Για μια ακόμη φορά το τελευταίο διάστημα γίναμε μάρτυρες ακραίας αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής. Ρίψη δακρυγόνων, «χάιδεμα» όπλου, ύφος επιθετικό και άγριο ξυλοκόπημα.
Αυτή τη φορά στο επίκεντρο ήταν οι πρόσφυγες και τα παιδιά τους στην πλατεία Βικτωρίας, που έχουν βρεθεί παρατημένοι από την κρατική μέριμνα, εκτός εστιών, χωρίς καμία στήριξη. Δεν πρόκειται περί «μεμονωμένων περιστατικών», ούτε κάποια ΕΔΕ θα λύσει το πρόβλημα.
Μόνο από καθαρή τύχη δεν έχουμε θρηνήσει θύματα μέχρι σήμερα. Θα θρηνήσουμε όμως, όσο αστυνομικές δυνάμεις δείχνουν να κινούνται εκτός ελέγχου, έχοντας την σιωπηλή αποδοχή της πολιτικής ηγεσίας.
Οι θύλακες φασισμού πρέπει να εκριζωθούν από την αστυνομία, γιατί παρασύρουν συνολικά όλους τους αστυνομικούς και πλήττουν την αξιοπιστία του Σώματος. Έχει ο αρμόδιος Υπουργός, και πολύ περισσότερο ο Πρωθυπουργός, την πολιτική βούληση να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές και εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας;
Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, πριν θρηνήσουμε θύματα, πριν η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη
