Οικονομική κρίση: Η κυβέρνηση συνεχίζει να ζει στο χρυσό κλουβί της

Εδώ κι αρκετούς μήνες διεθνείς οργανισμοί, οίκοι αξιολόγησης και οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η παγκόσμια οικονομία κινείται σε πορεία συρρίκνωσης. Ο στασιμοπληθωρισμός, δηλαδή ο υψηλός πληθωρισμός με ταυτόχρονη συρρίκνωση της ανάπτυξης, είναι ήδη πραγματικότητα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να οξύνει περαιτέρω την κατάσταση. Οι αξιολογήσεις για την οικονομία των ΗΠΑ είναι το ίδιο ανησυχητικές, με αναλυτές να σημειώνουν ότι από τα τέλη του 2022 η αμερικανική  οικονομία θα εισέλθει σε ύφεση.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο Αλέξανδρος Κρητικός, διευθυντής ερευνών στο γερμανικό ινστιτούτο DIW, τόνιζε πριν από λίγο καιρό ότι η Ελλάδα θα πρέπει να είναι ικανοποιημένη αν επιτύχει ρυθμό ανάπτυξης γύρω στο 3% το 2022. Τη θέση αυτή ωστόσο φαίνεται να μην συμμερίζεται το ΥΠΟΙΚ και το Μαξίμου, καθώς μετά το 7% ανάπτυξης του ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του έτους ο ενθουσιασμός φαίνεται να έχει πιάσει ταβάνι. Για την ακρίβεια δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι αν πρόκειται περί ενθουσιασμού ως αποτέλεσμα αβελτηρίας, ωστόσο σε κάθε περίπτωση οι διθυραμβικές δηλώσεις δεν έλλειψαν από κυβερνητικά στελέχη. Άσχετο αν κανείς στην αγορά, από τις τράπεζες, το λιανεμπόριο, τον τουρισμό και τους επενδυτές, δεν αντέδρασε με θέρμη στην ανακοίνωση του 7%. Κάτι παραπάνω θα γνωρίζουν.

Η κυβέρνηση υποβαθμίζει συνεχώς τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις από τον πληθωρισμό, τα υψηλότερα επιτόκια και τη «βουτιά» των αγορών. Δεν λαμβάνει υπόψη κάποιους ενδογενείς παράγοντες ρίσκου κι αστάθειας, όπως επίσης φαίνεται να αδιαφορεί για τις συνέπειες της επιβράδυνσης και ύφεσης της αμερικανικής οικονομίας, όπως ακριβώς έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008 εν μέσω της μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα έπρεπε ήδη να έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία της οικονομίας και του εισοδήματος των πολιτών κι όχι να ασχολείται η κυβέρνηση με τις πρόωρες εκλογές που σχεδιάζει για το φθινόπωρο.

Η σοβαρότητα, το πλάνο και η κοινωνική ευαισθησία λείπουν από τον κ. Μητσοτάκη. Κι όσο λείπουν, τόσο θα βαθαίνει η ανασφάλεια και θα πληθαίνουν οι σκέψεις ότι η ΝΔ θέλει να φορτώσει τα βάρη της δικής της πολιτικής στους αντιπάλους της. Ο ορισμός, δηλαδή, του απόλυτου πολιτικού τυχοδιωκτισμού τον οποίο θα πληρώσουμε πολύ βαριά ως κοινωνία.