Λέττα Κάππα: Η τρανς ορατότητα στη «Στρέλλα» της Λυρικής Σκηνής

Η κινηματογραφική «Στρέλλα» μεταφέρεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής σκηνής ως «όπερα δωματίου» και μας συστήνει στον πρωταγωνιστικό ρόλο τη Λέττα Κάππα. Μια διεμφυλική γυναίκα που πιστεύει πως αν κάνεις ό,τι σου λέει η ψυχή σου, η ευτυχία που μπορεί να νιώσεις δεν συγκρίνεται με τίποτα.

Τη Στρέλλα θα υποδυθεί η Λέττα Κάππα, η διεμφυλική καλλιτέχνις που επιλέχθηκε μετά τον σάλο που προκλήθηκε στο ενδεχόμενο να ερμηνευόταν ο ρόλος από επαγγελματία βαρύτονο. Αυτό προβλεπόταν αρχικά, «βάσει της παρτιτούρας του έργου», σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛΣ. Η ανακοίνωση αυτή, στις αρχές του περασμένο Οκτωβρίου, ανέφερε μεταξύ άλλων: «…αφουγκραζόμενοι τη συζήτηση που έχει ανοίξει στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα αναφορικά με τη συμπεριληπτικότητα και την τρανς ορατότητα –έννοιες οι οποίες βρίσκονται και στον πυρήνα της χειρονομίας της ανάθεσης του τίτλου αυτού–, η ΕΛΣ ανακοινώνει ότι θα διευρύνει τις ακροάσεις και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του έργου με στόχο να εξαντληθούν οι προσπάθειες –σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο– προκειμένου να βρεθεί μια διεμφυλική γυναίκα ερμηνεύτρια η οποία να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του έργου».

Με την Λέττα Κάππα μίλησε ο ο Π. Κορμαρής για το OW στη συνέντευξη που ακολουθεί.

Η οντισίον

Κάπως έτσι βρέθηκε να διεκδικεί τον ρόλο της Στρέλλας η Λέττα Κάππα, που έμαθε για τη νέα αναζήτηση πρωταγωνίστριας από μια φίλη της και αποφάσισε όπως λέει να στείλει το βιογραφικό της «για την εμπειρία της οντισιόν». Την οποία οντισιόν κινδύνευσε ούτε λίγο ούτε πολύ να χάσει!

«Επειδή είμαι τζαζ κι εγώ, όπως η Στρέλλα», μου λέει. «Είχα στείλει το βιογραφικό μου και μου έστειλαν με μέιλ απάντηση, την οποία έπρεπε να επιβεβαιώσω. Αλλά δεν είδα ποτέ το μέιλ τους. Οπότε ήρθα για την οντισιόν και μου λένε, δεν υπάρχετε στη λίστα, μας έχετε απαντήσει στο μέιλ για επιβεβαίωση;»

Η κριτική επιτροπή δέχτηκε τελικά να τη δει, αλλά τελευταία. Και πλέον, η Λέττα Κάππα ετοιμάζεται να ενσαρκώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε ένα έργο που –όπως σημειώνει τώρα ο συνθέτης– από την κινηματογραφική του μορφή εμπεριείχε «όλα εκείνα τα στοιχεία του δράματος που υπάρχουν συνήθως στην όπερα, αποκαλύπτοντάς τα όμως μέσα από τη ζωή σημερινών, περιθωριοποιημένων διεμφυλικών ηρωίδων και ηρώων, καθιστώντας την πιο επίκαιρη από ποτέ».

Η Λέττα Κάππα και η «Στρέλλα» στο ΚΠΙΣΝ

Καθόμαστε με τη Λέττα Κάππα στην Αγορά του ΚΠΙΣΝ, πριν από μία πρόβα της. Και νιώθω ότι μπορεί να δηλώνει «τζαζ», αλλά πατάει πολύ γερά στα πόδια της.

– Λέττα, πώς ένιωσες όταν έμαθες ότι πήρες τον ρόλο της Στρέλλας;

Δεν έγινε κατευθείαν, από την πρώτη οντισιόν. Ακολούθησε ένα workshop τριών ημερών για τις επικρατέστερες, με τον Κωνσταντίνο Τερζάκη, τον μαέστρο μας, τον Γιώργο Κουτλή, τον σκηνοθέτη μας, και τον Μιχάλη Παρασκάκη, τον συνθέτη του έργου, οι οποίοι μας περάσαν από κόσκινο. Εντάξει, αστειεύομαι. Μας κάναν κάποιες ασκήσεις, σκηνικές και μουσικές, για να δουν αν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Και μετά μου ήρθε ένα μέιλ και μου είπαν ελάτε στα γραφεία της Λυρικής. Το υποψιάστηκα, να σου πω την αλήθεια. Μου το ανακοίνωσε ο κύριος Κουμεντάκης, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Λυρικής.

– Εκεί τι ένιωσες;

Είχα παγώσει λίγο, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Χαρά και σοκ μαζί, και τρόμο. Τρόμο από το μέγεθος της κατάστασης… Εγώ στο Νιάρχος δεν είχα έρθει ποτέ, έλεγα εδώ και χρόνια ότι θέλω να έρθω, αλλά δεν τα είχα καταφέρει. Και τελικά μπήκα μια και καλή.

– Τώρα είναι τόσα φώτα στραμμένα πάνω σου! Έχεις ξαναζήσει κάτι παρόμοιο;

Όχι. Ήμουν στον χώρο του θεάματος, στο τραγούδι και στα σόου, αλλά δεν είχα ποτέ τέτοια δημοσιότητα. Λογικό. Εδώ βρίσκονται κάποια ιδρύματα, Νιάρχος, Λυρική Σκηνή…

– Πώς σου φαίνεται λοιπόν που είσαι σε έναν τέτοιο χώρο, μέσα σε αυτό το πλαίσιο;

Είναι ευλογία για μένα, καταρχάς. Θεωρώ ότι είμαι ευλογημένο άτομο. Και με πιάνει σχεδόν δέος όταν βρίσκομαι στη σκηνή στις πρόβες. Είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο, γιατί έχει πολλές απαιτήσεις διαφορετικού τύπου, μουσικές, τεχνικές, σκηνικές, κι όλα αυτά σε συνδυασμό. Στην αρχή τρόμαξα, κάπως ξεαχθώθηκα και τώρα αγχώνομαι για άλλα πράγματα.

– Όπως;

Τώρα αγχώνομαι για τις παραστάσεις. Γιατί στην αρχή ήταν το άγνωστο. Τι θα κάνω; Δεν έχω ξανακάνει σύγχρονη όπερα. Τώρα το άγχος είναι άλλο. Να πάνε καλά οι παραστάσεις, να μην γίνουν λάθη. Θα μου πεις, και λάθη να γίνουν, αυτά συμβαίνουν, ΟΚ. Αλλά εγώ γενικά στη ζωή είμαι λίγο τελειομανής. Όταν κάνω κάποιο λάθος στεναχωριέμαι, το παίρνω λίγο προσωπικά και πεισμώνω.

– Και πώς διαχειρίζεσαι ένα οποιοδήποτε λάθος στη ζωή σου;

Οπωσδήποτε προσπαθώ πρώτα να δω τι έφταιξε κι έγινε, να το διορθώσω, αν γίνεται, και να βγω πιο έμπειρη μετά από αυτό. Με τα λάθη μαθαίνουμε, έτσι δεν είναι; Αν δεν κάνουμε λάθη, δεν θα μάθουμε.

– Στην τελειομανία υπάρχει ένα πολύ λεπτό όριο: μέχρι ένα σημείο μπορεί να σου κάνει καλό, αλλά από κει και μετά μπορεί να γίνει βασανιστικό.

Κάποιες φορές το βιώνω κι έτσι, ναι. Είναι λίγο βασανιστικό. Αυτό προσπαθώ να διαχειριστώ. Να μην με πιάνει αυτό το άγχος που με καταβάλει μερικές φορές. Όταν πρόκειται για πράγματα που αφορούν εμένα, έχω έναν δικό μου τρόπο που τα διαχειρίζομαι. Τουλάχιστον μέχρι τώρα, οποιαδήποτε θέματα, είτε προσωπικά, είτε κοινωνικά, είτε οικογενειακά, είτε επαγγελματικά. Όταν όμως έχουν να κάνουν με μία ομάδα, με ένα σύνολο ανθρώπων, και πρέπει να συνεργαστείς και να είσαι άψογη για να μην πετάξεις και τους άλλους έξω, εκεί τρομάζω.

Η Λέττα Κάππα πριν από τη «Στρέλλα»

– Είχες δει τη «Στρέλλα» όταν βγήκε στους κινηματογράφους;

Ναι. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Για τα ελληνικά δεδομένα, αριστούργημα ταινία. Και δεν το λέω εγώ, έχει πάρει βραβεία στο εξωτερικό…

– Σε τι φάση της ζωής σου ήσουν όταν την είδες;

Το 2010 ήμουν σε μία καλή φάση, μπορώ να πω. Γιατί όμως ήμουν σε μία καλή φάση; Γιατί το 2009 είχα περάσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Δηλαδή κόντεψα να πεθάνω. Το 2009 με 2010 ήταν η αποθεραπεία, και το 2010 κυκλοφόρησα ξανά στη ζωή, έξω στον κόσμο, οπότε ήμουν σε καλή ψυχολογία. Τη γλίτωσα.

– Μια τέτοια εμπειρία σε έκανε να αναθεωρήσεις πράγματα στη ζωή σου;

Εννοείται. Όταν φτάσεις σε μια τέτοια κατάσταση, που δεν το εύχομαι σε κανέναν να φτάσει εκεί ποτέ, δεν ξέρεις αν θα ζήσεις ή αν θα πεθάνεις. Αναθεωρείς, ναι, αναθεωρείς. Σκέφτεσαι πόσο ασήμαντα πράγματα σκεφτόμαστε στην καθημερινότητα, που μας βασανίζουν και μας αγχώνουν ενώ δεν θα έπρεπε. Γιατί; Γιατί εσύ πεθαίνεις εκείνη την ώρα. Και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η ζωή σου.

– Όταν το ξεπέρασες πια, πότε ένιωσες ότι το έχεις αφήσει πίσω σου;

Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά μιλάω γι’ αυτό. Θα σου πω τι έγινε: Πέρασα μηνιγγίτιδα. Ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ, γιατί 4 μήνες δεν μπορούσαμε να βρούμε τι είναι. Όταν βρήκαμε ότι είναι μηνιγγίτιδα, μετά από πάρα πολλές ταλαιπωρίες και αγώνα με γιατρούς και με εξετάσεις, έκανα εισαγωγή σε νοσοκομείο. Έκατσα 21 μέρες μέσα και κατάλαβα ότι θα ζήσω τελικά, εντάξει, ευτυχώς. Μετά ήθελε μία αποθεραπεία για έναν χρόνο με φάρμακα και άρχισα να δυναμώνω, να παίρνω κιλά ξανά. Είχα χάσει γύρω στα 15 κιλά. Ευτυχώς έχω καλό οργανισμό και πήρα γρήγορα τα πάνω μου.

Μετά το 2010 άρχισα να ξαναβρίσκω την καθημερινότητά μου, τη ζωή μου. Γιατί ξέρεις, εγώ προσωπικά, όταν αρρωσταίνω ή έχω κάποιο πρόβλημα υγείας, δεν θέλω να βλέπω κανέναν. Δεν είμαι καλή παρέα. Αλλά δεν θέλω και να με βλέπουν. Όταν είμαι άρρωστη θέλω να κοιμάμαι και να γίνω καλά. Δεν μπορώ, δεν σκέφτομαι κάτι άλλο. Θα μου πεις, ναι, αλλά η παρέα ενός φίλου μπορεί να σε κάνει να ξεχαστείς. Δεν ξεχνιέμαι.

Όπως επίσης, όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά, δεν βγαίνω από το σπίτι, δεν ανοίγω την πόρτα, δεν σηκώνω τηλέφωνα. Θα σου πω –και δεν είναι υπερβολή– ότι αυτό συμβαίνει τρεις φορές τον χρόνο, το πολύ, και κρατάει μια μέρα. Τις υπόλοιπες μέρες είμαι η χαρά του παιδιού.

Ζητείται διεμφυλική πρωταγωνίστρια

– Έγινε πολύ μεγάλο θέμα όταν ο ρόλος δόθηκε αρχικά σε μη διεμφυλικό άτομο. Το είχες αντιληφθεί;

Δεν είχα πάρει χαμπάρι. Μόλις μου είπαν ότι έχω πάρει τον ρόλο, τότε τα έμαθα όλα. Μίλησα με την Χλόη Κολύρη, την ψυχαναλύτρια που έχουμε στη Λυρική στο πλαίσιο της παράστασης, κάναμε μια μεγάλη συζήτηση και μου είπε με λεπτομέρειες τι συνέβη.

– Πώς το εισέπραξες εσύ εκ των υστέρων;

Συμφωνώ. Συμφωνώ στο ότι πρέπει στην Ελλάδα, πλέον, να ανοίξουν οι πόρτες για όλους τους ανθρώπους. Ασχέτως σεξουαλικότητας, προτιμήσεων και φύλου. Φτάνει. Έλεος. Αυτό. Από κει και πέρα, υποστηρίζω και κάποιες ακτιβιστικές οργανώσεις. Απλά μερικές φορές, όταν ας πούμε κάνουμε μια προσπάθεια κατά του ρατσισμού, φτάνουμε στο σημείο να είμαστε οι ίδιοι ρατσιστές. Δεν πρέπει να είναι έτσι, θεωρώ. Εμείς, που δεν θέλουμε να είμαστε η μειονότητα, πρέπει να είμαστε πιο open στους ίδιους τους ρατσιστές. Να τους δεχτούμε όπως είναι. Εμείς δεχόμαστε οποιονδήποτε άνθρωπο, όπως κι αν είναι.

– Αυτό που γίνεται τώρα με τη «Στρέλλα» είναι πολύ σημαντικό βήμα για την τρανς ορατότητα. Νιώθεις ότι εκπροσωπείς κάποια κοινότητα;

Όχι. Αν βέβαια με αυτό που κάνω μπορέσω να είμαι ένας από τους λόγους που θα ανοίξει αυτό το πράγμα στην χώρα μας, θα είμαι ευτυχής. Ήδη είμαι ευτυχής, δηλαδή, οπότε θα είμαι πανευτυχής.

– Έχεις φοβηθεί ότι μπορεί να υπάρξουν αρνητικές αντιδράσεις απέναντί σου;

Όχι. Δεν κάνω κάτι κακό, δεν ενοχλώ κανέναν. Δεν προκαλώ. Είμαι σε μία όπερα, ένα μουσικοθεατρικό έργο και παίζω έναν ρόλο.

Η ζωή εκτός σκηνής

– Πώς ήταν η Λέττα πριν την γνωρίσουμε ως Στρέλλα;

Η δουλειά μου είναι η κομμωτική και το makeup, για λόγους βιοποριστικούς. Πριν την κομμωτική τραγούδαγα, αλλά επειδή έπρεπε να βιοποριστώ από αυτό, έκανα λάθος επιλογές. Τώρα που το τραγούδι και ο χώρος του θεάματος έχουν μπει στην κατηγορία «χόμπι», μου αποφέρουν πολλά περισσσότερα από τότε που τα είχα ως επάγγελμα. Κάνω τις επιλογές μου, λέω αυτά που θέλω εγώ, τα δουλεύω όσο θέλω εγώ και τα παρουσιάζω όπου θέλω εγώ. Και είναι πολύ πιο ωραίο το αποτέλεσμα.

– Πώς φροντίζεις τον εαυτό σου, τι σε κάνει να νιώθεις καλά;

Μου αρέσει γενικά να περιποιούμαι τον εαυτό μου, κοιτάζω πάρα πολύ την εξωτερική μου εμφάνιση, προσπαθώ τουλάχιστον. Θαυμάζω το ωραίο στους άλλους ανθρώπους και μου αρέσει να βλέπω έναν άνθρωπο, άνδρα ή γυναίκα, περιποιημένο. Δεν έχω κάνει επεμβάσεις, καμία. Όχι ότι το θεωρώ κακό, το θεωρώ καλό μπορώ να σου πω, απλά φοβάμαι λίγο. Όσον αφορά τις πλαστικές, ας πούμε, φοβάμαι μην γίνει κάνα λάθος. Εντάξει, έχω κάνει μπότοξ στη ζωή μου, έχω κάνει υαλουρονικά και τα λοιπά, μεσοθεραπείες, τέτοια πράγματα.

– Σου αρέσει να κάνεις αλλαγές στην εμφάνισή σου;

Ναι, ναι, συνέχεια, μ’ αρέσει. Βαριέμαι πάρα πολύ εύκολα.

– Από την εμπειρία σου στην κομμωτική, τι ανασφάλειες βλέπεις συνήθως στον κόσμο; Τι σου κάνει εντύπωση;

Θα σου μιλήσω για τα μαλλιά: Οι άντρες είναι οι πιο εύκολοι πελάτες. Θα έρθει μία φορά τον μήνα, ξέρει τι θέλει μάλλον, και να μην ξέρει τι θέλει θα ακούσει τι θα του πεις εσύ, θα το δεχτεί, και σε ένα τέταρτο έχεις τελειώσει. Η γυναίκα είναι το ακριβώς αντίθετο. Συνήθως δεν ξέρει τι θέλει και αν δεν είναι καλά στα προσωπικά της είναι η χειρότερη πελάτισσα, ξεσπάει στα μαλλιά. Αν έχει ξεσπάσει στα μαλλιά της μόνη της, στο σπίτι, και σου έρθει με κομμένη, στραβή φράντζα ή με καμένο, ντεκαπάζ μαλλί, είσαι τυχερή. Και από την άλλη άτυχη, γιατί θα τα ακούσεις εσύ. Θέλει πραγματικά να κάνεις τον ρόλο του ψυχολόγου. Οπότε, είναι πολύ πιο σωστό να κάτσεις μαζί της πριν ξεκινήσεις, να της μιλήσεις περί ανέμων και υδάτων στην αρχή, να ξεχαστεί λίγο, να της φτιάξεις τη διάθεση, και μετά να μπείτε με πολύ ωραίο τρόπο στο, πες μου, αγάπη μου, θέλεις να κάνουμε αυτό, θα σου πηγαίνει πολύ; Εγώ το ’χω! Με λατρεύουν. Εντάξει, ευτυχώς.

Η τρανς ορατότητα

– Η ψυχαναλύτρια που ανέφερες νωρίτερα σας βοηθάει σε όλη την πορεία για το ανέβασμα της παράστασης;

Είναι η κυρία Κολύρη, η Χλόη. Καταρχάς, τη λατρεύω, γιατί είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, με πάρα πολλές γνώσεις. Έχει γράψει πολλά βιβλία για την διαφορετικότητα, για τα διεμφυλικά άτομα, μου χάρισε κι ένα. Μας μίλησε στην αρχή, όταν μάθαμε ότι πήραμε τους ρόλους, γιατί στη «Στρέλλα» είναι και άλλες τρεις τρανς. Είναι η Ιωάννα Ζαμ-Πέτρου, που υποδύεται τη Μαίρη, η Βικτωρία-Μάγια Τσιτουρίδου, που υποδύεται τη Βίλμα, και η Φένια Αποστόλου, η χορογράφος μας. Κάναμε τις συζητήσεις, λοιπόν, με την κυρία Χλόη και μας έχει δώσει το ελεύθερο να επικοινωνήσουμε μαζί της για οποιοδήποτε θέμα.

– Εσύ γενικά στη ζωή σου έχεις χρειαστεί ψυχολογική υποστήριξη σε κάποια φάση;

Να σου πω την αλήθεια δεν έχω πάει, δεν έχω κάνει ούτε μία συνεδρία με ψυχολόγο. Θεωρώ ότι είναι λάθος μου. Τώρα το θεωρώ αυτό. Κάποτε νόμιζα ότι δεν χρειάζεται. Τελικά, νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι το χρειαζόμαστε. Δεν είναι κακό. Απλά δεν έχω πάει, δεν έχω πάει ακόμα. Θα πάω όμως, θα πάω. Κάποια στιγμή θέλω να πάω.

– Σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις σου ανέφερες ότι γενικά τα πράγματα στη ζωή σου ήταν ήρεμα, δεν έχεις υποστεί ιδιαίτερο bullying, δεν έζησες ακραίες καταστάσεις που συχνά υποθέτουμε ότι μπορεί να έχει συναντήσει ένα διεμφυλικό άτομο. Έχεις νιώσει εσύ ότι υπήρξες τυχερή ως προς αυτό ή είναι θέμα δικών σου χειρισμών;

Σαφώς και θα μπορούσα να έχω δεχτεί bullying κάποια στιγμή από κάποιον. Ωστόσο, πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου είχα το να περνάω όσο γίνεται πιο ήσυχα και πιο απαρατήρητη. Είμαι προσγειωμένο άτομο, μπορώ να καταλάβω τι ενδέχεται να προκαλέσει κάποιον. Θα το αποφύγω. Από την άλλη όμως, ξέρω και περιπτώσεις ατόμων που είναι σαν κι εμένα, ήσυχα κλπ, και κάποιοι ασυνείδητοι ή κάποιοι αδαείς θέλησαν να τα κράξουν. Και το έχουν κάνει σε άτομο το οποίο ξέρω ότι δεν προκάλεσε ποτέ. Οπότε, είναι και τύχη. Όλα παίζουν ρόλο.

– Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή σε κάποιο νέο παιδί ή στον εαυτό σου πριν από δέκα, δεκαπέντε, είκοσι χρόνια, τι θα έλεγες;

Να κάνει στη ζωή του αυτό που θέλει μέσα του, αυτό που του λέει η ψυχή του, είτε στην προσωπική του ζωή, είτε επαγγελματικά, γιατί μόνο αυτός ξέρει. Η ευτυχία που έρχεται μέσα από αυτό δεν ανταμείβεται. Χωρίς παρωπίδες, όμως. Καλό είναι να ζούμε στο δικό μας συννεφάκι, αλλά να έχουμε και τα μάτια μας ανοιχτά, να βλέπουμε το τι γίνεται γύρω μας. Και να είναι ο εαυτός του. Να είναι αληθινός. Αν κάνεις αυτό που θες πραγματικά, χωρίς να υποκρίνεσαι, και δουλέψεις γι’ αυτό, νομίζω ότι θα έχει αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή θα έχει.

– Εσύ πότε αισθάνθηκες ότι είσαι καλά με τον εαυτό σου;

Από πολύ μικρή. 18; 17; Εντάξει, άλλα χρόνια, βέβαια, έτσι;

– Είσαι αισιόδοξη γενικά για το πώς αλλάζει η κοινωνία μας;

Υπάρχει ένα φως, κάπου μακριά υπάρχει ένα φως. Έχουν γίνει αρκετά πράγματα, και από την πολιτεία, και από το κράτος. Υπάρχει μία προστασία πλέον, οπότε αυτομάτως νιώθεις λίγο μεγαλύτερη ασφάλεια. Δεν υπάρχει πια το περιθώριο που υπήρχε, ευτυχώς. Οπότε, ναι, νιώθω μια αισιοδοξία.

Η Λέττα Κάππα και οι σχέσεις

– Στην προσωπική σου ζωή είσαι άνθρωπος της συντροφικότητας;

Της συντροφικότητας είμαι, του δεσμού δεν είμαι, του δεσίματος. Δεν μου αρέσει η εξάρτηση των ανθρώπων από τους ανθρώπους. Δηλαδή, θεωρώ ότι μόνοι μας ήρθαμε και μόνοι μας θα φύγουμε. Συμπορευόμαστε παράλληλα ο ένας δίπλα στον άλλο. Οπότε ξέρεις ότι υπάρχει και σεβασμός, σέβομαι την ιδιωτικότητά σου, σέβομαι τη ζωή σου, τα θέλω σου, δεν μπαίνω στα χωράφια σου. Σε αγαπάω, αλλά σε αγαπάω δίπλα μου.

– Αυτό αποκλείει το ενδεχόμενο μιας συμβίωσης;

Καθόλου. Αντιθέτως. Βάζεις κάποια όρια, που δεν είναι παράλογα. Το να θέλω εγώ τον προσωπικό μου χρόνο μέσα στο 24ωρο είναι λάθος; Απαγορεύει το να έχω σχέση; Όχι, δεν το απαγορεύει. Αν το απαγορεύει για τον οποιονδήποτε, τότε έχει πρόβλημα αυτός. Όπως εγώ δίνω χρόνο και χώρο στους άλλους, έτσι απαιτώ να έχω και εγώ τον χρόνο και τον χώρο μου.

– Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου όταν τελειώσουν οι παραστάσεις, όταν πέσει η αυλαία;

Κενό. Ένα κενό. Γιατί είναι τόσο πολύωρες οι πρόβες και τόσο γεμάτη η μέρα μου! Το έχω σκεφτεί, λέω 12 Φεβρουαρίου είναι η τελευταία παράσταση, 13 Φεβρουαρίου θα ξυπνήσω και νομίζω ότι θα αρχίσω να ετοιμάζομαι και εκεί θα πω, όπα, πού πας; Θα έχω να σκέφτομαι όμως πάρα πολύ ωραία πράγματα, οπότε θα είναι ωραία.