Επιστροφή στο πατρικό;

Το κόστος ζωής έχει εκτοξευτεί, με τους Millennials και τους Gen Z να αναζητούν τρόπο να τα βγάλουν πέρα. Βλέποντας ότι δεν τα καταφέρνουν, στρέφονται στο δίχτυ ασφαλείας των γονιών τους, όσο η στεγαστική κρίση και η εργασιακή φτώχεια καλπάζει.

Σχεδόν το ένα τρίτο των Millennials και των Gen Z, ηλικίας άνω των 18 ετών, λαμβάνουν οικονομική υποστήριξη από τους γονείς τους, σύμφωνα με έρευνα της ιστοσελίδας Credit Karma, που δημοσίευσε το αμερικανικό δίκτυο CNBC. Περισσότεροι από τους μισούς γονείς με ενήλικα παιδιά δήλωσαν ότι τα παιδιά τους ζουν μαζί τους, ενώ το 48% δήλωσε ότι πληρώνουν το πρόγραμμα κινητής τηλεφωνίας των παιδιών τους, τα έξοδα για τα αυτοκίνητα (πχ ασφάλεια) ή άλλους μηνιαίους λογαριασμούς. Σχεδόν το ένα τέταρτο (1/4) δήλωσε επίσης ότι παρέχουν στα ενήλικα παιδιά τους ένα τακτικό επίδομα, πληρώνουν μέρος ή το σύνολο του ενοικίου τους ή τα έχουν ως εξουσιοδοτημένο χρήστη στην πιστωτική τους κάρτα.

Στην Ευρώπη επίσης, οι νεότερες γενιές αντιμετωπίζουν τη στεγαστική κρίση. Τα ενοίκια στην ΕΕ αυξήθηκαν κατά 1,7% το δεύτερο τρίμηνο του 2022 και κατά 18% από το 2010, με τις τιμές να συνεχίζουν να έχουν ανοδική πορεία σε 25 κράτη-μέλη της ΕΕ, σύμφωνα με τη Eurostat. Εκτός από τις αυξήσεις των τιμών, ο αριθμός των φοιτητών συνεχίζει να αυξάνεται με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ό,τι η κατασκευή κατοικιών και ο ανταγωνισμός για δίκαιη στέγαση είναι πιο έντονος από ποτέ, ιδίως στα αστικά κέντρα. Την ίδια στιγμή, οι νέοι συνήθως αμείβονται λιγότερο από άλλες κατηγορίες του πληθυσμού, γεγονός που τους δυσκολεύει να βρουν αξιοπρεπή στέγαση, με τις τρέχουσες οικονομικές προοπτικές να διαμορφώνουν ένα αβέβαιο μέλλον και πολλούς να αναγκάζονται να επιστρέψουν στα σπίτια τους ή να μείνουν με άλλους, φίλους ή αγνώστους σε flat sharing, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το αναμενόμενο.

Αντίστοιχα, ο αριθμός των νοικοκυριών με δύο ή περισσότερες γενιές ενηλίκων έχει τετραπλασιαστεί τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, σύμφωνα με έκθεση του Pew Research Center, που βασίζεται σε στοιχεία απογραφής από το 1971 έως το 2021. Τέτοια νοικοκυριά αντιπροσωπεύουν πλέον το 18% του πληθυσμού των ΗΠΑ, εκτιμά η έκθεση, με το 25% των νέων ενηλίκων να ζει σε νοικοκυριό πολλών γενεών, από μόλις 9% πριν από πέντε δεκαετίες. Η επιστροφή στο πατρικό, βέβαια, και η υποστήριξη των παιδιών δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση για τους γονείς, οι οποίοι αισθάνονται σημαντική επιβάρυνση σε μια εποχή που η δική τους οικονομική ασφάλεια βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί.

Σε μια οικονομία με τον υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, το κόστος της παροχής υποστήριξης έχει αυξηθεί απότομα. Το ίδιο ισχύει και στην Ευρώπη, με τις εκτιμήσεις για αντιστροφή του κλίματος να μην είναι καθόλου θετικές. Από τη μία πλευρά, η έλλειψη πολιτικών βιώσιμης στέγασης έχει με τη σειρά της αντίκτυπο στην ψυχική υγεία και στην ευημερία των ανθρώπων, πράγμα που σημαίνει ότι δημιουργεί πολλές φορές εμπόδια στην αναζήτηση ανταποδοτικής εργασίας, ενώ από την άλλη πλευρά η εργασιακή ανασφάλεια δυσκολεύει την αναζήτηση αξιοπρεπούς στέγασης. Ένας φαύλος κύκλος που δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται από τις πολιτικές ηγεσίες, αντίθετα βαθαίνει διαρκώς.