Ένα επονείδιστο, βαθιά αντιδημοκρατικό και χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο, όπως αυτό που κατέθεσε η ΝΔ για τις διαδηλώσεις, δεν έπρεπε να έχει θέση στην πολιτική ζωή του τόπου. Ακόμα και με τις αλλαγές που έγιναν παραμένει η ποινική ευθύνη του διοργανωτή για επεισόδια και φθορές. Πρόκειται για έναν χυδαίο μηχανισμό προληπτικής καταστολής κάθε αντίδρασης.
Ποιος θα τολμήσει να αναλάβει την ευθύνη για μια διαδήλωση με χιλιάδες κόσμο και με τον κίνδυνο επιθέσεων από προβοκάτορες; Ας μην ξεχνάμε, ότι οι προβοκάτσιες αποτελούν μια από τις χαλαρές εκφράσεις του παρακράτους της δεξιάς, που γνώρισε η Ελλάδα στα χρόνια της ΕΡΕ, αλλά και την περίοδο μέχρι το ’80.
Η προληπτική καταστολή ατιμάζει ακόμη και την δεξιά παράταξη, η οποία πέτυχε την αποδοχή της στις συνειδήσεις των Ελλήνων, χάρη στην φιλελεύθερη στροφή της μετά το 1974. Πλέον, φέρεται να αποφασίζει τον εκ νέου διχασμό της κοινωνίας. Η κρατική καταπίεση των αντιφρονούντων επιστρέφει και προκαλεί τρόμο η πιθανή κατάληξη του κλιμακούμενου κυβερνητικού αυταρχισμού.
Παράλληλα η αστυνομία αποκτά έναν ρόλο εντελώς ασυμβίβαστο με τον κατασταλτικό της χαρακτήρα. Χωρίς να διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση γίνεται ο κριτής της ή έστω ένας από τους κριτές του τρόπου έκφρασης των λαϊκών διεκδικήσεων. Έστω και την τελευταία στιγμή, οι «φιλελεύθεροι» κυβερνώντες ας περισώσουν την όποια τιμή τους απέμεινε αποσύροντας το νομοσχέδιο.
