Παγκόσμια υποκρισία για την Ουκρανία
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια εγκληματική παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, με τον Ρώσο πρόεδρο να αξιοποιεί τα «εργαλεία» που έχουν άτυπα διαμορφώσει το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια εγκληματική παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας, με τον Ρώσο πρόεδρο να αξιοποιεί τα «εργαλεία» που έχουν άτυπα διαμορφώσει το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, πέρα από τις καθαρά πολιτικές αναφορές που είχε η συνέντευξή του, άνοιξε μια μεγάλη κουβέντα για θέματα που βρίσκονται στον πυρήνα της σύγκρουσης μεταξύ των συντηρητικών και προοδευτικών κοινωνικών αξιών.
Στη θέση της κυρίας στα Lidl μπορεί να βρεθούμε εμείς αύριο, φίλοι μας ή συγγενείς μας. Ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι μια κοινωνία σε ηθική και πνευματική αποδρομή, είναι μια κοινωνία που δεν θα επιβιώσει, δεν θα πάει μπροστά.
Ποτέ δεν κάθισαν τα πολιτικά κόμματα και οι αρμόδιοι φορείς γύρω από ένα τραπέζι να συζητήσουν υπεύθυνα και χωρίς επιφυλάξεις για την εργασία στην Ελλάδα.
Τα μηνύματα της σήψης είναι πολλά και πλέον δεν διαφεύγουν από το μάτι ακόμα και του ελάχιστα υποψιασμένου οι περίεργες διαδρομές προσώπων στο απαξιωμένο star system μας.
Η ΛΑΡΚΟ δεν έπεσε έξω τυχαία. Ή, για να το θέσουμε καλύτερα, υπήρξε μεθόδευση, όχι απλά πολυετή κακοδιαχείριση, για να χρεοκοπήσει.
«Αυθεντικός και πηγαίος» για τον υπουργό ο δήμαρχος Βόλου, γνωστός για τους τραμπουκισμούς του και στα γήπεδα αλλά και εναντίον πολιτών στο Βόλο που αντιτίθενται στο εργοστάσιο της ΑΓΕΤ.
Η κυβέρνηση θέλει να βγάλει προς τα έξω μια εικόνα δημοσιονομικής σταθερότητας, τόσο προς τους επενδυτές όσο και προς τους πολίτες, εικόνα η οποία ωστόσο δεν υπάρχει.
Έχει περάσει μια δεκαετία και βάλε από την έναρξη της κρίσης και επί της ουσίας δεν έχουμε βγει από αυτή. Αυτό δείχνουν οι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες της πραγματικής οικονομίας, όχι οι στεγνοί αριθμοί που δεν αποτυπώνουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα.
Η νίκη του Πορτογάλου σοσιαλιστή, και μάλιστα με τον τρόπο που έγινε, αποτελεί απόδειξη ότι η κυβερνώσα Αριστερά μπορεί να τα καταφέρει μέσα από τη σωστή διαχείριση, το προοδευτικό κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα, με ρεαλισμό, όχι με οργή.
Η ιστορία μοιάζει συνεχώς να επαναλαμβάνεται, να κάνει τους ίδιους φονικούς κύκλους, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές αλλά με τον ίδιο μανδύα. Τον μανδύα της σήψης, του μίσους και του διχασμού.
Μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο και είναι φανερό ότι στη φτωχή πολιτική ζωή μας θα αρχίσει πάλι να επικρατεί η πόλωση, ο θυμός, το μίσος – το εμφυλιακό μίσος που έχει θρέψει γενιές και γενιές.
Ο -εξαφανισμένος εδώ και πάνω από ένα 24ωρο- κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να μας απαντήσει ποιος τον εξουσιοδότησε να διαπραγματευτεί και να ορίσει την αποζημίωση στα 2000 ευρώ.
Η κακοκαίρια «Ελπίς» έρχεται να αποδείξει ότι στη χώρα αυτή το πάθημα δεν γίνεται μάθημα από τους αρμόδιους.
Θέλουμε ανάσα ως κοινωνία κι αυτή η ανάσα δεν θα έρθει από τον ουρανό, ούτε θα προκύψει από τις αίθουσες των δικαστηρίων όπου δικάζεται η ανεξάρτητη, ερευνητική δημοσιογραφία.
Η δικαστική δίωξη στο Κώστα Βαξεβάνη είναι δίωξη στη δημοκρατία και την ελευθεροτυπία. Εάν το αφήσουμε να περάσει έτσι, εάν δεν ορθώσουμε ανάστημα, θα ηττηθούμε όλοι μαζί ως κοινωνία.
Ο δημοκρατικός κόσμος θα πρέπει να προβληματιστεί βαθιά. Και για την αποφυλάκιση του Νίκου Μίχου και για την συγκλονιστική αφωνία της Βουλής.
Στον Τζούμα και στον κάθε Τζούμα που πρεσβεύει τέτοιες αντιλήψεις, αξίζει μόνο η περιφρόνηση. Η απόλυτη περιφρόνηση.
Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα «μάχη του κέντρου», αλλά μάχη για επιβίωση της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Τα λάθη του πρωθυπουργού στην πανδημία είναι επικίνδυνα και κραυγαλέα, με τον ίδιο να καταφέρνει να εκτεθεί ανεπανόρθωτα πολλές φορές.