Τι θα μας πει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ; 

Για πολλές δεκαετίες η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) αποτελούσε ένα φολκλόρ πανηγύρι κομματικού χαρακτήρα. Παράγοντες, κομματάρχες, επιτελικοί, άνθρωποι και επαγγελματίες από κάθε μετερίζι, με κουστούμια κάτω από τον ήλιο ή την βροχή της συμπρωτεύουσας συνωστίζονταν για κάποιες κρίσιμες χειραψίες, για τη δικτύωση και τα απαραίτητα πηγαδάκια για να δουν “τι παίζει”, να οσμιστούν την όλη κατάσταση. 

Η κατάσταση αυτή δεν έχει αλλάξει σημαντικά, αλλά έχει αναβαθμιστεί το κομμάτι των διεθνών συνεργασιών. Η έκθεση έχει συνολικά εκσυγχρονιστεί και ανανεωθεί, πολλά περίπτερα έχουν σημαντικό ενδιαφέρον και, σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μία κινητικότητα που δεν την βλέπεις συχνά στη χώρα μας.

Στο πολιτικό σκέλος συνεχίζει να υπάρχει η προσμονή για τις παροχές που κουβαλάει μαζί του ο εκάστοτε πρωθυπουργός, σε μία άκρως οπισθοδρομική παράσταση που δεν λέει να σταματήσει, ενώ πάντα αναμένουμε να ακούσουμε κι ό,τι έχει να προτείνει και να αντιπροτείνει η αντιπολίτευση, κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση.

Ανηφορίζοντας φέτος στη Θεσσαλονίκη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν βρίσκεται σε φάση έξαρσης της πολιτικής επικοινωνίας. Οι εθνικές εκλογές πέρασαν, τον έβγαλαν νικητή, ωστόσο από την εκλογική ευφορία του Ιουνίου μεσολάβησαν δύο μήνες με τρομερά σκαμπανεβάσματα, με κυβερνητική χαλαρότητα και με το αφήγημα του εκσυγχρονισμού που κουβαλά παντού ο πρωθυπουργός να είναι βαθιά τραυματισμένο. Αναμένοντας την επενδυτική βαθμίδα, η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα ακόμη καταστροφικό μέτωπο πυρκαγιών, με την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να συνεχίζει να ταλαιπωρεί τη ζωή όλων μας. Μέχρι να κλειδώσουμε την επενδυτική βαθμίδα και να αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες, ο πρωθυπουργός πρέπει να δώσει απαντήσεις για το νέο κύμα ακρίβειας και το υψηλότατο κόστος ζωής, για τα ασθενή εισοδήματα και τους κάκιστους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες. Ναι, η ανεργία μειώνεται, ωστόσο οι μισθοί δεν αρκούν για να βγει ο μήνας. Η πενιχρή αύξηση του βασικού μισθού δεν ανατρέπει το σκηνικό, ούτε βελτιώνει την κατάσταση καθώς η απόσταση του κόστους ζωής με το ύψος του μισθού συνεχίζει να παραμένει εξαιρετικά μεγάλη.  

Η αίσθηση ότι όλα δουλεύουν ρολόι – αίσθηση πλασματική όπως έχει αποδειχθεί – υπονομεύτηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια, τη Νέα Αγχίαλο, τη Δαδιά και την Πάρνηθα, ενώ ακόμα και στο προνομιακό πεδίο της κυβέρνησης, εκείνο της ψηφιοποίησης, τα βήματα φαίνεται να είναι πλέον αργά, ράθυμα.

Το υψηλό ποσοστό που συγκέντρωσε ο πρωθυπουργός και η ΝΔ στις εθνικές εκλογές το οφείλει, μεταξύ άλλων, στα πολυπληθή τμήματα της κοινωνίας που ζορίζονται πολύ οικονομικά. Μεσαία τάξη, όχι με τους όρους του παρελθόντος βέβαια, και εργατική τάξη στήριξαν τον πρωθυπουργό, προβληματισμένες από τις παλινωδίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή η στήριξη όμως δεν είναι παντοτινή και θα πρέπει κάπως πλέον να επιστραφεί πίσω. Η κυβέρνηση, λοιπόν, καλείται να στηρίξει την κοινωνία και να δώσει λύσεις που θα διαρκέσουν σε βάθος χρόνου, που θα ανατρέψουν τη σημερινή συνθήκη φτωχοποίησης και επίπλαστης κανονικότητας.

Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να δώσει λύσεις στα παραπάνω; Όσο η αξιωματική αντιπολίτευση είναι εγκλωβισμένη στα εσωκομματικά της, έχει χρόνο και περιθώριο και ο μόνος, πραγματικός του αντίπαλος αυτή τη στιγμή είναι ο ίδιος του ο εαυτός.