρους της εγκληματικής οργάνωσης, εξαιρώντας από το κάλεσμα τους εγκληματίες και τους δολοφόνους της ΧΑ, όμως το ερώτημα είναι πόσο θα επηρεάσει τους ψηφοφόρους που σκέπτονται να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ αυτή η δήλωση. Πως θα εκλάβουν οι δημοκράτες πολίτες αυτή την δήλωση; Επίσης, σε αυτούς τους ψηφοφόρους της ΧΑ και της ακροδεξιάς συγκαταλέγονται και όσο τραμπουκίζουν μετανάστες; Όσοι κάνουν πορεία κρατώντας δάδες, μαζί με τα απομεινάρια των νεοναζί; Όσοι θαυμάζουν τον Πλεύρη που χαιρετά φασιστικά στην αίθουσα του δικαστηρίου; Κι ακόμα, πως όλοι αυτοί θα μοιραστούν τις ίδιες ιδέες με την Μάγδα Φύσσα και τον πατέρα του Λούκμαν; Πόσο εφικτό είναι κάτι τέτοιο;
Από την άλλη πλευρά, πόσο θα επηρεαστεί το σώμα των αναποφάσιστων από της δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για την τραγωδία στα Τέμπη, όταν ο απερχόμενος πρωθυπουργός μιλάει για «εργαλειοποίηση» της τραγωδίας, όταν γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του το δράμα των συγγενών των θυμάτων;
«Λυπάμαι που το ζήτημα αυτό εργαλειοποιείται με τέτοιο τρόπο, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και πιστεύω ότι και ο δικαιολογημένος θυμός των συγγενών των θυμάτων δε δικαιολογεί τέτοιου είδους συμπεριφορές», δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης, σε ένα κρεσέντο ασέβειας και στυγνού πολιτικού αμοραλισμού. Μία δήλωση που, πραγματικά, δύσκολα θα μπορούσε να ακούσει κανείς από τα χείλη ενός πρωθυπουργού, μπροστά σε μια τέτοιας έκτασης τραγωδία. Μία δήλωση, όμως, που αποκαλύπτει ότι για τον ίδιο τίποτα το παράξενο δεν υπάρχει, διότι έχει αποδείξει, με κάθε δυνατό τρόπο αυτά τα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησής του, ότι ο ίδιος δεν ευθύνεται για ό,τι αρνητικό συμβαίνει στη χώρα. Για όσα υποχρεώθηκε να ομολογήσει, όπως το σκάνδαλο των υποκλοπών, υποστήριξε ότι εκείνος δεν ήξερε το παραμικρό, όταν έπρεπε να ξέρει τα πάντα, «αδειάζοντας» τους συνεργάτες του, φορτώνοντάς τους όλα τα δικά του λάθη. Γιατί, επομένως,να μην επιτεθεί και στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, όταν μάλιστα επιδιώκει να εκλεγεί και να «κουκουλώσει»το θέμα, να μην ρίξει το παραμικρό φως στην υπόθεση;
Οι πολίτες έχουμε και αισθητήριο και κρίση και μπορούμε να αξιολογήσουμε φυσικά μία πολιτική συνθήκη και συγκυρία. Αυτές οι εκλογές, όπως όλες της τελευταίας δεκαπενταετίας, είναι ιδιαίτερα κρίσιμες και θα επιλέξουμε πού θα δώσουμε τη ψήφο μας, στρατηγικά και μη, σκεπτόμενοι όχι μόνο τι έχουμε περάσει αυτά τα χρόνια, αλλά και τι φοβόμαστε να περάσουμε τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ποιοι εκτιμάμε ότι μπορούν και ποιοι ότι δεν μπορούν να αναλάβουν τα ηνία του τόπου, ποιους δεν θέλουμε περισσότερο από κάποιους άλλους ή ποιους θέλουμε λίγο παραπάνω από κάποιους άλλους να μας εκπροσωπήσουν. Μία απόφαση δύσκολη και σκληρή, όσο δύσκολη και σκληρή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε σε αυτή τη χώρα που δεν λέει με τίποτα να ξεκολλήσει από τις τελευταίες θέσεις της ΕΕ και της Ευρωζώνης σε όλους ανεξαιρέτως τους κοινωνικούς και οικονομικούς δείκτες.
