Food pass: Ο πολιτικός έμπορος Κυριάκος Μητσοτάκης
Τα ερωτηματικά, οι προκλήσεις, ίσως και τα αδιέξοδα που θα έχουμε μπροστά μας την επόμενη τετραετία θα είναι τέτοια που όσα ζούμε σήμερα ίσως είναι…παιχνιδάκι. Η κυβέρνηση θέλει να κερδίσει κάποιες εντυπώσεις, αλλά κινούμενη με αυτή τη στρατηγική ναρκοθετεί το μέλλον όλων μας.
Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στη Βουλή, σε καθαρά προεκλογικό κλίμα, ο πρωθυπουργός εξήγγειλε οριζόντια επιδότηση 10% σε όλα σχεδόν τα νοικοκυριά για να προμηθεύονται προϊόντα από σουπερμάρκετ και καταστήματα τροφίμων.
Πρόκειται για μία πρόταση, τόσο στον συμβολισμό, όσο και στην ουσία της, που προσβάλλει την συνείδησή μας, που αποτελεί ύβρη και ξεπερνά κάθε άτυπο ή τυπικό κανόνα πολιτικής ηθικής. Πρόκειται για μία πρόταση που καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν έχει υιοθετήσει μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ενέργεια που εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια εκμαυλισμού της κοινωνικής συνείδησης και στην αντιμετώπιση των πολιτών ως άβουλα και καθοδηγούμενα όντα, και γίνεται μόνο και μόνο στο πλαίσιο ενός εξευτελιστικού πλέον πολιτικού ανταγωνισμού ενόψει εκλογών.
Ο κ. Μητσοτάκης, ενώ θα μπορούσε να βάλει πλαφόν στο αχαλίνωτο κέρδος, την κερδοσκοπία δηλαδή, όσων πατάνε πάνω στις πλάτες της κοινωνίας για να πλουτίσουν, προχωρά σε μία ενέργεια που δεν εξυπηρετεί τίποτα παραπάνω από μία απόπειρα εξαγοράς ψήφων. Γιατί, στην ουσία, θα μπορούσε να πάρει τον άλλο δρόμο και να σταματήσει την αισχροκέρδεια ή, αντίθετα, να προχωρήσει σε γενναία στήριξης της κοινωνίας. Η πρόταση που κατατέθηκε στη Βουλή προχθές δεν δίνει καμία λύση, αντίθετα έρχεται από τα βάθη του πιο βρόμικου λαϊκισμού.
Τέτοιες προτάσεις οδηγούν σε πολυεπίπεδη εξαχρείωση kai σίγουρα δεν επιλύουν το πρόβλημα των αδύναμων εισοδηματικά στρωμάτων, καθώς η έκπτωση του 10% δεν συνιστά παρά το ελάχιστο ποσό στο ύψος της δαπάνης που διαθέτουν οι πολίτες για την προμήθεια τροφίμων. Αν το ενδιαφέρον της κυβέρνησης, του κ. Μητσοτάκη προσωπικά, ήταν πραγματικό, θα αναζητούσε άλλους, στοχευμένους τρόπους για να στηριχθεί η κοινωνία κι αποτελεσματικά και μακροπρόθεσμα.
Η κυβέρνηση ανοίγει συνεχώς τη δημοσιονομική «ψαλίδα» και θα έκανε καλά αν τα μέτρα και οι προτάσεις της «έχτιζαν» κάτι στέρεο κι ασφαλές. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο και πλέον εναπόκειται στην κοινωνία να αντιληφθεί σε τί ακριβώς μονοπάτια την βάζει η σημερινή κυβέρνηση, τί ακριβώς εξυπηρετεί με τις προτάσεις της και γιατί δεν αφουγκράζεται τις πραγματικές της ανάγκες. Τα ερωτηματικά, οι προκλήσεις, ίσως και τα αδιέξοδα που θα έχουμε μπροστά μας την επόμενη τετραετία θα είναι τέτοια που όσα ζούμε σήμερα ίσως είναι…παιχνιδάκι. Η κυβέρνηση θέλει να κερδίσει κάποιες εντυπώσεις, αλλά κινούμενη με αυτή τη στρατηγική ναρκοθετεί το μέλλον όλων μας.
