Η γενιά στην οποία δεν θα σταματήσουμε να ελπίζουμε

«Ζήσαμε πόλεμο χωρίς βομβαρδισμένα τοπία

Επιβιώσαμε απ’ τη βία τού να μην έχεις μία

Τα πιτσιρίκια μεγαλώνανε σαν άγρια θηρία». 

Μπήκε η νέα χρονιά και οι στίχοι του Λεξ ηχούν δυνατά στα αυτιά των νέων ανθρώπων που κάνουν καθημερινά σλάλομ για να τα βγάλουν πέρα. Με πετσοκομμένα όνειρα, με οικονομικές δυσκολίες, με δουλειές που δεν προσφέρουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Οι συνέπειες της κρίσης που υποτίθεται ότι πέρασε είναι εδώ, είναι εδώ για να μείνουν βάζοντας ταβάνι στις διεκδικήσεις τους.

Κι όμως, συνεχίζουν να παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις απέναντι σε μια κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα που μόνο αισιοδοξία δεν γεννά. Κι όμως, συνεχίζουν να επιχειρούν, να δουλεύουν σκληρά, να μοχθούν και να επιμένουν. Δουλεύουν παντού, δεν διστάζουν, προσπαθούν να χτίσουν πάνω σε υγιή θεμέλια. Στη χώρα μας φαίνεται ότι η γενιά των 25αρηδων και 30αρηδων βαραίνεται με τις αμαρτίες της προηγούμενης γενιάς, με τις αμαρτίες των γονιών τους, με την κουλτούρα που κυριάρχησε επί δεκαετίες οδηγώντας στην οικονομική κρίση, την θεσμική και πολιτική κρίση, τη φούσκα του χρηματιστηρίου, τα υπέρογκα δάνεια και δεν συμμαζεύεται.

Η γενιά των 25αρηδων και 30αρηδων δεν είναι μια χαμένη γενιά, όπως την αποκαλούν υποτιμητικά πολλοί. Δεν υπάρχει χαμένη γενιά, αλλά μια γενιά που δεν έζησε σε συννεφάκια και επίπλαστες πραγματικότητες, αλλά από μικρή ηλικία βρέθηκε αντιμέτωπη με σκληρές αλήθειες. Αυτή η γενιά αξίζει πολύ καλύτερα και είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρει. Σε πείσμα όλων όσων την κοιτούν με μισό μάτι, τάχα ότι δεν έχει τα εφόδια και τις προϋποθέσεις να διαμορφώσει μια νέα κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα.