Ιστορίες χωρίς φωνή: Φόλες, μια ιστορία που στάζει δηλητήριο

Αυτήν την εβδομάδα, ο δημοσιογράφος Πέτρος Κατσάκος γράφει στη στήλη του «Ιστορίες Χωρίς Φωνή» στην Αυγή, για την δηλητηρίαση και θανάτωση ζώων με φόλες.

Στις αρχές Αυγούστου μια παρέα Ιταλών ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να περάσουν τις διακοπές τους κάνοντας τον γύρο της Πελοποννήσου. Δυο ζευγάρια που έρχονται να απολαύσουν λίγες ημέρες ξεγνοιασιάς έχοντας μαζί τους και τα σκυλιά τους. Τον Μπρούνο και την Τσίκα. Μέλη κι αυτά των οικογενειών που ούτε λεπτό δεν σκέφτηκαν να τα αφήσουν πίσω και φυσικά τα πήραν μαζί τους στη χώρα μας. Από τις πρώτες στάσεις του ταξιδιού τους η Μεθώνη.

Εκεί αποφασίζουν να κάνουν μια ημερήσια εκδρομή στην Σαπιέντζα, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών και πάλαι ποτέ ορμητήριο το βενετσιάνικου στόλου, με τα μικρά τουριστικά πλοιάρια που τους καλοκαιρινούς μήνες μεταφέρουν καθημερινά επισκέπτες στον μικρό αυτό παράδεισο που δικαίως έχει ανακηρυχθεί σε διατηρητέο μνημείο της φύσης.

Φτάνοντας στην Σαπιέντζα που είναι ενταγμένη και στο δίκτυο Natura 2000, οι τέσσερεις Ιταλοί με τα δύο τους σκυλιά αποφασίζουν να περπατήσουν προς το δάσος που οι ντόπιοι τους έχουν συμβουλεύσει ευχόμενοι να συναντήσουν και κάποιους από τους μοναδικούς κατοίκους του νησιού, τα αγριοκάτσικα κρι-κρι.

“Καθώς περπατούσαμε ακολουθώντας το μονοπάτι, είδα κάποια στιγμή την Μπρούνο να έχει σταματήσει και να μασάει κάτι που δεν μπορούσα να διακρίνω τι ήταν” μας λέει ο Ματέο που ενστικτωδώς προσπάθησε να βάλει το χέρι στο στόμα του σκύλου του χωρίς όμως να προλάβει. “Ο Μπρούνο το είχε ήδη καταπιεί κι εμένα με κυρίευσε ένα κακό προαίσθημα παρότι δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι κάτι άσχημο μπορούσε να συμβεί σε ένα ακατοίκητο νησί” συνεχίζει την διήγηση του ο Ματέο που μετά από λίγα λεπτά είδε τους φόβους του να επιβεβαιώνονται και την χαρούμενη εκδρομή στην Σαπιέντζα να μετατρέπεται σε εφιάλτη. Ο Μπρούνο μετά από λίγο άρχισε να έχει σπασμούς και να βγάζει αφρούς από το στόμα ενώ δεν άργησε να έχει τα ίδια συμπτώματα και η Τσίκα που κανείς δεν είχε αντιληφθεί πως και αυτή είχε φάει κάτι που όπως όλοι αμέσως κατάλαβαν επρόκειτο για δηλητηριασμένα δολώματα που ανθρώπινο χέρι είχε ρίξει στην Σαπιέντζα.

Οι τέσσερεις ιταλοί με τα σκυλιά στην αγκαλιά τους έτρεξαν στην παραλία και ζήτησαν από τον βαρκάρη να τους μεταφέρει γρήγορα στην Μεθώνη ελπίζοντας ότι θα προλάβουν να σώσουν τον Μπρούνο και την Τσίκα που βασανίζονταν από αφόρητους πόνους. Μόνο που όταν επέστρεψαν στην Μεθώνη συνειδητοποίησαν ότι στην πόλη δεν υπήρχε κτηνίατρος και πανικόβλητοι πήραν το αυτοκίνητό τους και έφυγαν για να αναζητήσουν βοήθεια στην Πύλο. “Αφού δεν βρήκαμε ούτε εκεί κτηνίατρο αποφασίσαμε να πάμε στο νοσοκομείο να ζητήσουμε βοήθεια μα όταν φτάσαμε ήταν πια αργά” λέει ο Ματέο χωρίς να μπορεί να κρύψει την θλίψη του για τον βασανιστικό θάνατο των ζώων και την οργή του για τους εγκληματίες, όπως τους χαρακτηρίζει, που σκότωσαν τα δύο αθώα αυτά πλάσματα.

Στην Πύλο ένα μέλος του πληρώματος ασθενοφόρου φωτογράφισε τον Μπρούνο και την Τσίκα στο πάτωμα του Κέντρου Υγείας. Λίγες ώρες μετά ο Θύμιος Μπονάρος ανεβάζει την φωτογραφία στο facebook λέγοντας “μεγάλη ντροπή, αν δεν αγαπάς τα ζώα μην τα δηλητηριάζεις, δεν φταίνε σε κάτι, άκακα είναι αυτά τα σκυλάκια…”.

Η φωτογραφία κάνει τον γύρο των social media προκαλώντας θλίψη και οργή. Και μετά σιωπή. Ο Μπρούνο και η Τσίκα δεν θα γαυγίσουν ξανά, δεν θα τρέξουν, δεν θα παίξουν, δεν θα αναζητήσουν το χάδι των ανθρώπων που τα αγαπούσαν. Γιατί κάποιο χέρι αποφάσισε δύο αθώα πλάσματα να βρουν μαρτυρικό θάνατο και τέσσερεις ανυποψίαστοι άνθρωποι να βιώσουν μια φρικιαστική και τραυματική εμπειρία βλέποντας τους αφόρητους πόνους, τους σπασμούς, και τους αφρούς που έβγαιναν από τα στόματα του Μπρούνο και της Τσίκα που ήρθαν στην Ελλάδα και δεν γύρισαν ποτέ πίσω. Αυτη δεν είναι μια ιστορία χωρίς φωνή. Είναι μια ιστορία που ο Ματέο θέλησε να την μοιραστεί, όπως είπε, μαζί μας για να μεταφέρουμε ένα μήνυμα στην μνήμη του Μπρούνο και της Τσίκα ώστε κάποια στιγμή να σταματήσει το έγκλημα των δηλητηριασμένων δολωμάτων. Να σταματήσει αυτή η φριχτή πρακτική καθώς σε κανένα πλάσμα δεν αξίζει να πέφτει θύμα διεστραμμένων ανθρώπων που σκοτώνουν ζώα με αυτόν τον τόσο επώδυνο τρόπο.

Ελλάδα η χώρα της φόλας

Ο θάνατος του Μπρούνο και της Τσίκα είναι μια ιστορία που ταξίδεψε όπως ήταν φυσικό και στην πατρίδα τους την Ιταλία λερώνοντας ακόμα περισσότερο την εικόνα μιας χώρας που δεν φημίζεται για την φιλοζωία της πλειοψηφίας των κατοίκων της. Χιλιάδες περιστατικά κακοποίησης, δολοφονιών και απάνθρωπου βασανισμού ζώων λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στην Ελλάδα και ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών συνδέεται με την δηλητηρίαση και θανάτωση ζώων με φόλες.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, με τον όρο «φόλα» αναφερόμαστε σε ένα σύνολο μεθόδων και τοξικών ουσιών που χρησιμοποιούνται με σκοπό τη δηλητηρίαση κατοικίδιων και αδέσποτων ζώων. Οι φόλες συνήθως τοποθετούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας, μέσα σε κομμάτια φαγητού και τα πιο συνηθισμένα δηλητήρια που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα είναι εντομοκτόνα, Βαρφαρίνη (ποντικοφάρμακο) και τριμμένα γυαλιά αναμεμειγμένα μέσα σε φαγητό (ωμό ή ψημένο κρέας). Τα τριμμένα γυαλιά συνήθως τοποθετούνται μέσα σε κιμά. Τα δηλητήρια προκαλούν φρικτούς πόνους στα ζώα. Και ενώ για αυτά υπάρχουν αντίδοτα, για τα τριμμένα γυαλιά εντούτοις όχι.

Σκοτώνουν και άγρια ζώα

Στις αρχές του 2022 μια ομάδα εργασίας περιβαλλοντικών οργανώσεων παρουσίασε τα αποτελέσματα καταγραφής θανάτων άγριων ζώων από δηλητηριασμένα δολώματα ανεβάζοντας τον αριθμό των περιστατικών σε 1.200 μέσα σε 16 χρόνια. Άγρια ζώα όπως είναι αρκούδες, λύκοι, τσακάλια, αλεπούδες που συχνά συχνά ότι προσεγγίζουν κατοικημένες περιοχές και προκαλούν ζημιές στη ζωική και τη φυτική παραγωγή το πληρώνουν πολύ ακριβά καθώς πολλοί είναι αυτοί, που αντί να ζητήσουν συμβουλές και βοήθεια ώστε να τα απομακρύνουν στρέφονται στη χρήση των δηλητηριασμένων δολωμάτων. Πρόκειται για ένα πρόβλημα με πολλές και μεγάλες διαστάσεις που δεν αφορά μόνο σε σκύλους, γάτες και άλλα “ενοχλητικά” ζώα αλλά είναι μια εγκληματική πρακτική, που στρέφεται και κατά άγριων και προστατευόμενων ζώων παρότι η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων έχει απαγορευτεί οριστικά στην Ελλάδα από το 1993.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, 13/8/2023