Προοδευτικό μέτωπο κατά του Μητσοτάκη
Η αριστερά υποφέρει από πολυδιάσπαση και εγωπάθειες. Υποφέρει όμως κι από έλλειψη στρατηγικής που κοιτά πέρα και μακριά από τους στενούς εσωκομματικούς συσχετισμούς.
Όσο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βάλλουν μεταξύ τους για το εάν υπήρξε «ισοπαλία» ή όχι στις ομιλίες Μητσοτάκη και Τσίπρα στη ΔΕΘ, τόσο θα μεγαλώνει η απόσταση που χωρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την κοινωνική πραγματικότητα και το τι ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία συνολικά, πέρα από κομματικές ταμπέλες.
Τα εσωκομματικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και όλων των υπόλοιπων κομμάτων, δεν αφορούν παρά μόνο τον στενό πυρήνα της κομματικής βάσης και τους χειροκροτητές της κάθε πλευράς. Αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει κατανοητό από όσους προκαλούν και αναπαραγάγουν τέτοιες εσωκομματικές συγκρούσεις που τροφοδοτούν τα ΜΜΕ και κάνουν την τρίχα τριχιά. Μια απλή παρατήρηση, ένα απλό διάβασμα των ερευνών και δημοσκοπήσεων όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, για την απομάκρυνση των πολιτών από τα κόμματα και την αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης προς αυτά, θα αρκούσε για να σταματήσουν -ή να μην προκληθούν καν- τα πυρά και οι δημόσιες δηλώσεις κομματικών στελεχών για το τι δήλωση έκανε ο ένας και τι δήλωση έκανε ο άλλος. Το «εγώ» πολλές φορές ξεπερνά το συλλογικό «εμείς» στα κόμματα, αποτελώντας έναν από τους σημαντικότερους λόγους που το κουτσομπολιό και τα πισώπλατα μαχαιρώματα αποτελούν μια άρρωστη πραγματικότητα εντός των κομματικών μηχανισμών. Άλλη υποτίθεται ότι είναι η λειτουργία των κομμάτων, άλλη έχει καταντήσει να είναι.
Η ομιλία του Τσίπρα το περασμένο Σάββατο στη ΔΕΘ, όπως και οι ομιλίες των Γεννηματά, Βαρουφάκη και Κουτσούμπα, είχαν πολλά και ενδιαφέροντα σημεία. Σε αυτά θα έπρεπε να εστιάσουν τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων και στον τρόπο με τον οποίο θα καταφέρουν να τα επικοινωνήσουν στο εκλογικό σώμα, όχι μόνο στην κομματική βάση. Όπως επίσης, μέσα σε συνθήκες κατακρεούργησης της πολιτικής και κομματικής πολυφωνίας και αναγνώρισης της -προς το παρόν- δημοσκοπικής πρωτοκαθεδρίας της ΝΔ, θα έπρεπε να αναζητηθούν κανάλια επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των προοδευτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητο όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης -ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25 και ΚΚΕ- να παραμερίσουν τις επιμέρους διαφορές τους και να κινηθούν συλλογικά απέναντι στα μεγάλα αδιέξοδα που προκαλεί η πολιτική του κ. Μητσοτάκη και της ΝΔ και τις συνέπειες που έχουν πάνω στην κοινωνία. Ο κίνδυνος να εγκλωβιστεί πολιτικά, να «ταβανιάσει» δημοσκοπικά η Αριστερά και να οξυνθεί το αίσθημα της ηττοπάθειας είναι ορατός, όπως ορατός είναι και ο κίνδυνος πλήρους «ορμπανοποίησης» της πολιτικής πραγματικότητας στη χώρα.
Η Αριστερά υποφέρει από πολυδιάσπαση και εγωπάθειες. Υποφέρει όμως κι από έλλειψη στρατηγικής που κοιτά πέρα και μακριά από τους στενούς εσωκομματικούς συσχετισμούς. Εκεί πρέπει να «επενδύσουν» οι τέσσερις επικεφαλής της αντιπολίτευσης εάν θέλουν να «φύγει» ο σημερινός πρωθυπουργός από το τιμόνι του τόπου. Διαφορετικά θα φύγουν οι ίδιοι από τις θέσεις τους και θα παραμείνει για μία ακόμη τετραετία ο κ. Μητσοτάκης στη θέση του πρωθυπουργού.
