Τέμπη: Ένα χρόνο μετά την τραγωδία ζητείται δικαίωση 

Το δυστύχημα στα Τέμπη είναι μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Μια συγκλονιστική, εθνική τραγωδία. Τα δεδομένα και τα στοιχεία που έχουν δει το φως το δημοσιότητας μέχρι τώρα, δείχνουν ότι πρόκειται για ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα για το οποίο δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη, δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες. Στο μυαλό πολλών συμπολιτών μας κυριαρχεί η αίσθηση της συγκάλυψης, μιας οργανωμένης επιχείρησης συγκάλυψης για να θαφτεί το έγκλημα βαθιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν πράγματι δρομολογείται μια διαδικασία συγκάλυψης και σε κάθε περίπτωση εκείνη που θα κληθεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα είναι η ίδια η δικαιοσύνη. Στα Τέμπη έχασαν τη ζωή τους 57 συμπολίτες μας, στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι. Τα Τέμπη είναι ένα ακόμα συλλογικό τραύμα που δεν έχει επουλωθεί, όπως δείχνουν και οι εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές που συγκεντρώθηκαν στο ψήφισμα για την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Ένα συλλογικό τραύμα από εκείνα που φέρει μια ολόκληρη κοινωνία, που θα το κουβαλά μέσα της όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι επιχειρεί να απομακρύνει την κουβέντα από τον καταλογισμό πολιτικών ευθυνών και η αντιπολίτευση δείχνει αδύναμη κι ανέτοιμη να πιέσει προς την άλλη κατεύθυνση. Τα κενά και οι παραλήψεις της διαδικασίας μέχρι τώρα γεννούν ερωτηματικά, η εξεταστική επιτροπή της Βουλής ετοιμάζεται να εκδόσει το πόρισμά της στις 8 Μαρτίου για να συζητηθεί κατόπιν στη Βουλή και στη συνέχεια να πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης. Ο Μάρτιος, τουλάχιστον στο πρώτο του μισό, αναμένεται να κυλήσει με συγκρούσεις των κομμάτων στη Βουλή, ενδεχομένως και με ολίγη εργαλειοποίηση του θέματος για να χτυπηθεί πολιτικά η κυβέρνηση. Το ερώτημα όμως θα παραμένει: Μπορεί το κράτος να ερευνήσει μια τραγωδία; Μπορεί να ερευνήσει επιστημονικά, με σοβαρότητα και ανεξαρτησία, ένα τέτοιο γεγονός; Γιατί αν δεν μπορεί, θα πρέπει συνολικά να (ξανά)δούμε σε τι κράτος ζούμε, τι ασφάλεια μας προσφέρει, τι δικαιώματα έχουμε και τι ακριβώς συμβαίνει με το κράτος δικαίου και την ανεξαρτησία των θεσμών.

Οι ελλείψεις ετών στον τομέα της υλικοτεχνικής υποδομής των σιδηροδρομικών μεταφορών, η απίσχναση του ΟΣΕ από προσωπικό και πόρους, καθώς και η αφαίρεση και χαλάρωση κρίσιμων δομών ελέγχου της ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων συγκροτούν τους κρίκους μιας τεράστιας αλυσίδας απαξίωσης του σιδηροδρόμου. Πρόκεται για μια κατάσταση που προκαλούσε καθημερινές ματαιώσεις και καθυστερήσεις δρομολογίων, ταλαιπωρώντας το επιβατικό κοινό κι αυξάνοντας τα «ανθρώπινα λάθη» και τους κινδύνους για τη ζωή επιβατών και εργαζομένων στα τρένα. Από τα 70 καταγεγραμμένα περιστατικά των τελευταίων τεσσάρων μηνών πριν το δυστύχημα (Νοέμβριος 2022 – Φεβρουάριος 2023), 18 περιστατικά οφείλονταν σε βλάβες και καθυστερήσεις του τροχαίου υλικού, 31 περιστατικά οφείλονταν σε εξωγενείς παράγοντες (φωτιές, πτώση δέντρων στις γραμμές, αστυνομικές εντολές κ.λπ.), ενώ 6 περιστατικά οφείλονταν σε διάφορα άλλα γεγονότα, όπως π.χ. ενημέρωση λογισμικού της Hellenic Train, με 7 περιστατικά βλαβών να αποτελούν ευθύνη του ΟΣΕ. Από καθαρή τύχη δηλαδή δεν προέκυψαν κι άλλες τραγωδίες και δυστυχήματα. Είναι δυνατόν όμως να έχουν καταγραφεί τόσα περιστατικά σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, να έχουν καταγραφεί τόσα προβλήματα και να μην έχει θορυβυθεί κανείς, να μην έχει υπάρξει η παραμικρή μέριμνα για την αντιμετώπισή τους;

Στη τραγωδία των Τεμπών δεν έχει πέσει ο «προβολέας», όπως είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός στη Βουλή μετά τρόπο δυστύχημα. Ένα χρόνο μετά, δεν γνωρίζουμε τίποτα ακόμη ως κοινωνία για το τι συνέβη στις 28 Φεβρουάριο 2023. Ανησυχητικό, ύποπτο, τρομακτικό.