Για πόσο ακόμα θα μετράμε ήρωες που πέφτουν στο καθήκον;

Αμέτρητες φωτιές, ανυπολόγιστες καταστροφές, απερίγραπτη λύπη. Μαζί με τις ατελείωτες εκτάσεις, μαζί με τα ζώα που χάνουν τον προσανατολισμό τους και γίνονται στάχτη, χάνονται κι ανθρώπινες ψυχές. 

Ήταν ο Χρήστος Μουλάς και ο Περικλής Στεφανίδης, δύο πιλότοι, οποίοι δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας. Έκαναν με επαγγελματισμό, επιμονή κι αυταπάρνηση, κυρίως όμως με γενναιότητα αυτό που διάλεξαν από μικρά παιδιά, να χαράξουν δηλαδή μία πορεία προστασίας των άλλων από τις απειλές και τον κίνδυνο της καταστροφής. 

Άνθρωποι του εντατικού μόχθου, που καλούνται να βγάλουν καλοκαιρινές βάρδιες του τρόμου, χωρίς να ξέρουν πόσο θα διαρκέσει αυτή η βάρδια, πόσο θα είναι στο πόστο τους, τι έχουν να αντιμετωπίσουν μέσα στις φλόγες. Τα Canadair, λένε οι ειδικοί, είναι γερά αεροσκάφη. Παλαιά, αλλά γερά. Σχεδιασμένα να αντέχουν στην κακουχία, χωρίς όμως τα υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου που απαιτούνται σήμερα. Κι όταν μπαίνεις σε μία χαράδρα, όπως αυτή που μπήκαν οι δύο πιλότοι, τι ακριβώς να ελέγξεις; Πως να κινηθείς όταν πετάς τόσο χαμηλά στη φωτιά, που δημιουργεί ένα ισχυρό κι απρόβλεπτο μικροκλίμα, με θερμοκρασίες που ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία; Χωρίς όμως αυτές τις πτήσεις, η κατάσταση θα ήταν ακόμη χειρότερη και η φωτιά περισσότερο ασυγκράτητη.

Όπως τα προηγούμενα καλοκαίρια, έτσι και φέτος, είναι κάτι παραπάνω από φανερή η ανεπάρκεια των πυροσβεστικών μέσων. Οι εκτεταμένες καταστροφές δεν είναι ένα τυχαίο αποτέλεσμα και φυσικά δεν προκύπτουν από το πουθενά. Στρατηγική για τις πολιτικές δασοπροστασίας και πυροσβέσης δεν υπάρχουν και δεν υπήρχαν ποτέ σε αυτό τον τόπο. Γι’αυτό και έχουμε αυτά τα οδυνηρά αποτελέσματα. 

Στο σημείο που  έχουμε φτάσει, οφείλουμε -η κυβέρνηση δηλαδή που για ακόμη μία φορά φάνηκε εξαιρετικά απροετοίμαστη- να αναζητήσουμε ή να ενοικιάσουμε πτητικά μέσα υψηλής ισχύος, ικανά να αντιμετωπίσουν μεγάλα μέτωπα πυρκαγιών. Το κόστος αυτή τη στιγμή δεν έχει σημασία μπροστά στη σημασία να προστατέψουμε τα δάση μας, τα ζώα, τις περιουσίες των ανθρώπων, τους ίδιους τους ανθρώπους και, φυσικά, μέσα σε όλα αυτά, το μέλλον μας.