_Κατερίνα Μπουγδάνη

Ακόμα μια πικρή ζωή τελείωσε. Αλλά αυτό που θα μείνει στο χώμα που θα τη σκεπάσει δεν είναι η τοξικότητα των ανθρώπων που την οδήγησαν σε αυτό το τέλος.

Το 1821 – η επιθεώρηση είναι μια φύσει και θέσει ιστορική στιγμή, ίσως το Μεγάλο μας Τσίρκο του 21ου αιώνα.

Αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ευθυγραμμισμένοι και πιστοί με τις διακηρύξεις μας σχετικά με την ατομική ελευθερία, ο καθένας έχει δικαίωμα να διαχειριστεί το σώμα τους όπως θέλει.

Η ανθρωπιά και η καλοσύνη δεν μπορούν να μπουν στο ζύγι. Η αλληλεγγύη παύει να είναι αλληλεγγύη αν ψάχνει για ανταλλάγματα.

Θέλω να στέκομαι αισιόδοξη απέναντι σε ζητήματα που αφορούν το μέλλον, αλλά κάτω από τέτοιες συνθήκες δεν μπορώ.

Οι σπουδαίοι γιατροί που δουλεύουν στις δημόσιες δομές κρατάνε ζωντανό ένα σύστημα που, χωρίς τη δική τους προσπάθεια, θα είχε πεθάνει από καιρό.

Όση χειραφέτηση κι αν διαφημίζουμε στις πνευματικές μας ατραξιόν, αυτό που έχουμε πετύχει δεν είναι απλά μια διατήρηση του φόβου, αλλά μια στροφή στη συντήρηση.

Καλούμαστε να δώσουμε περαιτέρω ώθηση στο κίνημα του εμβολιασμού μέσα σε ένα κλίμα αμφιβολίας, φόβου, άγχους, με έναν χείμαρρο από αντικρουόμενες πληροφορίες που όχι μόνο είναι αδύνατον να λειτουργήσουν διαφωτιστικά, αλλά επιτείνουν την αβεβαιότητα και διασπείρουν τον τρόμο.

Τα πανεπιστήμια πρέπει να ανοίξουν άμεσα. Όσο καθυστερούμε, τόσο η ποιότητα των σπουδών πέφτει, η αξία των πτυχίων υποβαθμίζεται, η έρευνα, που μόνο ένα δημόσιο πανεπιστήμιο είναι ικανό να διεξάγει, μένει πίσω.