Ο πρωθυπουργός μόνος, απέναντι στο είδωλό του και τις φωτιές
Υστερήσεις, λάθη και πολλά προβλήματα. Πάρα πολλά προβλήματα. Οι απαιτήσεις αυξάνονται και η λογοδοσία τίθεται ευθέως προς τον πρωθυπουργό, που φαίνεται να τα έχει χαμένα.
Υστερήσεις, λάθη και πολλά προβλήματα. Πάρα πολλά προβλήματα. Οι απαιτήσεις αυξάνονται και η λογοδοσία τίθεται ευθέως προς τον πρωθυπουργό, που φαίνεται να τα έχει χαμένα.
Οι ανθρώπινες απώλειες και οι εκτεταμένες καταστροφές δεν είναι ένα τυχαίο αποτέλεσμα. Στρατηγική για τις πολιτικές δασοπροστασίας και πυροσβέσης δεν υπάρχουν και δεν υπήρχαν ποτέ σε αυτό τον τόπο.
Ο επικεφαλής του PSOE έχει αποδείξει ότι είναι ένας προοδευτικός πολιτικός, που μπορεί να τραβήξει κουπί για την αριστερά και την κεντροαριστερά στην Ευρώπη, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία.
Αν είναι κάτι που μπορούμε με βεβαιότητα να περιμένουμε, αυτό είναι θερμότερα χρόνια, πιο απότομες κλιματολογικές αλλαγές, μετακινήσεις πληθυσμών, πόλεμο για τον έλεγχο του νερού.
Η μία κυβέρνηση παραδίδει χάος στην επόμενη κι αυτή τη φορά ήταν ο κ. Μητσοτάκης που παρέδωσε χάος στον διάδοχό του, στον ίδιο του τον εαυτό.
Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ισπανίας και να ανατρέψει την σημερινή, δυσχερή για την κοινωνική πλειοψηφία κατάσταση.
Σφαίρες που βρίσκουν «τυχαία» στόχο και αστυνομικοί που «γλιστράνε» είναι το νέο αφήγημα που καλύπτει το πέπλο της αστυνομικής αυθαιρεσίας.
Συνωστισμός, καθυστερήσεις, ράντζα, ανάγκη για περισσότερο προσωπικό για τη διαχείριση της εφημερίας. Για πόσο ακόμα θα βιώνουν οι πολίτες αυτή την κατάσταση; Για πόσο καιρό ακόμα θα μιλάμε για τα ίδια θέματα και τα ίδια προβλήματα;
Από την εποχή του αντιαποικιοκρατικού αγώνα μέχρι σήμερα, οι νέες γενιές των Γάλλων με καταγωγή από χώρες της Αφρικής ή της Καραϊβικής, μεγάλωναν με την υποψία, την πεποίθηση ή ακόμα και τη βεβαιότητα ότι το μητροπολιτικό κέντρο δεν θα τους αποδεχτεί, δεν θα τους αντιμετωπίσει ποτέ ως Γάλλους.
Τι σόι άνθρωποι είμαστε; Πόσο απολίτιστοι είμαστε, που γελάμε μπροστά στον συνάνθρωπό μας που παλεύει να ικανοποιήσει τα καπρίτσια πελατών για να μην χάσει τη δουλειά του;
Τα πράγματα είναι πολύ συχνά δύσκολα αν είσαι γυναίκα κι αναζητάς εργασία στην Ελλάδα. Φυσικά δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο, αλλά προϊόν των σκληρά πατριαρχικών στερεοτύπων της κοινωνίας μας στο βάθος των δεκαετιών.
Αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί να έχει λόγο στα πολιτικά πράγματα στη χώρα, όχι μονάχα να διεκδικεί τη διακυβέρνηση ως κόμμα εξουσίας, οφείλει να ξανασκεφτεί σοβαρά τη συλλογική λειτουργία και τη συλλογική ηγεσία με πρόσωπα που έχουν θέσεις καθαρές και σταθερές.
Όποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις δεν το αντιληφθούν, θα βρεθούν για πολύ καιρό στο καναβάτσο της ιστορίας.
Βρισκόμαστε ενώπιον μιας κρίσιμης ιστορικής και κοινωνικής καμπής και είναι στο χέρι μας αν θα επιτρέψουμε να μπούμε βαθύτερα στο σκοτάδι και τη μισαλλοδοξία ή θα ορθώσουμε ανάστημα ευθύνης και σοβαρότητας.
Οι κύκλοι κλείνουν και είναι σημαντικό αυτό να το κατανοεί κανείς έγκαιρα. Ήρθε η ώρα να αναμετρηθεί ο πολιτικός χώρος της αριστεράς με τα λάθη του, να τα αντιμετωπίσει, να τα λύσει και να προχωρήσει μπροστά.
Η καθοδική πορεία στο μερίδιο των μισθών επί του ΑΕΠ αποτυπώνει την αύξουσα ανισότητα που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία κι αυτή είναι μία πραγματικότητα που δεν χωράει αμφισβήτηση.
Το ελληνικό καλοκαίρι, όπως το γνωρίσαμε και το ζήσαμε, σβήνει. Και μαζί του σβήνουν μνήμες, σβήνει η ταυτότητά μας, θολώνει ο ορίζοντας. Χωρίς το ελληνικό καλοκαίρι, το καλοκαίρι όλων μας, το καλοκαίρι που ήταν αποκούμπι για τις μεγάλες καθημερινές δυσκολίες, τι μένει πλέον;
Ένα σημαντικό σε μέγεθος τμήμα της κοινωνίας, άλλοτε με λιγότερο φανερό, άλλοτε με περισσότερο φανερό τρόπο, άλλοτε ηθελημένα, άλλοτε λόγω των συνθηκών, έχει βολευτεί ή συμβιβαστεί με πανίσχυρα, μικρά και μεγάλα, συμφέροντα που εξυπηρετούνται από την ακινησία.
Στο προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα απαιτείται πολιτικός διάλογος και προτάσεις που δεν βάζουν στο στόχαστρο πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά λύσεις που τους καθιστούν ενεργά συμμέτοχους στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου.
Υπάρχει η δυνατότητα για ασφαλή περάσματα, για ασφαλείς διόδους, για διακρατική συνεργασία, ωστόσο η ανθρώπινη ζωή σε κάποια μέρη κοστίζει λιγότερο από ό,τι σε άλλα.