Το ερώτημα αυτό “κουμπώνει” και για πολλά άλλα, επιμέρους ερωτήματα.
Χρειάζεται να φροντίζουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά; Χρειάζεται να δίνουμε λίγη παραπάνω σημασία σε κάποια ταυτοτικά στοιχεία του πολιτισμού και της ιστορίας μας; Χρειάζεται να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε;
Του Δημήτρη Ραπίδη
Η αντίδραση και οι δηλώσεις της κας Μενδώνη στη μεγάλη καταστροφή του αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών ήταν ένας συνδυασμός της πρακτικής “ε, δεν βαριέσαι, και τι έγινε;” και μιας προσπάθειας συγκάλυψης της έκτασης της καταστροφής.
Το Υπ. Πολιτισμού κάνει από χθες απεγνωσμένες προσπάθειες να “θάψει” τα σχόλια χρηστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αναρτούν διαφορετικές φωτογραφίες από αυτές που θέλει να προωθήσει η κα Υπουργός για την υφιστάμενη κατάσταση στον αρχαιολογικό χώρο.
Μια πρωτοφανής στα χρονικά, βλακώδης προσπάθεια συγκάλυψης της πραγματικής εικόνας, απόδειξη της βαθιάς άγνοιας για το πως κυκλοφορεί η ενημέρωση και η εικόνα σήμερα.
Η κα Μενδώνη εκτιμά ότι εάν κρύψει την αλήθεια, φιμώνοντας τους πολίτες και “κόβωντας” τα σχόλιά τους από τους επίσημους διαδικτυακούς λογαριασμούς του Υπ. Πολιτισμού, έχει γίνει η δουλειά και κανείς δεν θα πάρει χαμπάρι τίποτα για το τι ακριβώς έγινε στις Μυκήνες.
Προκαλεί σε όλους βαθιά θλίψη η εικόνα του αρχαιολογικού χώρου όπως έγινε μετά την πυρκαγιά, όπως προκαλεί και ερωτηματικά η γενικότερη διαχείριση της κατάστασης από την Πολιτική Προστασία.
Το “επιτελικό κράτος” φαίνεται να πνίγηκε για ακόμη μια φορά στην δική του βεβαιότητα ότι η επικοινωνία και ο έλεγχος μεγάλου μέρους των ΜΜΕ αρκεί για να γίνει το κατάλληλο damage control. Η εικόνα της καταστροφής, όμως, μιλά από μόνη της.
Ένα “συγγνώμη” από την κυβέρνηση θα ήταν μια καλή αρχή, αλλά δύσκολα θα περιμένουμε κάτι τέτοιο. Εξάλλου για την κα Υπουργό, δεν έγινε και τίποτα σοβαρό.
“Το πολύ-πολύ αυτό που θα βλέπουν οι επισκέπτες τις αμέσως επόμενες μέρες είναι λίγο μαύρο στο χώμα”, σημείωσε. Και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
