_ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Τον Μάιο του 2022 η Γερμανία παρουσίασε έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, το οποίο ανήλθε σε 1 δισ. ευρώ.

Οι άνδρες εγκατέλειψαν το γονικό τους σπίτι μετά την ηλικία των 30 ετών σε 9 χώρες της ΕΕ, ενώ αυτό ισχύει για τις γυναίκες σε μία μόνο χώρα, την Κροατία.

Oι αρμόδιοι αξιωματούχοι σε Φρανκφούρτη και Λονδίνο βρίσκονται ενώπιον ολοένα και περισσότερων στοιχείων ότι η ανάπτυξη κλονίζεται και οι τιμές καταναλωτή παραμένουν εκτός ελέγχου.

Τα επείγοντα και τα νευρολογικά τμήματα έχουν ελλείψεις από νοσηλευτές που παραιτούνται

Η αίσθηση ότι όλα δουλεύουν ρολόι – αίσθηση πλασματική όπως έχει αποδειχθεί – υπονομεύτηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια, τη Νέα Αγχίαλο, τη Δαδιά και την Πάρνηθα, ενώ ακόμα και στο προνομιακό πεδίο της κυβέρνησης, εκείνο της ψηφιοποίησης, τα βήματα φαίνεται να είναι πλέον αργά, ράθυμα.

«Υπάρχει ακόμη κίνδυνος ο πληθωρισμός να αποδειχθεί πιο επίμονος από ό,τι αναμένουμε επί του παρόντος και αυτό θα οδηγούσε σε αύξηση του κινδύνου για πιο αργή ανάπτυξη, για  μεγαλύτερο διάστημα», εξήγησε αναλύτρια του οίκου αξιολόγησης.

Οι θάνατοι από συγκρούσεις ως ποσοστό του πληθυσμού θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά σχεδόν 10% στις εύθραυστες χώρες μέχρι το 2060, σύμφωνα με έκθεση του Ταμείου.

Δημόσιο χρέος σε επίπεδα ρεκόρ, γεωπολιτικές εντάσεις που απειλούν να κατακερματίσουν το παγκόσμιο εμπορικό σύστημα και αδύναμη αύξηση της παραγωγικότητας θα μπορούσαν να προδιαγράψουν ένα μέλλον αργής ανάπτυξης.

Το ύψος του ακαθάριστου χρέους, όπως διαμορφώθηκε στο τέλος του Ιουνίου, είναι αισθητά υψηλότερο από τον στόχο που έθεσε το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και αποτυπώνεται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού 2023.

Υπάρχει το καλό και το δυσμενές σενάριο, ωστόσο με βάση την εμπειρία που έχουμε μέχρι τώρα, πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να επαληθευτεί το δεύτερο.

Η καθοδική πορεία στο μερίδιο των μισθών επί του ΑΕΠ αποτυπώνει την αύξουσα ανισότητα που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία κι αυτή είναι μία πραγματικότητα που δεν χωράει αμφισβήτηση.

Το ελληνικό καλοκαίρι, όπως το γνωρίσαμε και το ζήσαμε, σβήνει. Και μαζί του σβήνουν μνήμες, σβήνει η ταυτότητά μας, θολώνει ο ορίζοντας. Χωρίς το ελληνικό καλοκαίρι, το καλοκαίρι όλων μας, το καλοκαίρι που ήταν αποκούμπι για τις μεγάλες καθημερινές δυσκολίες, τι μένει πλέον;

Ένα σημαντικό σε μέγεθος τμήμα της κοινωνίας, άλλοτε με λιγότερο φανερό, άλλοτε με περισσότερο φανερό τρόπο, άλλοτε ηθελημένα, άλλοτε λόγω των συνθηκών, έχει βολευτεί ή συμβιβαστεί με πανίσχυρα, μικρά και μεγάλα, συμφέροντα που εξυπηρετούνται από την ακινησία.

Ο τόπος μας τείνει να γίνει αφιλόξενος για τους ντόπιους και να δέχεται μόνο τουρίστες που είτε αντέχει η τσέπη τους, είτε έρχονται μία βόλτα στη χώρα μας και βλέπουν μόνο τη μία όψη του νομίσματος.

Τα εμπόδια είναι τόσα πολλά που κάποιες φορές είναι πραγματικά μάταιο να παλεύεις με τον ίδιο τρόπο και να μην αλλάζεις στρατηγική. Ειδικά όταν δεν βλέπεις καμία δυναμική ανατροπής των συσχετισμών.

8 στους 10 δυσκολεύονται πολύ να πληρώσουν τους λογαριασμούς και σχεδόν το 90% δεν είναι ικανοποιημένο από τα μέτρα της απερχόμενης κυβέρνησης κατά της ακρίβειας.

Η εμπειρία από την πολιτική διαχείριση των προηγούμενων ετών στον τομέα της οικονομίας, τόσο πριν όσο και μετά τα μνημόνια, δεν γεννά αισιοδοξία, αλλά μεγάλο προβληματισμό.

Τελευταία εβδομάδα πριν την κάλπη της Κυριακής κανείς δεν ασχολείται με τον κίνδυνο μίας νέας χρεοκοπίας, παρότι τα σημάδια είναι εδώ.

Χθες ο Αλέκος Παπαδόπουλος,  ένας αξιόλογος πολιτικός, διορατικός και τίμιος, που παραμένει εδώ και πολλά χρόνια στα πολιτικά «αζήτητα», έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για μία νέα χρεοκοπία.

Ο πληθωρισμός συνεχίζει επίμονα να αποδυναμώνει τα εισοδήματα, τη στιγμή που οι κερδοσκοπικές τάσεις καλπάζουν, οδηγώντας σε διεύρυνση των ανισοτήτων, προλειάνοντας το έδαφος για ύφεση και προκαλώντας ρωγμές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.