Ανασχηματισμός: Στόχος η συγκράτηση διαρροών προς τα δεξιότερα και ακροδεξιότερα
Ο χθεσινός ανασχηματισμός ήταν ένας αμήχανος ανασχηματισμός που έπρεπε να γίνει επειδή έτσι είθισται σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Ο χθεσινός ανασχηματισμός ήταν ένας αμήχανος ανασχηματισμός που έπρεπε να γίνει επειδή έτσι είθισται σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι τεράστιο. Είναι σίγουρα πολύ σοβαρότερο απ’ ό,τι φαίνεται, από αυτό που συζητείται δημοσίως από κόμματα, φορείς και ΜΜΕ.
Αν κάτι θα πρέπει να περιμένουμε στη νέα θητεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αυτό είναι πιο σκληρές πολιτικές ως προς τη μετανάστευση, έναν πιο δύσβατο δρόμο για την πράσινη μετάβαση, αλλά και προσπάθειες περιορισμού των δικαιωμάτων.
Η χώρα δεν έχει στεγαστική πολιτική, δεν έχει πλάνο και σχέδιο για την στέγαση, σαν να μην υπάρχει το πρόβλημα.
Ένα αισθητά μεγαλύτερο παραμένει καθηλωμένο, σε συνθήκες μεγάλης οικονομικής πίεσης και ψυχικής αποσύνδεσης, αντίθετα με τα αισιόδοξα σενάρια που προωθεί η κυβέρνηση.
Oφείλουμε να καταδικάζουμε τη βία, το πόλεμο και το θάνατο ανθρώπων, αλλά πρέπει επίσης και να γνωρίζουμε τι τα προκαλεί και, κυρίως, γιατί δεν σταματούν.
Μια απόφαση που προκαλεί προβληματισμό και φέρνει άμεσα στην επιφάνεια επώδυνες μνήμες από το σκληρό, σκοτεινό, πρόσφατο μνημονιακό παρελθόν του τόπου.
Το σημερινό οικονομικό μοντέλου δεν βγαίνει, δεν μπορεί να φέρει πραγματική ανάπτυξη και κυρίως δεν μπορεί να στηρίξει τις πιο ζωηρές και ικανές παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.
Φτώχεια και ακροδεξιά, φτώχεια και πολιτική βία πηγαίνουν χέρι-χέρι και το είδαμε και πρόσφατα με το ξύλο στη Βουλή.
Μια εκτίμηση που μένει να επαληθευτεί ή να αρχίσει να καλλιεργείται πιο δυναμικά στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές του 2027, είναι η κατάρρευση του διπόλου «δεξιά – αριστερά».
Στην Ευρώπη τα κυρίαρχα εθνικιστικά και ακροδεξιά κόμματα παίρνουν το μήνυμα ενόψει ευρωεκλογών και έρχονται δυναμικά στο προσκήνιο, όσο οι προοδευτικές δυνάμεις συνεχίζουν να αναζητούν το βηματισμό τους.
Η ασφάλεια είναι μείζον θέμα, ατομικό και συλλογικό, και όσο δεν υπήρχε η κατάλληλη μέριμνα από την εκτελεστική εξουσία, τα φαινόμενα βίας θα πληθαίνουν.
Μόνο η θεσμική μας συμμετοχή στην ΕΕ να μας προστατεύει από τον χαρακτηρισμό “failed state”.
Ένα χρόνο αργότερα, ο φόβος και η ανασφάλεια φαίνεται ότι έδωσαν τη θέση τους στην οργή και την αγανάκτηση.
Δεν μας είπε κάτι που δεν γνωρίζαμε, απλά επαληθεύει ότι το μέλλον δεν είναι τόσο ευοίωνο όσο παρουσιάζεται από την κυβέρνηση.
Παρά τα όσα μπορεί να διακηρύττονται περί χαλαρής ψήφου στις ευρωεκλογές, η συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία έχει παραδοσιακά προκαλέσει εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα, οι οποίες αποτυπώνονται στην επόμενη εκλογική μάχη, εκείνη των εθνικών εκλογών.
Πίσω από τις εικόνες που είδαμε στη Θεσσαλονίκη κρύβεται μια κατάσταση που χτίζεται επί πολλά χρόνια και τροφοδοτείται από πολλά, διαφορετικά, παράλληλα “κέντρα”.
Ο αριθμός των υπογραφών που έχει συλλεχθεί μέχρι τώρα είναι πολύ μεγάλος, είναι εξαιρετικά μεγάλος, τόσο που διαπερνά τα σπλάχνα του εκλογικού σώματος και υπερβαίνει το πολιτικό σύστημα.
Στη τραγωδία των Τεμπών δεν έχει πέσει ο «προβολέας», όπως είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός. Ένα χρόνο μετά, δεν γνωρίζουμε τίποτα τι συνέβη στις 28 Φεβρουάριο 2023.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στέκονται αμήχανοι ως μηχανισμοί απέναντι σε μια αυξανόμενη κοινωνική αντιπολίτευση που αναζητά – μάταια προς το παρόν – έμπνευση, πυξίδα και οδηγό.