Τι είμαστε χωρίς το ελληνικό καλοκαίρι;

Απλησίαστες είναι οι τιμές και φέτος στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, στα ξενοδοχεία και στα ενοικιαζόμενα δωμάτια στις διάφορες πλατφόρμες.

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Λιανικής Πώλησης Ελλάδας (ΣΕΛΠΕ), με την επιστημονική υποστήριξη του εργαστηρίου ELTRUN του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ένας στους τέσσερις Έλληνες φέτος θα κάνει διακοπές σε κάποιο φιλικό σπίτι, με ένα ποσοστό της τάξης του 69% να προσθέτει μάλιστα ότι θα περιορίσει τις εξόδους και το φαγητό έξω για λόγους οικονομίας. Επίσης, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, μόλις για το 9% των ερωτηθέντων η διαμονή σε ξενοδοχείο αποτελεί επιλογή, ενώ το κάμπινγκ αρχίζει να γίνεται πιο δημοφιλές ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ο προϋπολογισμός των διακοπών συρρικνώνεται κάθε χρόνο, με τις δαπάνες να είναι φέτος κατά 15% μειωμένες σε σύγκριση με το 2022. Το εισόδημα μειώνεται, σε μεγάλο βαθμό λόγω των ανατιμήσεων, το κόστος των μεταφορικών και της διαμονής αυξάνεται, εδραιώνοντας μία κατάσταση φτωχοποίησης. Το ελληνικό τουριστικό προϊόν απευθύνεται ολοένα και περισσότερο σε ξένους, καλύπτοντας σταδιακά όλη την επικράτεια, όχι μόνο κάποια πολύ δημοφιλή, πανάκριβα νησιά. Σχεδόν όλοι οι προορισμοί τείνουν να είναι απαγορευτικοί, με το καλοκαίρι των πολυήμερων διακοπών των παιδικών μας χρόνων, της εφηβείας και της πρώτης φάσης της ενήλικης ζωής μας να ξεθωριάζει από την μνήμη μας.

Την ίδια στιγμή στην Αθήνα, το gentrification σαρώνει, η μετατροπή γειτονιών σε περιοχές σχεδόν αποκλειστικής χρήσης AirBnB αυξάνεται, τα ενοίκια εκτοξεύονται, ο τοπικός χαρακτήρας αλλοιώνεται, η ποιότητα των μόνιμων κατοίκων μειώνεται, ενώ σε μέρη που δεν υπάρχει πρόβλεψη για φιλοξενία τόσων πολλών επισκεπτών, οι υποδομές καταρρέουν.

Μετά από τόσα χρόνια όπου το ελληνικό τουριστικό προϊόν ανεβαίνει στη διεθνή αγορά, δεν έχουμε καταφέρει να το διαχειριστούμε με επιτυχία, προς όφελός μας. Έλλειψη επαγγελματισμού, έλλειψη αυτοσεβασμού, υπευθυνότητας και οράματος, έλλειψη οργάνωσης και μία ανικανότητα να δούμε πέρα από το πρόσκαιρο, το προσωρινό, το «τώρα», αδιαφορώντας για το αύριο, για την επόμενη μέρα. Αυτό που βιώνουμε είναι επί της ουσίας ένας κούφιος τουριστικός θριάμβος, ένας τουριστικός θρίαμβος από τον οποίο δεν επωφελείται η κοινωνία στο σύνολό της.

Τα παραπάνω θέματα ούτε καν συζητήθηκαν προεκλογικά στις εκλογές του Μαΐου. Ούτε βέβαια συζητήθηκαν και τώρα, σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Είναι θέματα ταμπού για την πολιτική ηγεσία που αρέσκεται να μιλάει για την στιλπνή επιφάνεια, αλλά να αδιαφορεί για το κούφιο, σκοτεινό περιεχόμενο. Η πολιτική ηγεσία επιλέγει να βάζει τα δύσκολα και δισεπίλυτα κάτω από το χαλάκι.

Το ελληνικό καλοκαίρι, όπως το γνωρίσαμε και το ζήσαμε, σβήνει. Και μαζί του σβήνουν μνήμες, σβήνει η ταυτότητά μας, θολώνει ο ορίζοντας. Χωρίς το ελληνικό καλοκαίρι, το καλοκαίρι όλων μας, το καλοκαίρι που ήταν αποκούμπι για τις μεγάλες καθημερινές δυσκολίες, τι μένει πλέον;