Α. Κορτώ: Πώς γίνεται μια αγάπη που δεν έχει καν δοκιμαστεί να είναι εξ ορισμού απορριπτέα;

Το δικό του μήνυμα για την ισότητα στον γάμο και την τεκνοθεσία, έστειλε ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ, αποδομώντας τα φαιδρά επιχειρήματα όσων στοχοποιούν κι απορρίπτουν την ΛΟΑΤΚΙ+ γονεϊκότητα με ψευδοεπιστημονικές θεωρίες και ηθικολογίες.

Ειδικότερα, όπως τονίζει, «το να προεξοφλείς ότι μια οικογένεια – διότι κι ένα ζευγάρι αποτελεί οικογένεια – δεν είναι άξια να μεγαλώσει παιδιά λόγω της σεξουαλικότητας των γονέων, ή επειδή “η κοινωνία δεν είναι έτοιμη” (η κοινωνία ποτέ δεν είναι έτοιμη: ειδάλλως δεν θα είχαμε επιστήμη, τέχνες, επαναστάσεις) είναι σαν να λες ότι γνωρίζεις τη μαγική συνταγή της ιδανικής οικογένειας: μπαμπάς, μαμά, παιδιά.

»Μα αν ήταν τόσο απλό, τόσο σχηματικό, δεν θα ‘πρεπε όλοι όσοι ανατραφήκαμε από ετερόφυλα ζευγάρια να είμαστε υποδείγματα ισορροπίας και ψυχικού σθένους; Πώς γίνεται μια αγάπη που πληγώνει να είναι ιερή, και μια αγάπη που δεν έχει καν δοκιμαστεί, που περιμένει να ανθίσει, να είναι εξ ορισμού απορριπτέα;».

Όπως προτρέπει: «Αφήστε τους ανθρώπους, ασχέτως της φύσης τους, με όποιον τρόπο κι αν μπορούν να αποκτήσουν τα παιδιά που λαχταρούν, να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους και για τα σπλάχνα τους την ευτυχία που δικαιούνται. Μη γυρεύετε εγγυήσεις, αφενός διότι είναι απάνθρωπο – ποιος ζητά εχέγγυα από ένα ετερόφυλο ζευγάρι επίδοξων γονέων; – κι αφετέρου διότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις».

Ολόκληρη η ανάρτηση του Α. Κορτώ

Δεν υπάρχει πρόβα για τον ρόλο του γονιού: το αν θα δώσεις στο παιδί σου την αγάπη και τη δύναμη που χρειάζεται, ώστε να σταθεί στα πόδια του, και να ζήσει ευτυχισμένο, θα φανεί στην πράξη.

Είναι αδύνατον να μεγαλώσεις παιδί χωρίς να κάνεις ούτε ένα λάθος: η ιδιότητα της μητέρας ή του πατέρα δεν σε μεταμορφώνει σε υπεράνθρωπο, πάνσοφο ον. Εκατομμύρια άνθρωποι μεγαλώσαμε σε οικογένειες όπου υπήρχε απέραντη αγάπη και στοργή, κι όπου, ωστόσο, οι γονείς έκαναν πολλά και σοβαρά σφάλματα, αθέλητα ή εσκεμμένα, φυτεύοντας μέσα μας τον σπόρο του τραύματος, της δυσλειτουργίας, που αγωνιστήκαμε δεκαετίες να αποβάλλουμε – όσοι υπήρξαμε τυχεροί, και το καταφέραμε.

Το να προεξοφλείς ότι μια οικογένεια – διότι κι ένα ζευγάρι αποτελεί οικογένεια – δεν είναι άξια να μεγαλώσει παιδιά λόγω της σεξουαλικότητας των γονέων, ή επειδή “η κοινωνία δεν είναι έτοιμη” (η κοινωνία ποτέ δεν είναι έτοιμη: ειδάλλως δεν θα είχαμε επιστήμη, τέχνες, επαναστάσεις) είναι σαν να λες ότι γνωρίζεις τη μαγική συνταγή της ιδανικής οικογένειας: μπαμπάς, μαμά, παιδιά. Μα αν ήταν τόσο απλό, τόσο σχηματικό, δεν θα ‘πρεπε όλοι όσοι ανατραφήκαμε από ετερόφυλα ζευγάρια να είμαστε υποδείγματα ισορροπίας και ψυχικού σθένους; Πώς γίνεται μια αγάπη που πληγώνει να είναι ιερή, και μια αγάπη που δεν έχει καν δοκιμαστεί, που περιμένει να ανθίσει, να είναι εξ ορισμού απορριπτέα;

Αφήστε τους ανθρώπους, ασχέτως της φύσης τους, με όποιον τρόπο κι αν μπορούν να αποκτήσουν τα παιδιά που λαχταρούν, να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους και για τα σπλάχνα τους την ευτυχία που δικαιούνται. Μη γυρεύετε εγγυήσεις, αφενός διότι είναι απάνθρωπο – ποιος ζητά εχέγγυα από ένα ετερόφυλο ζευγάρι επίδοξων γονέων; – κι αφετέρου διότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις.

Οι ζωές των άλλων, και των παιδιών τους, δεν μας ανήκουν. Κι όταν υπάρχουν αποθέματα αγάπης, έχεις κάθε λόγο να ελπίζεις πως οι μέλλοντες γονείς, όποιοι κι αν είναι, θα φέρουν στον κόσμο ευτυχισμένους ανθρώπους.