Φταίει μόνο ο αστυνομικός για τη δολοφονία του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη;
Όχι είναι η απάντηση. Ορθά κοφτά. Όχι είναι η απάντηση, γιατί το χέρι του αστυνομικού που όπλισε την σκανδάλη έχει από πίσω «ουρά».
Ο αστυνομικός που δολοφόνησε τον 16χρονο Κώστα Φραγκούλη δεν είναι μόνος τους. Δεν ενεργεί μόνος του και δεν ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο αυτός για τη δολοφονία. Ναι, εκείνος τράβηξε την σκανδάλη, αλλά αυτή η πράξη αποτελεί μόνο έναν από τους πολλούς κρίκους της αλυσίδας. Μιας αλυσίδας τεράστιων ευθυνών που φθάνουν μέχρι τον πρωθυπουργό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το αρμόδιο υπουργείο από το 2019 μέχρι σήμερα έχουν προχωρήσει σε αναρίθμητες προσλήψεις, δημιουργώντας σώματα για κάθε περίσταση. Γιατί το κάνουν αυτό; Αφενός για να βολέψουν κόσμο, για να «χτίσουν» δηλαδή εκλογική πελατεία. Αφετέρου για να οικοδομήσουν έναν τεράστιο μηχανισμό καταστολής ως προνομιακό χώρο της ιδεολογίας τους, ως πεδίο εφαρμογής του δόγματος «νόμος και τάξη». Κάθε αυταρχικό καθεστώς αυτό κάνει άλλωστε: Δίνει έμφαση σε χρήματα (financial resources) και πρόσωπα (human resources) για να μπορεί να προστατεύεται, να αμύνεται απέναντι στην κοινωνική αγανάκτηση, να έχει τα εργαλεία επιβολής της τάξης.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όμως, εφαρμόζοντας την παραπάνω στρατηγική, ανοίγει μία πόρτα που οδηγεί στο άγνωστο. Σε ένα άγνωστο δωμάτιο, σε έναν σκοτεινό κόσμο που ξεφεύγει ακόμα κι από αυτό που η ίδια μπορεί να ελέγξει. Όλα αυτά τα νέα παιδιά που στελεχώνουν τα σώματα της ελληνικής αστυνομίας δεν έχουν λάβει την παραμικρή εκπαίδευση, δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν όπλο, δεν ξέρουν να συνδιαλέγονται με τους πολίτες, μόνο να τραμπουκίζουν και να τρομοκρατούν, να λειτουργούν ως άψυχα «εργαλεία» της εξουσίας.
Τα παιδιά που προσλήφθηκαν στην αστυνομία αυτά τα χρόνια είναι ανεκπαίδευτα και, φορώντας, μία στολή «ντύνονται» με εξουσία την οποία δεν μπορούν να διαχειριστούν με τρόπο αναλογικό, παρά μόνο μέσα από την άσκηση βίας. Μέχρι εκεί μπορούν ή, για να το θέσουμε με ακρίβεια, μέχρι εκεί τους θέλουν να μπορούν κυβέρνηση και πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου.
Μπορεί λοιπόν ένας αστυνομικός να δολοφόνησε έναν 16χρονο συνάνθρωπό μας, η σφαίρα όμως που καρφώθηκε στο σώμα του δεν είναι σφαίρα που έρχεται μόνο από τον ίδιο. Εκείνος είναι ο φυσικός αυτουργός. Οι ηθικοί αυτουργοί είναι πολλοί περισσότεροι και έχουν πολιτικό ονοματεπώνυμο. Η στελέχωση της αστυνομίας έχει ευθύνες κι γι’ αυτές τις ευθύνες αδιαφορεί η κυβέρνηση, με εγκληματικά αποτελέσματα. Όσο δεν υπάρχει εκπαίδευση κι όσο η λογική πίσω από τις προσλήψεις είναι εκείνη που αναφέραμε παραπάνω, το αστυνομικό σώμα θα συνιστά εν δυνάμει ανάλογη απειλή με την ίδια την εγκληματικότητα και θα φτάσει στο σημείο από σώμα διασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης να μεταμορφωθεί σε ένα τέρας πυροδότησης της κοινωνικής ανασφάλειας κι οργής.
